«Εν πάσι γαρ τοις φυσικοίς ενεστί τι θαυμαστόν», έλεγε ο αρχαίος έλληνας φιλόσοφος Αριστοτέλης, ενώ ο νεότερός του άγγλος ποιητής Ουίσταν Χιου Ώντεν είχε εφεύρει τον όρο «τοποφιλία» για να περιγράψει την ιδιαίτερη συναισθηματική έλξη που μπορεί να δημιουργήσει ένα τοπίο σε έναν άνθρωπο.
Οι άνθρωποι νιώθουν πιο έντονα συναισθήματα ικανοποίησης και χαράς με τα τοπία από ό,τι με τα πράγματα, δείχνει βρετανική επιστημονική μελέτη. Ενα μέρος που ξυπνά ευχάριστες αναμνήσεις, είναι πιο σημαντικό από ένα αντικείμενο που επίσης σχετίζεται με κάτι ευχάριστο, π.χ. μια φωτογραφία ή τη βέρα του γάμου, καταλήγουν οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Σάρεϊ.
Ο καθηγητής νευροαπεικόνισης και γνωσιακής νευροεπιστήμης Μπέρτραμ Όπιζ και οι συνεργάτες του μελέτησαν με λειτουργική μαγνητική τομογραφία (fMRI) τους εγκεφάλους 20 ανθρώπων, καθώς αυτοί έβλεπαν 20 διαφορετικές εικόνες τοπίων, σπιτιών, αντικειμένων κ.α. και διαπίστωσαν ότι τα μέρη και τα τοπία προκαλούσαν μεγαλύτερη εγκεφαλική δραστηριότητα από ό,τι τα πράγματα, «πυροδοτώντας» την αμυγδαλή, την περιοχή-κλειδί του εγκεφάλου για τις συναισθηματικές αντιδράσεις.
Η νέα έρευνα, που συνδυάσθηκε με συνεντεύξεις σε βάθος και με μια διαδικτυακή έρευνα μεταξύ 2.000 ανθρώπων κατέληξε στο συμπέρασμα πως διάφορα μέρη γεννούν στους ανθρώπους ένα αίσθημα συναισθηματικής ασφάλειας, ηρεμίας, στοχασμού και ολοκλήρωσης – κάτι που ακόμη και τα πιο αγαπημένα αντικείμενα δύσκολα μπορούν να προκαλέσουν.
Το 86% των συμμετεχόντων δήλωσαν «αυτό το μέρος αποτελεί κομμάτι του εαυτού μου», το 79% είπαν «με τραβάει αυτό το μέρος με μια μαγνητική έλξη» και το 60% ανέφεραν «εδώ νιώθω ασφαλής».
