Eίναι σοβαρή και καθόλου σοβαροφανής. Πεισματάρα σαν μικρό παιδί, όπως το γέλιο της! Απολαμβάνει το γλυκό λόγο, επικοινωνεί με τη γνωστή της δημοσιογραφική άνεση και αποκλείεται να πάρει πίσω λέξη από όσα έχει πει. Εξάλλου, όλα όσα έχει πετύχει μέχρι σήμερα η Κατερίνα Παναγοπούλου –και είναι πολλά– τα κατάφερε επειδή αρνείται να αισθανθεί ανασφαλής.

Σας βρίσκουμε σε μια πολύ καλή περίοδο της επαγγελματικής πορείας σας, αλλά και της αναγνώρισης που λαμβάνετε από τον κόσμο. Είναι έτσι;

Είναι μια χρονιά που έχουμε καταφέρει το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Mega να είναι σταθερά πρώτο σε όλα τα κοινά και αυτό με κάνει να νιώθω χαρά και δικαίωση. Διότι αυτή η επιτυχία δεν ήρθε μέσα από εύκολες συνταγές, συμβιβασμούς ή δημοσιογραφικές εκπτώσεις. Ταυτόχρονα, νιώθω ικανοποίηση που εργάζομαι σε έναν όμιλο στον οποίο μπορώ να εκφράζω ελεύθερα την άποψή μου, να γράφω τη στήλη μου στα «Νέα» για όποια θέματα επιλέξω, χωρίς άνωθεν ντιρεκτίβες. Για ένα δημοσιογράφο και για εμένα προσωπικά, αυτό είναι μείζον.

Σας ενοχλεί όταν, πριν από το ονοματεπώνυμο και την ιδιότητά σας, βλέπετε να μπαίνει το «πανέμορφη» ή άλλα επίθετα που αφορούν την εξωτερική σας εμφάνιση;

Όχι, βέβαια. Άλλο σοβαρότητα, άλλο σοβαροφάνεια. Δεν θεωρώ ότι το να γράψει κάποιος ένα κομπλιμέντο για την εξωτερική εμφάνιση μιας παρουσιάστριας ή ενός παρουσιαστή δελτίου ειδήσεων αφαιρεί κάτι από το δημοσιογραφικό κύρος ή τη στιβαρότητά του. Αν ενοχλείσαι από κάτι τέτοιο, σημαίνει ότι εσύ ο ίδιος, μέσα σου, έχεις κάποιες ανασφάλειες. Πολλές φορές, γίνεται τόσο τοξικός ο δημόσιος διάλογος, που ένας γλυκός λόγος μόνο καλοδεχούμενος μπορεί να είναι.

Έχετε πει ότι σε αυτόν το δύσκολο ανδροκρατούμενο χώρο εσείς δεν αντιμετωπίσατε διακρίσεις λόγω του φύλου σας. Ωστόσο, υπήρξαν στιγμές που αισθανθήκατε ότι έπρεπε να αποδείξετε διπλά την αξία σας; Δεν θα έλεγα πως χρειάστηκε να το κάνω λόγω του φύλου μου. Ίσως έχω νιώσει έτσι λόγω της ηλικίας. Ξεκίνησα από το δεύτερο έτος του πανεπιστημίου να εργάζομαι σε σκληρά ενημερωτικά περιβάλλοντα και, όπως αντιλαμβάνεστε, ήταν πιο δύσκολο να εμπιστευτούν τη «μικρή». Υπήρξαν όμως άνθρωποι που μου έδειξαν εμπιστοσύνη και ως χαρακτήρας, όταν νιώσω πως κάποιος με εμπιστεύεται, μπορώ να το «απογειώσω».

Το γεγονός ότι ξεκινήσατε τόσο νέα, και μάλιστα από το πολιτικό και οικονομικό ρεπορτάζ, έπαιξε βασικό ρόλο στην ανέλιξή σας;

Ναι, θεωρώ πως έπαιξε ρόλο, διότι μου έδωσε χρόνο και χώρο να εξελιχθώ σε αυτά τα δύσκολα πεδία. Μπήκα στο χώρο μόνη μου, χωρίς γνωστούς, χωρίς οικογενειακή βοήθεια· όλα ξεκίνησαν από πρακτική άσκηση σε ένα ραδιοφωνικό σταθμό, στον οποίο μας είχε στείλει το πανεπιστήμιο. Και μετά όλα κύλησαν με αυστηρές επιλογές, με πολλά «όχι», λίγα «ναι», με αργά και πολύ σταθερά βήματα. Αυτό με βοήθησε να χτίσω τη δημοσιογραφική μου προσωπικότητα και, κυρίως, να κερδίσω το σεβασμό των ανθρώπων του χώρου, οι οποίοι είδαν ένα άτομο να ξεκινά από το σημείο μηδέν και να διαγράφει μια επαγγελματική διαδρομή βήμα βήμα. Άλλωστε, γενικά δεν μου αρέσουν τα πυροτεχνήματα. Σβήνουν γρήγορα.

Δείτε το βίντεο

Ρυθμική, ενόργανη, τένις… Όλα απαιτητικά αθλήματα τα οποία, φαντάζομαι, επίσης έπαιξαν ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα σας, τουλάχιστον ως προς την υπομονή και το πείσμα.

Αυτά τα δύο που αναφέρατε είναι τα μεγαλύτερα προτερήματά μου και, ταυτόχρονα, τα μεγαλύτερα ελαττώματά μου. Όταν βάλω κάτι στο μυαλό μου, έχω το πείσμα να γυρίσω τον κόσμο ανάποδα για να το πετύχω και την υπομονή να περιμένω μέχρι να συμβεί. Μπαίνεις σε μια τυφλή, άλογη κατάσταση, αρχίζεις να διεκδικείς και… όπου βγει – και συνήθως βγαίνει! Συγχρόνως, όμως, πολλές φορές, μπορεί αυτό να οδηγήσει σε ψυχική κόπωση ή χάσιμο χρόνου. Θέλω να πω ότι στο τέλος καταφέρνω αυτό που θέλω, αλλά ορισμένες φορές είναι τέτοιες οι ψυχικές απώλειες, που ίσως να μην άξιζε και τόσο. Περισσότερο είναι ένα εσωτερικό παιχνίδι που παίζω με τις δυνάμεις μου και τον εαυτό μου…

Μιας που μιλάμε για… παιχνίδια, αληθεύει ότι τον τελευταίο χρόνο «περάσατε» από το Pilates, αλλά «κολλήσατε» στο TRΧ;

Όπως είπατε κι εσείς, έκανα για πολλά χρόνια ενόργανη και ρυθμική και έχω κάνει και τένις αλλά, στη συνέχεια, για πάρα πολλά χρόνια, δεν έκανα απολύτως τίποτα. Για μια δεκαπενταετία, δεν είχα περάσει ούτε έξω από γυμναστήριο!

Πριν από δύο χρόνια, όμως, επηρεάστηκα από ένα δικό μου άνθρωπο, ο οποίος μου έλεγε ότι κάνει περπάτημα και γυμναστική, και σκέφτηκα «μήπως να αρχίσω επιτέλους κάτι κι εγώ;». Ξεκίνησα έτσι από Pilates, επειδή μου είπαν ότι είναι η γυμναστική που δεν ιδρώνεις, αλλά έπειτα από τις τρεις πρώτες φορές μού φάνηκε κάπως βαρετό. Στο ίδιο γυμναστήριο, όμως, δοκίμασα το TRX και… κόλλησα! Για τέσσερις μήνες πήγαινα σχεδόν καθημερινά, μετά όμως ήρθαν οι διακοπές του καλοκαιριού και χαλάρωσα λίγο. Από τότε όμως, κάνω φανατικά TRX, αν και, ανά διαστήματα, ομολογώ ότι τεμπελιάζω.

Αληθεύει, επίσης, ότι δεν παχαίνετε ενώ τρώτε πολύ;

Για αυτό το θέμα, μου κάνουν συνέχεια πλάκα δικοί μου άνθρωποι, φίλοι αλλά και συνάδελφοι, που με βλέπουν να παραγγέλνω στο κανάλι junk food και κάτι… θανατηφόρα γλυκά και λένε «η Παναγοπούλου, όσο τρώει, αδυνατίζει!».

Ακόμα και ο καφές μου έχει πάντα πολλή ζάχαρη ή καραμέλα. Κι ειδικά πριν από το δελτίο, την ώρα που οργανώνουμε τις ζωντανές συνδέσεις και τις τελευταίες λεπτομέρειες με τους διευθυντές σύνταξης, νιώθω την ανάγκη για κάτι γλυκό. Από μικρή μού έλεγαν ότι παίρνω δύσκολα κιλά επειδή έχω καλό μεταβολισμό αλλά ότι, μεγαλώνοντας, αυτό θα αλλάξει… Προς το παρόν, πάντως, παραμένει ίδιο.

Μετά το δελτίο, σας αρέσει να πηγαίνετε για φαγητό, αλλά προστατεύετε τις εξόδους σας από τα αδιάκριτα βλέμματα και, γενικότερα, δεν απασχολείτε τα μέσα με την προσωπική σας ζωή. Πώς τα καταφέρνετε;

Με δυσκολία! Επειδή είμαι πολύ εκδηλωτικός άνθρωπος, πολλές φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να πιέζεται από το φόβο ενός κινητού που θα «ανέβει» και θα φωτογραφίσει εν αγνοία μου κάποια στιγμή. Είναι αδύνατον να το ελέγχεις πάντα, όμως είναι κάτι που έχω επιλέξει απολύτως συνειδητά. Δεν μιλάω ποτέ για την προσωπική μου ζωή. Η επικαιρότητα είναι συχνά τόσο δυσάρεστη, έχεις την ευθύνη να μεταφέρεις στους τηλεθεατές ειδήσεις που αφορούν τους μισθούς ή τις συντάξεις τους, οπότε μου προκαλεί μεγάλη αμηχανία αν, λίγες ώρες πριν, υπάρχουν, σε sites ή περιοδικά, φωτογραφίες από προσωπικές στιγμές μου.

Επίσης, δεν μου αρέσει αισθητικά να διαφημίζω πόσο ευτυχισμένη μπορεί να είμαι ή τι κάνω στην προσωπική μου ζωή. Όταν γύρω μας συμβαίνουν τόσο τραγικά γεγονότα, η διαφήμιση της τυχόν δικής σου ευτυχίας και ευδαιμονίας δεν έχει θέση. Γενικά, είμαι κλειστό άτομο και θέλω να με μοιράζομαι μόνο με τους λίγους ανθρώπους που έχω επιλέξει να βρίσκονται στη ζωή μου. Με αυτούς θα πω τα πάντα, δεν κρατάω τίποτα κρυφό. Αλλά, ως δημοσιογράφος, έχω πλήρη επίγνωση πως, αν ανοίξεις την «πόρτα» στη ζωή σου, μετά δεν θα υπάρχει τέλος· ούτε είναι κάτι που μπορείς να το κάνεις à la carte. Η επίκληση του σεβασμού στην ιδιωτικότητα συνοδεύεται πάντα με υπενθύμιση παρελθοντικής αυτοπροβολής χαράς και ευτυχίας.

Τι άλλο μπορεί να σας αποφορτίσει από τη δημοσιογραφική ένταση, τις τραγικές ειδήσεις ή έναν «κακό», κυρίως αγενή καλεσμένο;

Ένα καλό φαγητό με δικούς μου ανθρώπους. Πάντα μετά το δελτίο, όπως και πάλι είπατε, επιλέγω να βρεθώ με πολύ στενούς μου ανθρώπους, ακριβώς για αυτή την αποφόρτιση – μου είναι απαραίτητο. Σπάνια θα επιστρέψω στο σπίτι αμέσως μετά τη δουλειά. Μου αρέσει να χαρίζω στον εαυτό μου ένα απολαυστικό γεύμα, με μια ακόμα πιο απολαυστική συζήτηση και πολλά –πάρα πολλά– δυνατά γέλια.

Χωρίς γέλιο δεν ζω. Με αυτά τα λίγα άτομα θα συζητήσω και για τα θέματα της δουλειάς και θα ζητήσω τη γνώμη τους. Για εμένα, είναι κρίσιμη η επιδοκιμασία των ανθρώπων που με αφορούν, όμως με αφορούν πολύ λίγοι άνθρωποι πραγματικά.

Τι νιώθετε ότι λείπει πιο πολύ από την καθημερινότητά σας; Και τι δεν θα επιτρέψετε ποτέ να σας λείψει, λόγω της δουλειάς σας;

Μου λείπει ύπνος! Αυτό είναι το πρώτο που θυσιάζω πάντα. Θα κάνω όλα όσα πρέπει να κάνω –με το βέλτιστο τρόπο– στη δουλειά, θα βγω βόλτες, θα περάσω όμορφα, θα κάνω όλα όσα θέλω, αλλά με τον ύπνο δεν έχουμε «καλές σχέσεις» εδώ και χρόνια. Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος της ερώτησης, δεν επιτρέπω να μου λείπει η ψυχική ηρεμία. Και όταν συνειδητοποιώ ότι συμβαίνει, νευριάζω πολύ.

Βρίσκετε πάντα χρόνο να ασχοληθείτε με τα social media, εκφράζοντας τις απόψεις σας για πρόσωπα και καταστάσεις της επικαιρότητας. Το θεωρείτε θεμιτό, μιας και είστε δημόσιο πρόσωπο;

Κατά τη γνώμη μου, οφείλω να εκφράζω ειλικρινά τις απόψεις μου και να λέω τη δική μου αλήθεια. Μην μπερδεύουμε την αντικειμενικότητα με την ουδετερότητα. Αυτό που με ενοχλεί πολύ είναι ο λαϊκισμός. Πιστεύω πως είναι η μεγαλύτερη πληγή στο δημόσιο διάλογο. Και αντιδημοφιλής να είναι η γνώμη μου, θα την εκφράσω, ακόμα και αν πάει κόντρα στο ρεύμα ή σε όσα πιστεύει η κοινή γνώμη τη δεδομένη στιγμή. Πληρώσαμε πολύ ακριβά το λαϊκισμό τα προηγούμενα χρόνια και θεωρώ χρέος του δημοσιογράφου να λέει ακόμα και δυσάρεστες αλήθειες, κι ας στοιχίζει αυτό στη δική του δημοφιλία. Θεωρώ ότι είναι πολύ πιο τίμιο από το να χαϊδεύει αφτιά ή να γίνεται… νούμερο για τα νούμερα.

Υπήρξαν φορές, πάντως, που στοχοποιηθήκατε από τα κοινωνικά δίκτυα. Θα παίρνατε πίσω κάποια από τα γραφόμενα ή τα λεγόμενά σας; Υπάρχουν σχόλια που σας έκαναν να αισθανθείτε ανασφαλής;

Δεν θα έπαιρνα πίσω ούτε λέξη από όσα έχω πει! Το τι καταλαβαίνει καθένας από όσα λέω, το τι μπορεί να απομονώσει για να εξυπηρετήσει το δικό του κομματικό αφήγημα ή για να στοχοποιήσει ένα δημοσιογράφο ώστε να αποφύγει την πολιτική κριτική, είναι μια άλλη συζήτηση… Είναι πλέον τόσο φανερό ότι όλο αυτό γίνεται μεθοδευμένα και υπό καθοδήγηση από κομματικούς μηχανισμούς, που δεν δίνω την παραμικρή σημασία. Επίσης, «μπλοκάρω» αρκετούς, γιατί το θεωρώ σπατάλη χρόνου να ασχολείσαι με κομματικά τρολ. Κάποιοι, επειδή σου απευθύνονται, φαντασιώνονται κιόλας ότι κάνετε διάλογο· αυτήν τη χάρη δεν τους την κάνω.

Αλήθεια, τι σημαίνει για εσάς η λέξη ασφάλεια και πόσο την επιδιώκετε, τόσο στην επαγγελματική όσο και στην προσωπική σας ζωή;

Στη ζωή μου, η ασφάλεια είναι λέξη-κλειδί. Εάν δεν νιώθω ασφάλεια, δεν μπορώ να υπάρξω σε μια σχέση – ούτε επαγγελματική ούτε προσωπική. Τη στιγμή που θα νιώσω ανασφάλεια, έχω φύγει. Και από τις δύο!

Πέντε χρόνια από σήμερα… Πώς φαντάζεστε τον εαυτό σας; Τι εύχεστε; Ποια είναι τα όνειρά σας;

Να είμαι ευτυχισμένη, να νιώθω πλήρης και να έχω κάνει τη ζωή που εγώ έχω επιλέξει. Τα τελευταία χρόνια, όταν εκπληρώθηκαν κάποιοι στόχοι που είχα θέσει, έπαψα να κάνω όνειρα για το μέλλον. Με ένα μαγικό τρόπο, η ζωή με οδηγεί σε συναρπαστικές, ανατρεπτικές και υπέροχες διαδρομές… Της έχω εμπιστοσύνη.