Στο αρχιπέλαγος Σβάλμπαρντ στην Νορβηγία και συγκεκριμένα στον Αρκτικό Κύκλο, βρίσκεται η πόλη Λόνγκγιαρμπιεν, μια από τις βορειότερες κατοικημένες περιοχές του κόσμου.
Εδώ, ο θάνατος είναι κυριολεκτικά… ανεπιθύμητος. Από τη δεκαετία του 1950, έχει τεθεί σε ισχύ ένας ιδιαίτερος κανονισμός: δεν επιτρέπεται να πεθάνεις στην πόλη.
Ο λόγος δεν είναι ηθικός, αλλά πρακτικός και περιβαλλοντικός. Λόγω των ακραίων ψυχρών θερμοκρασιών και του παγωμένου εδάφους, τα σώματα που θάβονται στο τοπικό κοιμητήριο δεν αποσυντίθενται.
Αυτό ενέχει τον κίνδυνο διατήρησης ενεργών ιών, όπως αποδείχτηκε με ευρήματα από θύματα της ισπανικής γρίπης του 1918. Έτσι, όσοι είναι σοβαρά άρρωστοι ή ετοιμοθάνατοι μεταφέρονται εγκαίρως στην ηπειρωτική Νορβηγία για περίθαλψη ή ταφή.
Ούτε γεννήσεις, ούτε θάνατοι στο Λόνγκγιαρμπιεν
Η πολιτική αυτή δεν περιορίζεται μόνο στον θάνατο. Στο Λόνγκγιαρμπιεν δεν επιτρέπεται επίσης να γεννήσεις ενώ δεν υπάρχει μαιευτήριο και οι έγκυες μεταβαίνουν νωρίτερα στην ενδοχώρα. Η πόλη φιλοξενεί κυρίως επιστήμονες, εργάτες και φοιτητές, και διατηρεί μια αυστηρά ελεγχόμενη ισορροπία πληθυσμού.
Παρά τις ιδιαιτερότητες, το Λόνγκγιαρμπιεν είναι ένα ζωντανό επιστημονικό και οικολογικό κέντρο, γνωστό για το Παγκόσμιο Θησαυροφυλάκιο Σπόρων (Svalbard Global Seed Vault). Εκεί διατηρούνται δείγματα όλων των βασικών καλλιεργειών του κόσμου, για την περίπτωση παγκόσμιας καταστροφής.
Σε αυτή την πόλη του παγετού και της προνοητικότητας, η ζωή –και όχι ο θάνατος– έχει τον πρώτο λόγο.
