Αν είσαι παντρεμένος/η ή έχεις μια μακροχρόνια σχέση, το «πόσο αφοσιωμένος/η είσαι;», μπορεί να σου φαίνεται περίεργη ερώτηση. Όμως, η δέσμευση, ο γάμος, τα παιδιά, δεν σημαίνουν απαραίτητα πάντα, αφοσίωση. Το να νομίζει κανείς ότι αυτό το στοιχείο τον χαρακτηρίζει επειδή κάποτε ένιωσε έτσι ή πήρε κάποιες αποφάσεις πριν χρόνια — ακόμα και δεκαετίες, δεν συνεπάγεται ουσιαστική αφοσίωση.
Παρά βέβαια ορισμένα δυσοίωνα στατιστικά (διαζύγια, απιστία, πλήξη), το πάθος, λένε οι ειδικοί, μπορεί να κρατήσει μια ζωή. Απλώς απαιτεί δουλειά.
Η αληθινή αφοσίωση δεν έχει να κάνει με νομικά έγγραφα ή κοινά περιουσιακά στοιχεία. Έχει να κάνει με μια συνειδητή επιλογή: κάθε μέρα, να είσαι εκεί για τη σχέση σου. Να είσαι διατεθειμένος/η να παραμείνεις όταν τα πράγματα δυσκολεύουν αντί να ψάχνεις την έξοδο.
Η αφοσίωση περιλαμβάνει:
- Να επιλέγεις να είσαι περίεργος/η για τον/την σύντροφό σου αντί να υποθέτεις ότι τα ξέρεις όλα γι’ αυτόν/ήν.
- Να αποφασίζετε να παλεύετε για τη σχέση σας αντί να μαλώνετε μεταξύ σας.
- Να είσαι πρόθυμος/η να εξετάσεις τη δική σου συμπεριφορά αντί να δείχνεις μόνο με το δάχτυλο.
- Να κάνεις τη σχέση σου προτεραιότητα αντί να την αφήνεις να λειτουργεί στον αυτόματο.
- Να αναζητάτε υποστήριξη ώστε να μπορείτε μαζί να βελτιώσετε ό,τι «λείπει» και να ενισχύετε τη σχέση σας με νέους τρόπους
Σχέση: Μόνο η αγάπη αρκεί;
Η αγάπη δεν μπορεί να θεραπεύσει τα πάντα αν δεν ξεκινήσεις εσύ ο/η ίδιος/α να είσαι ο/η σύντροφος που θα ήθελες να έχεις.
Ίσως θα πρέπει να σταματήσουμε να περιμένουμε από τον/ την σύντροφό μας να αλλάξει πρώτα και ύστερα να αρχίσουμε να αλλάζουμε εμείς. Αυτό δεν σημαίνει να γινόμαστε… χαλί να μας πατήσουν ούτε βέβαια να ανεχόμαστε ανεπίτρεπτες συμπεριφορές Σημαίνει να αναλαμβάνουμε την ευθύνη για το 50% της δυναμικής της σχέσης και να είμαστε διατεθειμένοι να την δουλέψουμε — ακόμα κι αν ο/η άλλος/η δεν είναι έτοιμος/η ακόμα.
Είναι σημαντικό τα ζευγάρια να μάθουμε να επικοινωνούμε τις διαφωνίες μας με τέτοιον τρόπο έτσι ώστε να μην καταστρέφουν τη σχέση μας. Να θυμηθούμε πώς είναι να βγαίνουμε ραντεβού με τον/την σύντροφό μας και να τον/την κάνουμε να νιώθει ξεχωριστός/ή. Απαιτεί να αντιμετωπίσουμε τη σεξουαλική μας ζωή με ειλικρίνεια και θάρρος.
Η αφοσίωση τελικά δεν είναι κάτι που απλώς υπάρχει – είναι κάτι που καλλιεργείται. Δεν χρειάζεται να είναι τα πράγματα τέλεια, αλλά χρειάζεται να είναι αληθινά. Όσο πιο συνειδητά επιλέγουμε καθημερινά να είμαστε παρόντες στη σχέση μας – με ευαισθησία, προθυμία και διάθεση για εξέλιξη – τόσο πιο βαθιά ριζώνει η σύνδεση. Κι αυτό είναι ίσως η πιο ριζοσπαστική μορφή αγάπης: όχι εκείνη που υπόσχεται τα πάντα, αλλά εκείνη που μένει και επιμένει, ακόμη κι όταν τα πράγματα δυσκολεύουν.
