Είναι μια μέρα αφιερωμένη στην προστασία και την ευημερία κάθε ζώου, άγριου ή κατοικίδιου, αυτού του πλανήτη. Από αρχαιοτάτων χρόνων, τα ζώα προσφέρουν την αγάπη και τη συντροφιά τους στον άνθρωπο. Χωρίς να περιμένουν αντάλλαγμα. Αντί αυτού, ο άνθρωπος συχνά τα κακομεταχειρίζεται, τα εγκαταλείπει ή καταστρέφει το φυσικό περιβάλλον, που είναι το σπίτι τους.

Τα δικαιώματα των ζώων είναι υποχρέωσή μας, όχι μόνο για να θεωρούμαστε πολιτισμένοι, αλλά γιατί ανήκουμε και οι ίδιοι στο βασίλειό τους. Ο τρόπος που τους φερόμαστε, ο σεβασμός και η φροντίδα είναι δείκτης ανθρωπιάς.

Είναι σημαντικό:

  • Να φροντίζουμε υπεύθυνα τα κατοικίδιά μας.
  • Να προστατεύουμε το περιβάλλον που φιλοξενεί την άγρια ζωή.
  • Να ευαισθητοποιούμε τα παιδιά για το σεβασμό προς κάθε μορφή ζωής.
  • Να στηρίζουμε οργανώσεις προστασίας τους.

Αφοσιωμένοι σύντροφοι

Δεν είναι λίγες οι φορές που κάποιος υιοθετεί ένα σκύλο ή μια γάτα για να γεμίσει το κενό από την απώλεια κάποιου δικού του προσώπου ή για να μη νιώθει μοναξιά μετά από ένα δύσκολο χωρισμό. Τα ζώα συντροφιάς προσφέρουν παρηγοριά, είναι εκεί για να δίνουν απλόχερα αγάπη. Πολλοί ηλικιωμένοι, όταν φροντίζουν ένα κατοικίδιο, βρίσκουν σκοπό στην καθημερινότητά τους, βελτιώνοντας έτσι την ψυχολογία τους και κρατώντας το μυαλό τους σε εγρήγορση. Όσοι έχουν σκύλο, πηγαίνοντάς τον βόλτα, παραμένουν δραστήριοι, κάτι που ωφελεί γενικότερα την υγεία τους.

Το «γιατρικό» μας

Μελέτες έχουν δείξει ότι οι ιδιοκτήτες σκύλων έχουν χαμηλότερη αρτηριακή πίεση και καρδιακό ρυθμό, ενώ κινδυνεύουν λιγότερο από έμφραγμα και άλλες καρδιαγγειακές παθήσεις. Είναι γνωστό, επίσης, ότι όταν χαϊδεύουμε ένα ζώο, μειώνεται η κορτιζόλη –ορμόνη του στρες– και αυξάνεται η οξυτοκίνη, που συμβάλλει στη χαλάρωση και την καλή σωματική λειτουργία. Η συμβίωση με ζώα από μικρή ηλικία βοηθά στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος και μειώνει την πιθανότητα εμφάνισης αλλεργιών και άσθματος.

Τρυφεροί φίλοι, ανιδιοτελείς σύντροφοι, αιώνιοι σύμμαχοι που κάνουν τη ζωή μας πιο όμορφη, που μας διδάσκουν ενσυναίσθηση, που χωρίς αυτούς ο πλανήτης όχι απλά δεν θα ήταν ίδιος, αλλά ίσως και να μην υπήρχε. Να αγαπάτε τα ζώα, κάθε, μα κάθε μέρα!

Το σπίτι τους καταστρέφεται

Η κλιματική αλλαγή επηρεάζει άμεσα τη ζωή των ζώων σε ξηρά, θάλασσα και αέρα. Η θερμοκρασία ανεβαίνει, οι πάγοι λιώνουν, οι φυσικοί βιότοποι ερημοποιούνται. Άγρια ζώα, είδη όπως οι πολικές αρκούδες, οι θαλάσσιες χελώνες και πολλά αποδημητικά πουλιά δυσκολεύονται να βρουν τροφή και ασφαλή καταφύγια. Η προστασία του περιβάλλοντος δεν αφορά μόνο τον άνθρωπο, αφορά όλα τα έμβια όντα. Αν φροντίζουμε το κλίμα, φροντίζουμε και τα ζώα, τα οποία αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της φυσικής ισορροπίας.

Ακόμα και οι πόλεις συχνά δεν είναι pet friendly. Η έλλειψη πρασίνου, η ρύπανση και η κίνηση δυσκολεύουν την επιβίωση των ζώων. Είναι ευθύνη όλων μας να τα προστατεύουμε, να στηρίζουμε τη δημιουργία χώρων πρασίνου και να προωθούμε τη φιλοζωία.

Γράφουμε για τους πιστούς μας φίλους

Στο «Vita» αποφασίσαμε να δείξουμε έμπρακτα την αγάπη μας, γράφοντας λίγα λόγια για τα αγαπημένα μας κατοικίδια:

Αγάπη χωρίς λόγια

Με γουργουρίσματα και αγκαλιές, τα σκυλάκια και τα γατάκια μου αβίαστα με μαθαίνουν καθημερινά πως η δύναμη κρύβεται στις αδυναμίες και η ευτυχία στα απλά. Το αθώο βλέμμα τους – τι κι αν καταλαβαίνουν τόσα. Το ατέλειωτο παιχνίδι – τι κι αν δεν έχουν παιχνίδια. Η προσμονή της αντάμωσης – τι κι αν έλειψα μονάχα μισή ώρα. Το χαμόγελο στη βόλτα – τι κι αν κάνουμε και σήμερα την ίδια διαδρομή.

Τα ζώα τα αισθάνεσαι, δύσκολα αποτυπώνεται ο πλούτος τους στο χαρτί. Είναι φροντίδα χωρίς όρια, η πιο αγνή επαφή. Σας ευχαριστώ, Πάρη, Ρίκι, Λίζα, Μακαρένα… Για τη βαθιά αγάπη σας. Αυτήν που χωρίς λόγια τα λέει όλα…

— Φαίη Βάκρινου, δημοσιογράφος

Ο μικρός μου ισπανόφωνος

Ο Φιντέλ είναι η χαρά της ζωής. Είναι κοινωνικός και αγαπησιάρης, με φουλ ενέργεια. Έχει όμως και τα προσωπικά του όρια. Το αγαπημένο του αντικείμενο είναι ένα κίτρινο μπαλάκι και η αγαπημένη του λέξη είναι «κοτόπουλο». Έχει φουντωτή λευκή χαίτη και όμορφα γυαλιστερά μάτια.

Ήρθε όταν «έφυγε» ο μπαμπάς. Για μένα πάντα θα ξεχωρίζει από τα άλλα σκυλάκια, αλλά εκείνος είναι που με έμαθε να τα αγαπάω όλα το ίδιο. Μαζί του επιβεβαίωσα ότι είναι εντάξει να αράζεις πού και πού παρέα με τους δικούς σου ανθρώπους, ακόμα κι αν ο κόσμος καταρρέει. Ή και μόνος, για να ηρεμείς απ’ όλους και απ’ όλα. Φροντίζοντάς τον, έγινα πιο υπεύθυνη και πιο γενναιόδωρη.

Τα ζώα μπορούν να μας αλλάξουν. Ελπίζω ότι κάνω το καλύτερο για να είναι ευτυχισμένος.

— Μαρία Τζωρτζάκη, δημοσιογράφος

Ο Δίας και οι γάτες μου

Δεν ξέρω πώς είναι να ζει κανείς χωρίς κατοικίδιο. Η πρώτη μου γάτα μπήκε στη ζωή μου όταν ήμουν 8. Με… μεγάλωσε μέχρι τα 15 μου και μου άφησε την κόρη της να με «ενηλικιώσει» μέχρι να γίνω 39 – μόνο στο βιβλίο Γκίνες που δεν μπήκε. (Η Κούκλα «έφυγε» στα 24 της και, μέχρι τότε, τα σκήπτρα κρατούσε ένας γάτος ετών 27…). Με έμαθαν τη σημασία του παιχνιδιού και της ανεξαρτησίας, αλλά και της ισότιμης αγάπης.

Και όταν έφυγαν από κοντά μου όλοι οι απόγονοί τους, τότε ήρθε ο Δίας. Ήταν μια κρύα νύχτα Δεκεμβρίου σε ένα ορεινό χωριό της Κρήτης όταν ένας θόρυβος με τρόμαξε. Φώναξα «ποιος είναι εκεί;» και μια μαύρη χνουδόμπαλα άρχισε να τρέχει προς το μέρος μου. Έσκυψα και εκείνη πήδηξε πάνω μου, αξιώνοντας να ανοίξω την αγκαλιά μου και να τη βάλω μέσα. Και η «σπάτουλα» στο μάγουλό μου ήταν η χαριστική βολή. Εγώ, η ορκισμένη «γατομαμά», βρέθηκα με ένα θεότρελο σκυλί που όλη την ώρα μιλάει.

Η διαφορά του από τις γάτες; Ό,τι και να του κάνω, μου δείχνει με κάθε τρόπο ότι με αγαπάει. Χωρίς όρους. Μέχρι που γουργουρίζει σαν γάτα… Ε, αν τσαντιστεί, τρώει και κάνα παπούτσι…

— Άννα Παπαδομαρκάκη, δημοσιογράφος

Ένα ισότιμο μέλος της οικογένειας

Τσόκο, 9 ετών. Τον βρήκαμε αδέσποτο πριν από οχτώ χρόνια και από τότε έγινε ισότιμο μέλος της οικογένειας. Μας έμαθε τι σημαίνει αγάπη χωρίς όρους και συντροφικότητα στην πιο αγνή της μορφή.

Στην αρχή θέλαμε ένα σκύλο για να βοηθήσουμε την κόρη μας να ξεπεράσει το φόβο της για τα ζώα. Τελικά, ο Τσόκο βοήθησε όλους μας να ξεπεράσουμε πολύ περισσότερα. Και, φυσικά, σήμερα η κόρη μας δεν φοβάται πια τους σκύλους… μόνο μην της φάει ο Τσόκο το τοστ!

— Κλαίρη Καλαντζή, photo editor