Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που κάνουν τη δουλειά τους σωστά, προσφέρουν με ήσυχο τρόπο και παρ’ όλα αυτά ανησυχούν γιατί αναρωτιούνται αν τους προσέχει κανείς. Φιλτράρουν τον εαυτό τους στα meeting, δεν εκφράζουν τις ιδέες τους, έχουν κρατήματα.
Μία από τις πιο θεμελιώδεις ανθρώπινες ανάγκες μας στον χώρο εργασίας είναι να νιώθουμε ότι μας «βλέπουν». Η αναγνώριση, η αίσθηση του ανήκειν και η ανάπτυξη ξεκινούν από εκεί. Όταν οι ηγέτες αποτυγχάνουν να παρατηρήσουν τους ανθρώπους, τις ιδέες, την προσπάθεια και την παρουσία τους, μειώνονται τόσο η απόδοση όσο και το αίσθημα νοήματος.
Γιατί έχει σημασία να σε «βλέπουν» στη δουλειά
Οι επιστήμονες σε σχετική έρευνα στο Nature Reviews Neuroscience υποστηρίζουν ότι ο κοινωνικός αποκλεισμός ενεργοποιεί τις ίδιες περιοχές του εγκεφάλου με τον σωματικό πόνο.
Το να μας αγνοούν οι άλλοι αλλάζει τον τρόπο που σκεφτόμαστε, νιώθουμε και αποδίδουμε. Όταν κάποιος αισθάνεται «αόρατος» στη δουλειά του, αυτό έχει επιπτώσεις ακόμη και στη δέσμευσή του με το περιεχόμενό της, με αποτέλεσμα να πέφτει η παραγωγικότητά του. Το καλό νέο είναι ότι αυτό μπορεί να προληφθεί.
Σε διάφορους κλάδους φαίνεται καθαρά ότι στους πιο ουσιαστικούς χώρους εργασίας οι άνθρωποι νιώθουν ότι τους «βλέπουν». Οι ηγέτες το πετυχαίνουν μέσα από απλές, καθημερινές πρακτικές που κάνουν τους άλλους να αισθάνονται ότι τους γνωρίζουν, τους εκτιμούν και πιστεύουν σε αυτούς.
Αυτές οι πρακτικές ευθυγραμμίζονται με 3 βασικές έννοιες, που καθεμία από αυτές προσφέρει έναν διαφορετικό τρόπο για να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να νιώσουν ότι είναι «ορατοί».
Κοινότητα: Βλέποντας ολόκληρο το άτομο
Η αυθεντική εμπλοκή είναι το θεμέλιο της κοινότητας. Οι ηγέτες που καλλιεργούν την αίσθηση του ανήκειν δεν αναγνωρίζουν απλώς έναν ρόλο, αναγνωρίζουν έναν άνθρωπο. Καλωσορίζουν πτυχές που συνήθως μένουν κρυφές, όπως αξίες, χιούμορ, πολιτισμό, οικογένεια, ακόμη και ευαλωτότητα.
Όταν οι άνθρωποι αισθάνονται ελεύθεροι να εκφράσουν όλες τις πλευρές της ταυτότητάς τους στη δουλειά, σταματούν να «παίζουν ρόλο» και αρχίζουν να συμμετέχουν ουσιαστικά. Οι συζητήσεις βαθαίνουν, οι ομάδες γίνονται πιο ανοιχτές και δημιουργικές. Το να μας «βλέπουν» μέσα στην κοινότητα σημαίνει να μας εκτιμούν για το ποιοί είμαστε, όχι μόνο για το τι κάνουμε.
Συνεισφορά: Βλέποντας τη διαφορά που κάνουμε στη δουλειά
Όταν μειώνεται το κίνητρο, πολλοί ηγέτες προσπαθούν να το ενισχύσουν με προνόμια και πρόσθετα οφέλη. Αυτά μπορούν να βελτιώσουν προσωρινά τη διάθεση, αλλά η επίδρασή τους δεν διαρκεί.
Αυτό που έχει σημασία είναι η αίσθηση ότι η προσπάθειά μας αναγνωρίζεται και ότι η δουλειά μας έχει σημασία. Η θετική ανατροφοδότηση είναι ένας από τους πιο ισχυρούς τρόπους για να κάνουμε ορατές τις συνεισφορές.
Οι ηγέτες που βοηθούν τους ανθρώπους να «βλέπουν» διαρκώς τον αντίκτυπό τους δημιουργούν μια αίσθηση δυναμικής και νοήματος που κανένα δώρο δεν μπορεί να αντικαταστήσει.
Πρόκληση: Βλέποντας τι μπορούν να γίνουν οι άνθρωποι
Η πρόκληση αφορά στο να βλέπουμε τους ανθρώπους όχι μόνο όπως είναι σήμερα, αλλά και όπως μπορούν να γίνουν. Η πίστη του προϊσταμένου στις δυνατότητες ενός εργαζομένου, ίσως να του δώσει κίνητρο στον εργαζόμενο να ξεπεράσει τα όριά του και να πετύχει εξαιρετικά αποτελέσματα.
Αυτού του είδους η πίστη αλλάζει τον τρόπο που οι άνθρωποι παρουσιάζονται στη δουλειά. Ανταποκρινόμαστε στην καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας, σε εκείνη που ήδη βλέπει κάποιος άλλος. Όταν οι ηγέτες αντανακλούν τις δυνάμεις και τις δυνατότητες ενός ατόμου, απελευθερώνουν κίνητρο και κάνουν ακόμη και τη σκληρή δουλειά να αποκτά νόημα.
