Ποιο είναι το κόλπο για να γεράσετε με επιτυχία; Αν έχετε περιέργεια να μάθετε την απάντηση, ίσως βρίσκεστε ήδη στο σωστό δρόμο, σύμφωνα με διεθνή ομάδα ψυχολόγων, μεταξύ των οποίων και αρκετοί από το University of California – Los Angeles (UCLA).
Σύμφωνα με την έρευνά τους, ορισμένες μορφές περιέργειας μπορούν να ενισχυθούν ακόμη και σε προχωρημένη ηλικία, υποδηλώνοντας ότι οι μεγαλύτεροι ενήλικες που διατηρούν την περιέργειά τους και θέλουν να μαθαίνουν νέα πράγματα που σχετίζονται με τα ενδιαφέροντά τους μπορεί να είναι σε θέση να αντισταθμίσουν ή ακόμη και να προλάβουν τη νόσο Αλτσχάιμερ.
Αντίθετα, όσοι δείχνουν υποτονική περιέργεια και αδιαφορία μπορεί να κινδυνεύουν από άνοια, εύρημα που έρχεται σε αντίθεση με προηγούμενες μελέτες που υποστηρίζουν ότι η περιέργεια μπορεί να μειώνεται με την ηλικία.
«Η βιβλιογραφία σχετικά με την ψυχολογία δείχνει ότι συχνά αυτό που είναι γνωστό ως χαρακτηριστικό της περιέργειας, ή το γενικό επίπεδο περιέργειας ενός ατόμου, τείνει να μειώνεται με την ηλικία», δήλωσε ο ψυχολόγος Δρ Alan Castel από το UCLA, ο οποίος είναι ο κύριος συγγραφέας της μελέτης, που δημοσιεύθηκε στο PLOS One.
«Ωστόσο, οι μεγαλύτεροι ενήλικες ήταν συχνά πολύ αφοσιωμένοι και ενδιαφέρονταν να μάθουν για τη μνήμη, συγκεκριμένα, αλλά ακόμη και για άλλες μορφές ασήμαντων πραγμάτων» επισημαίνει ο ίδιος.
Στιγμιαία περιέργεια Vs χαρακτηριστικής
Η στιγμιαία περιέργεια είναι αυτό που οι ψυχολόγοι αποκαλούν το είδος του στιγμιαίου αισθήματος περιέργειας που βιώνουν οι άνθρωποι όταν ερωτώνται για συγκεκριμένα θέματα. Από την άλλη πλευρά, η χαρακτηριστική περιέργεια πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό της προσωπικότητας.
Μερικοί άνθρωποι, για παράδειγμα, μπορεί να μην είναι πολύ περίεργοι από τη φύση τους, αρκούμενοι στο να δέχονται τα πράγματα πιο εύκολα (περιέργεια ως χαρακτηριστικό της προσωπικότητας), αλλά έχουν μια παθιασμένη δίψα για γνώση σε συγκεκριμένα θέματα ή χόμπι (στιγμιαία περιέργεια).
Όλοι οι άνθρωποι διαθέτουν ποικίλους βαθμούς περιέργειας και για τα δύο είδη.
Για να ξεχωρίσουν τους δύο τύπους περιέργειας, οι ερευνητές προσέλκυσαν ένα μεγάλο δείγμα συμμετεχόντων ηλικίας 20 έως 84 ετών, με μέσο όρο ηλικίας τα 44 έτη, για να συμπληρώσουν ένα διαδικτυακό ερωτηματολόγιο με σκοπό να αξιολογήσουν πόσο περίεργοι ήταν γενικά, ή αλλιώς την περιέργεια που τους χαρακτηρίζει.
Στη συνέχεια, για να ελέγξουν τη στιγμιαία περιπέτεια, οι ερευνητές ζήτησαν από τους συμμετέχοντες να μαντέψουν τις απαντήσεις σε δύσκολες ερωτήσεις ασήμαντης σημασίας που οι περισσότεροι άνθρωποι ήταν απίθανο να γνωρίζουν ήδη, για παράδειγμα: Ποια ήταν η πρώτη χώρα που έδωσε στις γυναίκες το δικαίωμα ψήφου;
Οι ερευνητές ζήτησαν από τους ανθρώπους να μαντέψουν μια απάντηση και στη συνέχεια ρώτησαν τους συμμετέχοντες πόσο ενδιαφέρονταν να μάθουν την απάντηση, προτού δείξουν τη σωστή (αν είστε περίεργοι: Νέα Ζηλανδία).
Πώς συνδέεται με την ευτυχία;
Η ανάλυση έδειξε ότι τα δύο είδη περιέργειας συσχετίζονται: Οι άνθρωποι που έχουν περισσότερη στιγμιαία περιέργεια φαίνεται επίσης να είναι περισσότερο περίεργοι σαν άνθρωποι και το αντίστροφο.
Σε γενικές γραμμές, η περιέργεια ως χαρακτηριστικό της προσωπικότητας μειώθηκε κατά τη διάρκεια της ενήλικης ζωής. Ωστόσο, οι βαθμολογίες ενδιαφέροντος που έδωσαν οι άνθρωποι για την εκμάθηση νέων πληροφοριών από ασήμαντες πληροφορίες – ένα μέτρο της στιγμιαίας – ενώ μειώθηκαν στην πρώιμη ενήλικη ζωή, στη συνέχεια αυξήθηκαν απότομα μετά τη μέση ηλικία και συνέχισαν την ανοδική τους πορεία μέχρι και την τρίτη ηλικία.
Το εύρημα, δήλωσαν οι ερευνητές, αντικατοπτρίζει έρευνες που δείχνουν μια πτώση της ευτυχίας στη μέση ηλικία.
Ένας λόγος για την ασυμφωνία, σύμφωνα με τους ερευνητές, είναι ότι μέχρι τη μέση ηλικία, οι άνθρωποι συνήθως ενδιαφέρονται να αποκτήσουν τις γνώσεις και τις δεξιότητες που χρειάζονται για να επιτύχουν στο σχολείο και στη δουλειά τους, να είναι οικονομικά υπεύθυνοι και να δημιουργήσουν οικογένειες, και επομένως απαιτείται ένα αρκετά υψηλό επίπεδο γενικής περιέργειας.
Αυτές οι υποχρεώσεις συνοδεύονται επίσης από στρεσογόνους παράγοντες που θα μπορούσαν να συμβάλουν στη μείωση της συνολικής ευτυχίας.
Καθώς όμως μεγαλώνουν και συγκεντρώνουν αυτές τις γνώσεις, δεν χρειάζεται να διαθέσουν τόσους πολλούς πόρους να μάθουν. Καθώς τα παιδιά τους φεύγουν από το σπίτι και αρχίζουν να συνταξιοδοτούνται, για παράδειγμα, οι άνθρωποι μπορούν να επιδοθούν σε συγκεκριμένα ενδιαφέροντα και η στιγμιαία περιέργεια να αυξηθεί και πάλι.
