Μπορεί η κατάθλιψη να συνδέεται με τον πόνο στο σώμα; «Ναι» υποστηρίζει μελέτη ερευνητών του University College London.
Σύμφωνα με τη μελέτη, οι μεσήλικες και οι ηλικιωμένοι ενήλικες που βιώνουν πόνο είναι πιο πιθανό να έχουν εμφανίσει επιδείνωση των συμπτωμάτων κατάθλιψης έως και οκτώ χρόνια πριν από την έναρξη του πόνου.
Τα ευρήματα, που δημοσιεύθηκαν στο eClinicalMedicine, υποδηλώνουν ότι σε αυτή την ηλικιακή ομάδα, η θεραπεία της κατάθλιψης μπορεί να συμβάλλει στην πρόληψη ή τη μείωση των πόνων μετέπειτα.
Οι ερευνητές συνέκριναν στοιχεία ερωτηματολογίου από 3.668 ενήλικες ηλικίας άνω των 50 ετών, που αντιμετώπιζαν συχνά μέτριους έως έντονους πόνους με μια αντίστοιχη ομάδα με τον ίδιο αριθμό συμμετεχόντων που δεν είχε πόνους.
Κατάθλιψη, μοναξιά & πόνος
Στην ομάδα των συμμετεχόντων με πόνους, τα καταθλιπτικά συμπτώματα φάνηκαν να χειροτερεύουν ραγδαία κατά τα οκτώ έτη πριν από τον πόνο, κορυφώθηκαν κατά την έναρξη του πόνου και παρέμειναν υψηλά κατά τα επόμενα έτη, ενώ στην ομάδα των ατόμων που δεν πονούσαν τα καταθλιπτικά συμπτώματα ήταν λιγότερο σοβαρά, λιγότερο συχνά και σχετικά σταθερά.
Οι ερευνητές εντόπισαν παρόμοια τάση για τη μοναξιά, η οποία αυξήθηκε τόσο τα χρόνια πριν όσο και τα χρόνια μετά την εμφάνιση του πόνου, αλλά παρέμεινε χαμηλή και σχετικά σταθερή σε όσους ανήκαν στην ομάδα των συμμετεχόντων που δεν πονούσαν. Ενώ η αιτία του πόνου δεν προσδιορίστηκε, οι περισσότεροι συμμετέχοντες δήλωσαν ότι είχαν πόνο στην μέση, το γόνατο, το ισχίο ή το πόδι.
«Ο πόνος και η κατάθλιψη είναι γνωστό ότι συνδέονται μεταξύ τους, με το ένα να επιδεινώνει το άλλο. Δεν γνωρίζαμε όμως πολλά για το χρόνο εμφάνισης τους» αναφέρει η επικεφαλής συγγραφέας Δρ. Mikaela Bloomberg από το ερευνητικό τμήμα του Epidemiology & Public Health.
«Η μελέτη μας δείχνει ότι τα καταθλιπτικά συμπτώματα και η μοναξιά επιδεινώνονται πολύ πριν αρχίσει ο πόνος. Αυτό είναι σημαντικό, καθώς υποδηλώνει τη δυνατότητα της έγκαιρης παρέμβασης και της κοινωνικής υποστήριξης για την πρόληψη του πόνου μεταγενέστερα» συμπληρώνει η ίδια.
Πώς συνδέονται;
«Παράγοντες όπως η κατάθλιψη και η μοναξιά μπορούν να συμβάλουν στην εμφάνιση πόνου μέσω ποικίλων μηχανισμών. Προκαλούν για παράδειγμα αυξημένα επίπεδα άγχους, που μπορεί να αυξήσουν τη φλεγμονή, η οποία με την σειρά της μπορεί να οδηγήσει σε πόνο. Μπορεί επίσης να αυξήσουν την ευαισθησία στον πόνο, αλλάζοντας τις ανοσολογικές αντιδράσεις και απορρυθμίζοντας το αυτόνομο νευρικό μας σύστημα, το δίκτυο νεύρων που ελέγχει ασυνείδητες διεργασίες όπως η αντίδραση «πάλης ή φυγής» εξηγεί η Δρ. Mikaela Bloomberg.
«Τα ευρήματά μας υπογραμμίζουν τη σημασία της προσέγγισης του πόνου όχι μόνο από βιολογική άποψη. Οι παρεμβάσεις ψυχικής υγείας μπορεί επίσης να είναι εξίσου σημαντικές» υπογραμμίζει. Για την μελέτη αξιοποιήθηκαν δεδομένα 21 χρόνων από την αγγλική διαχρονική μελέτη γήρανσης (ELSA), στην οποία ένα εθνικά αντιπροσωπευτικό δείγμα πληθυσμού από την Αγγλία απαντούσε σε ένα ευρύ φάσμα ερωτήσεων κάθε δύο χρόνια.
Μεταξύ των περιορισμών της μελέτης, η ερευνητική ομάδα σημείωσε ότι οι συμμετέχοντες ήταν στη συντριπτική τους πλειοψηφία λευκοί, αντανακλώντας τον πληθυσμό της Αγγλίας σε αυτή την ηλικιακή ομάδα. Οι μελλοντικές έρευνες, δήλωσαν, θα πρέπει να εξακριβώσουν αν τα ευρήματα είναι παρόμοια για τις νεότερες ομάδες και εκείνες με μεγαλύτερη φυλετική και εθνοτική ποικιλομορφία. Επιπλέον τα δεδομένα της έρευνας δεν έκαναν διάκριση μεταξύ πόνου και χρόνιου πόνου.
