Οι άνθρωποι συχνά δένονται με αγνώστους μέσα από τα βιβλία που διαβάζουν ή τις ταινίες που παρακολουθούν και δημιουργούν φιλίες που διαρκούν. Τα κοινά τους γούστα ίσως υποδηλώνουν ότι κάτι τους ενώνει και τους κάνει να ταιριάζουν μεταξύ τους. Νέα έρευνα το επιβεβαιώνει!

Οι επιστήμονες στην εν λόγω έρευνα φαίνεται ότι έχουν πλέον κάποια εξήγηση για το γιατί συμβαίνει αυτό. Συγκεκριμένα, η μελέτη που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature Human Behaviour, διαπίστωσε ότι οι συμμετέχοντες που αντιδρούσαν με παρόμοιο τρόπο στα ίδια αποσπάσματα ταινιών -ακόμη και πριν γνωριστούν μεταξύ τους- είχαν περισσότερες πιθανότητες να γίνουν φίλοι αργότερα.

Πιο συχνές οι φιλίες με όσους έχουμε ίδια γούστα, δείχνει η έρευνα

Στο πλαίσιο της μελέτης, πραγματοποιήθηκαν εγκεφαλικές μαγνητικές τομογραφίες σε 41 μεταπτυχιακούς φοιτητές που δεν είχαν γνωριστεί ποτέ μεταξύ τους, ενώ παρακολουθούσαν αποσπάσματα ταινιών με θέματα την επιστήμη, το φαγητό, τον αθλητισμό, το περιβάλλον και κοινωνικά γεγονότα.

Συνολικά αναλύθηκαν 214 περιοχές του εγκεφάλου, 200 περιοχές που σχετίζονται με λειτουργίες όπως η κίνηση, η αντίληψη και η αισθητηριακή επεξεργασία, καθώς και 14 περιοχές που ελέγχουν την κίνηση, τις αυτόνομες λειτουργίες και τα συναισθήματα.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι όσοι φοιτητές έγιναν πιο κοντινοί φίλοι με την πάροδο του χρόνου και είχαν άμεση φιλική σχέση ήδη, εμφάνιζαν εντυπωσιακά παρόμοια εγκεφαλική δραστηριότητα, σε μια περιοχή του εγκεφάλου που σχετίζεται με τη λήψη κοινωνικών αποφάσεων. Αυτά τα ευρήματα στηρίζουν την ιδέα ότι οι άνθρωποι τείνουν να συνδέονται με άλλους των οποίων ο εγκέφαλος ανταποκρίνεται με παρόμοιο τρόπο στα ίδια ερεθίσματα.

Από παλιά μέχρι τις σύγχρονες κοινωνίες και τις διαδικτυακές κοινότητες, οι άνθρωποι έχουν δείξει σταθερά την τάση να συσπειρώνονται με βάση κοινά τα χαρακτηριστικά τους. Αυτά μπορεί να αφορούν στην ηλικία, το φύλο, την εθνικότητα, αλλά και τις κοινές συμπεριφορές ή προτιμήσεις.

Αντίδραση σε ίδια ερεθίσματα

Προηγούμενες μελέτες προσπάθησαν να συνδέσουν χαρακτηριστικά προσωπικότητας με την κοινωνική εγγύτητα, αλλά τα ευρήματα ήταν αδύναμα, γεγονός που δείχνει ότι τα κλασικά ερωτηματολόγια δεν αρκούν για να αποκωδικοποιήσουν τις πιο λεπτές ομοιότητες που ορίζουν τις φιλίες. Νεότερες μελέτες στράφηκαν στο ερώτημα αν η εγκεφαλική ανατομία θα μπορούσε να δώσει μία πιο σαφή απάντηση.

Σύμφωνα με αυτές, οι στενοί φίλοι μοιράζονται ομοιότητες στη δομή του εγκεφάλου, στις νευρικές αντιδράσεις σε ερεθίσματα, όπως είναι για παράδειγμα οι ταινίες και ακόμη και στη νευρική τους δραστηριότητα σε κατάσταση ηρεμίας. Ωστόσο, υπήρχε μια αμφιβολία για το αν η νευρική ομοιότητα προϋπήρχε της φιλίας ή αναπτύχθηκε αργότερα μέσα από κοινωνική επιρροή και κοινές εμπειρίες.

Στην παρούσα μελέτη, οι ερευνητές σχεδίασαν ένα πείραμα που κατέγραψε προϋπάρχουσες νευρικές ομοιότητες πριν γνωριστούν οι συμμετέχοντες και στη συνέχεια παρακολούθησαν τις κοινωνικές τους σχέσεις για να δουν αν οι παρόμοιες εγκεφαλικές αντιδράσεις μπορούσαν να προβλέψουν ποιοι θα γίνονταν στενότεροι φίλοι.

Οι σαρώσεις των 41 συμμετεχόντων έγιναν λίγο μετά την άφιξή τους στο πανεπιστήμιο, ώστε να ελαχιστοποιηθεί η πιθανότητα προηγούμενης αλληλεπίδρασης. Δύο μήνες αργότερα, οι συμμετέχοντες και οι 246 συμφοιτητές τους κλήθηκαν να συμπληρώσουν ένα ερωτηματολόγιο στο διαδίκτυο, στο οποίο δήλωναν με ποιους περνούσαν χρόνο σε κοινωνικές δραστηριότητες. Η ίδια διαδικασία επαναλήφθηκε έξι μήνες αργότερα.

Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι οι άνθρωποι που έγιναν πιο κοντινοί φίλοι μέσα στο εξάμηνο είχαν δείξει μεγαλύτερη ομοιότητα στις εγκεφαλικές τους αντιδράσεις ως άγνωστοι, σε σχέση με εκείνους που απομακρύνθηκαν. Το μοτίβο αυτό δεν μπορούσε να εξηγηθεί μόνο από δημογραφικά στοιχεία ή κοινά ενδιαφέροντα. Έτσι, οι ερευνητές κατέληξαν ότι η ομοιότητα σε βασικές περιοχές του εγκεφάλου είναι καθοριστική για το ποιοι θα γίνουν φίλοι και θα αναπτύξουν κοινωνική εγγύτητα.