Η νόσος του Πάρκινσον είναι μια νευροεκφυλιστική διαταραχή κατά την οποία τα νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου σταματούν να παράγουν ορισμένες χημικές ουσίες, προκαλώντας τρέμουλο και ακαμψία.
Πρόσφατα, ερευνητές από το πανεπιστήμιο του York στο Τορόντο ανέφεραν ότι ίσως ανακάλυψαν έναν απλό τρόπο να αντιμετωπιστεί – και ενδεχομένως να αντιστραφεί – η γνωστική εξασθένηση στους ασθενείς με τη νόσο.
Χορός και Πάρκινσον- Λεπτομέρειες της έρευνας
Μελετώντας μια ομάδα συμμετεχόντων που είχαν τη νόσο του Πάρκινσον και παρακολουθούσαν εβδομαδιαία μαθήματα χορού, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι όσοι χόρευαν τακτικά παρουσίασαν μικρότερη γνωστική εξασθένηση.
Ένα τυπικό μάθημα διάρκειας 75 λεπτών περιλάμβανε ζέσταμα, στη συνέχεια ασκήσεις στη μπάρα και, τέλος, χορευτικές κινήσεις στο πάτωμα. Μία από τις ομάδες διδάχθηκε επίσης μια συγκεκριμένη χορογραφία με σκοπό μια δημόσια εμφάνιση.
Κάθε συμμετέχων υποβλήθηκε σε μια σύντομη αξιολόγηση κινητικών λειτουργιών και συμπλήρωσε ένα γνωστικό ερωτηματολόγιο πριν και μετά από κάθε μάθημα χορού.
Μετά από έξι χρόνια παρακολούθησης, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι γνωστικές βαθμολογίες των 43 ασθενών στην ομάδα χορού είχαν, όπως αναφέρθηκε, βελτιωθεί, σε σύγκριση με τους 28 ασθενείς στην ομάδα αναφοράς, των οποίων οι βαθμολογίες παρέμειναν αμετάβλητες ή παρουσίασαν ελαφριά πτώση.
Ο ερευνητής του πανεπιστημίου York, Simran Rooprai, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, πιστεύει ότι τα ευρήματα δείχνουν πως ο χορός μπορεί να βοηθήσει στη διατήρηση της γνωστικής λειτουργίας, ακόμη και στη βελτίωση των συμπτωμάτων της νόσου του Πάρκινσον:
«Με τον χορό ίσως μπορούμε να καθυστερήσουμε την εμφάνιση περαιτέρω γνωστικής εξασθένησης των ασθενών με τη νόσο του Πάρκινσον», δήλωσε.
«Ο χορός ενεργοποιεί πολλά μέρη του εγκεφάλου. Κατά τη διάρκεια ενός μαθήματος, ακούς μουσική, μαθαίνεις νέα βήματα, θυμάσαι διαφορετικές ακολουθίες και αλληλεπιδράς με άλλους χορευτές. Είναι δηλαδή ωφέλιμος καθώς κινητοποιεί το άτομο σωματικά, νοητικά και ταυτοχρόνως κοινωνικά», τόνισε ο ίδιος.
Εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως ζουν με τη νόσο του Πάρκινσον, η οποία δεν θεραπεύεται πλήρως, καθώς τα νευρικά κύτταρα που παράγουν ντοπαμίνη καταστρέφονται σταδιακά. Ωστόσο, υπάρχουν τρόποι να διαχειριστεί κανείς τα συμπτώματα και να βελτιώσει την ποιότητα της ζωής του.
Συμπερασματικά, η έρευνα δείχνει πως πέρα από τις υπάρχουσες θεραπευτικές μεθόδους, απλές δραστηριότητες όπως ο χορός μπορούν να κάνουν τη διαφορά, βοηθώντας τόσο στην κινητικότητα όσο και στη διατήρηση της εγκεφαλικής λειτουργίας και προσφέροντας κοινωνική αλληλεπίδραση και ψυχική ευεξία.
Περαιτέρω μελέτες αναμένεται να επιβεβαιώσουν αυτή την ελπιδοφόρα σύνδεση χορού και Πάρκινσον.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο Journal of Alzheimer’s Disease.
