Οι επιστήμονες αποκαλύπτουν πως ίσως έχουν βρει έναν τρόπο να εντοπίζουν τα άτομα με αυξημένο κίνδυνο απειλητικών για τη ζωή πτώσεων δεκαετίες πριν φτάσουν σε προχωρημένη ηλικία. Πιο συγκεκριμένα, ειδικοί από το Πανεπιστήμιο Stanford στις ΗΠΑ πραγματοποίησαν έρευνα σε άτομα ηλικίας περίπου 20 με 30 ετών και ανακάλυψαν ότι μπορούσαν να προβλέψουν με ακρίβεια τον κίνδυνο πτώσης αργότερα στη ζωή, βασιζόμενοι σε τρεις απλές μετρήσεις:

  • Το πόσο μεταβαλλόμενο ήταν το πλάτος ανάμεσα στα βήματα κατά το περπάτημα.
  • Το πόσο διαφορετικός ήταν ο χρόνος κάθε βήματος.
  • Το πόσο συνεπής ήταν η τοποθέτηση των ποδιών στο έδαφος.

Σε άρθρο τους στο Journal of Experimental Biology, οι συγγραφείς ανέφεραν ότι κάθε μία από αυτές τις μετρήσεις είχε ακρίβεια της τάξεως του 86% όσον αφορά την πρόβλεψη αν κάποιος/α επρόκειτο να υποστεί πτώση κατά τη διάρκεια της μελέτης.

Από τα 20 μπορούν να προβλεφθούν τα προβλήματα…

Για τις ανάγκες της έρευνας, οι επιστήμονες ζήτησαν από 10 υγιείς εθελοντές, ηλικίας μεταξύ 24 και 31 ετών, να περπατήσουν σε έναν διάδρομο, μπροστά από τον οποίο είχαν τοποθετηθεί 11 ειδικές κάμερες. Με τη βοήθεια αυτών, οι επιστήμονες κατάφεραν να καταγράψουν με ακρίβεια τον τρόπο που περπατούσε κάθε άτομο από κάθε γωνία.

Στο δεύτερο στάδιο, οι εθελοντές περπάτησαν ξανά στον διάδρομο, αλλά αυτή τη φορά φορώντας βαριά βραχιόλια στους αστραγάλους, μάσκα που επηρεάζει την όραση και αεροπίδακες που προκαλούσαν αστάθεια.

Ο συνδυασμός αυτών των μέσων σχεδιάστηκε για να μιμηθεί την απώλεια ισορροπίας και την επιβράδυνση της αντίδρασης στις πτώσεις που συχνά συνοδεύουν τη γήρανση.

Αναλύοντας τα αποτελέσματα, διαπίστωσαν ότι οι συμμετέχοντες με τη μεγαλύτερη μεταβλητότητα στο πλάτος των βημάτων, στο χρόνο ανά βήμα και στην τοποθέτηση των ποδιών στο πρώτο στάδιο, ήταν πιο πιθανό να πέσουν στο δεύτερο στάδιο.

Η ομάδα τόνισε πως σε πολλές χώρες, οι γιατροί συνήθως αξιολογούν τον τρόπο βάδισης και τον κίνδυνο πτώσης μόνο όταν οι άνθρωποι αρχίζουν να παρουσιάζουν κινητικά προβλήματα.

Ο Τζιαν Γου, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, δήλωσε ότι δεδομένα όπως αυτά που συγκεντρώθηκαν στην εν λόγω μελέτη μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να προβλεφθούν οι πτώσεις στους ηλικιωμένους πολύ πριν οι ίδιοι βρεθούν σε κίνδυνο.

«Ένα μεγάλο πρόβλημα είναι ότι μικρές διαταραχές στην ισορροπία μπορεί να περάσουν απαρατήρητες μέχρι να συμβεί η πτώση», ανέφερε.

«Το να σταματήσουν οι πτώσεις πριν συμβούν θα μπορούσε ενδεχομένως να σώσει πολλές ζωές», πρόσθεσε.

Η νέα αυτή έρευνα ακολουθεί μια άλλη πρόσφατη μελέτη που έδειξε πως οι ηλικιωμένοι που έχουν θετική στάση απέναντι στη γήρανση είναι πιο πιθανό να ανακάμψουν καλύτερα αν υποστούν πτώση.

Οι πτώσεις μπορούν να προκαλέσουν στα ηλικιωμένα άτομα κατάγματα στα ισχία, που με τη σειρά τους μπορεί να οδηγήσουν σε επιδείνωση της κινητικότητας και σε αυξημένο κίνδυνο μελλοντικών πτώσεων και περαιτέρω τραυματισμών. Οι ηλικιωμένοι είναι πιο ευάλωτοι σε πτώσεις λόγω της γενικής αδυναμίας και ευθραυστότητας που συνοδεύει τη γήρανση, γεγονός που καθιστά επίσης πιο δύσκολη την ανάρρωσή τους.