Το tapping είναι μια μέθοδος αυτοβοήθειας κατά την οποία χρησιμοποιούμε τα άκρα των δαχτύλων μας για να ασκήσουμε πίεση με ελαφριά χτυπήματα σε σημεία βελονισμού, ενώ ταυτόχρονα αντιμετωπίζουμε τυχόν αρνητικά συναισθήματα με ασκήσεις αναπνοής και θετικές δηλώσεις.
Πώς δημιουργήθηκε
Αυτή η τεχνική του χτυπήματος εμπίπτει στην ομπρέλα της ενεργειακής ψυχολογίας και προήλθε από μια μέθοδο που ονομάζεται Thought Field Therapy και δημιουργήθηκε από τον ψυχολόγο Ρότζερ Κάλαχαν τη δεκαετία του ’80. Συνέλαβε την ιδέα της ενώ εργαζόταν με μια γυναίκα που είχε σοβαρή φοβία για το νερό, την οποία ο Κάλαχαν προσπάθησε να αντιμετωπίσει με διάφορους τρόπους. Μια μέρα, όταν η ασθενής τού είπε ότι, και μόνο που κοίταζε το νερό, ένιωθε πόνο στο στομάχι, εκείνος της ζήτησε να αγγίξει το σημείο κάτω από το μάτι της, μια περιοχή που γνώριζε ότι στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική συνδέεται με τον αποκαλούμενο «μεσημβρινό του στομάχου». Σύμφωνα με τον δρα Κάλαχαν, μετά από 2 λεπτά πίεσης, η ασθενής δήλωσε ότι ο στομαχόπονος είχε εξαφανιστεί, μαζί με το φόβο της για το νερό. Από εκεί και πέρα, αναπτύχθηκε η Thought Field Therapy, με τον εμπνευστή της να υποστηρίζει ότι ορισμένοι ασθενείς χρειάζεται να αγγίξουν μια σειρά από σημεία βελονισμού με συγκεκριμένη σειρά για να αισθανθούν καλύτερα. Tη δεκαετία του ’90, ο Γκάρι Κρεγκ, ο οποίος είχε αποφοιτήσει από το Stanford και αργότερα χειροτονήθηκε ιερέας, επαναπροσδιόρισε τη θεραπεία επινοώντας μια απλουστευμένη εκδοχή της, την EFT (τεχνική συναισθηματικής απελευθέρωσης) ή tapping. Οι υποστηρικτές της ισχυρίζονται ότι δεν ανακουφίζει μόνο από το άγχος, αλλά και από τα συμπτώματα της κατάθλιψης, της διαταραχής μετατραυματικού στρες, του εθισμού και του χρόνιου πόνου, μεταξύ άλλων.
Τα υπέρ & τα κατά
Το tapping αποτελεί μια μορφή θεραπείας μέσω εστιασμού στην κατάσταση που θέλει να διαχειριστεί το άτομο (π.χ., σε κάτι που το φοβίζει) και θεωρείται ένας ισχυρός τρόπος ρύθμισης των συναισθημάτων. Δίνει την ευκαιρία να εξερευνήσει κάποιος τις σκέψεις του και, ενδεχομένως, να κατανοήσει τη συμπεριφορά του.
Αν και δεν υπάρχουν επαρκείς επιστημονικές αποδείξεις που να τους επιβεβαιώνουν, ορισμένοι ασθενείς και θεραπευτές επιμένουν ότι το tapping βοηθά πραγματικά. Παρόλο που δεν αντικαθιστά τις υπάρχουσες βέλτιστες πρακτικές για την αντιμετώπιση του μετατραυματικού στρες, της κατάθλιψης, των εξαρτήσεων ή άλλων σοβαρών καταστάσεων, μπορεί να προσφέρει γρήγορα οφέλη, συμπεριλαμβανομένου ενός πιο ήρεμου και καθαρού μυαλού. Αυτό που απασχολεί τους ειδικούς ωστόσο είναι το ότι οι ευάλωτοι άνθρωποι μπορεί να στραφούν στο tapping και στη συνέχεια, αν διαπιστώσουν ότι δεν λειτουργεί, να απογοητευτούν και να μην απευθυνθούν σε κάποιον επαγγελματία ψυχικής υγείας.
Σε κάθε περίπτωση, υιοθετούμε ό,τι μας ταιριάζει και δουλεύει για μας και, όταν αυτό δεν αποδίδει, επισκεπτόμαστε κάποιον ειδικό προκειμένου να βρούμε λύση στο πρόβλημά μας.
