Ο γνωστός ηθοποιός έχασε πριν από 10 χρόνια τη μητέρα του από καρκίνο στο πάγκρεας και αποφάσισε να πάρει πρωτοβουλίες για να ενισχύσει την πρόληψη για τη συγκεκριμένη νόσο, αλλά και την επικοινωνία των ασθενών μεταξύ τους. Η πιο πρόσφατη πρωτοβουλία του αφορά ένα site στο οποίο οι ασθενείς και οι συγγενείς τους μοιράζονται διάφορες πληροφορίες και βίντεο που δείχνουν πώς αντιμετώπισαν τις ασθένειές τους.

Τώρα ο Hugh Grant ζητά να αναρτώνται εκεί και βίντεο για τον καρκίνο στο πάγκρεας. Για το σκοπό αυτό, και προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα σχετικά έξοδα, ο ηθοποιός προσέφερε στο site 100.000 λίρες Αγγλίας. Πρόκειται για το healthtalkonline.org και αν θέλετε να το επισκεφτείτε, πατήστε εδώ: http://www.healthtalkonline.org/

Μιλώντας στο πρακτορείο ειδήσεων BBC, ο 50χρονος ηθοποιός είπε σχετικά ότι όταν διαγνώστηκε ο καρκίνος στο πάγκρεας, τόσο εκείνος όσο και η ίδια η μητέρα του ήθελαν να ξέρουν «από πρώτο χέρι» διάφορες πληροφορίες για τη νόσο. Όμως, δεν ήταν εύκολο. Ο ηθοποιός σκέφτηκε ότι τώρα που υπάρχει αυτό το site, αν ζούσε η μητέρα του, θα μπορούσε να βρει ομοιοπαθείς και να συζητήσει μαζί τους για θεραπείες και άλλα ζητήματα που την απασχολούσαν. Οπότε, αποφάσισε να το ενισχύσει οικονομικά, ώστε οι πάσχοντες από καρκίνο στο πάγκρεας να βρίσκουν σήμερα την απαραίτητη πληροφόρηση σχετικά με τη νόσο τους, κάτι που είχε στερηθεί η μητέρα του όταν ζούσε. Επίσης, θεωρεί ότι αν υπήρχε μεγαλύτερη ενημέρωση, η διάγνωση της μητέρας του θα είχε γίνει πιο έγκαιρα.

«Η μητέρα μου, Fynvola, ήταν δασκάλα. Πέθανε το 2001 στα 66 της χρόνια», είπε ο ηθοποιός. Και προσέθεσε: «Η διάγνωση ήταν ένα σοκ για όλους στην οικογένεια. Δεν είχε κάποιο αξιοσημείωτο σύμπτωμα και παρουσίασε ίκτερο ξαφνικά. Πήγαμε στο νοσοκομείο πιστεύοντας ότι είχε ίσως κάποια πάθηση στο ήπαρ. Αρχίσαμε αμέσως τις εξετάσεις και τότε διαπιστώθηκε ότι -δυστυχώς- όχι μόνο είχε καρκίνο στο πάγκρεας, αλλά και ότι αυτός είχε ήδη κάνει μεταστάσεις.

»Θυμάμαι τη μέρα που καθόμουν μαζί της στο νοσοκομείο και ήρθαν οι γιατροί στο δωμάτιό της. «Δεν έχουμε καλά νέα», μας είπαν. Η μητέρα μου είχε μόλις 2-3 εβδομάδες ζωής! Όμως, δεν είχε συμπτώματα νωρίτερα. Ήταν πάντως πολύ αξιοπρεπής και ευφυής γυναίκα. Διατήρησε την ψυχραιμία της και ξέροντας για τις ταινίες μου, μου είπε χαριτολογώντας: «Δεν θέλω να αρχίσετε τα αστεία στην κηδεία μου. Να ακούγεται μια σοβαρή μουσική υπόκρουση για να συγκρατηθείτε». Οπότε και εγώ κανόνισα να έχουμε όντως μια θλιβερή μουσική και, συγκεκριμένα, Μπαχ. Η αλήθεια είναι ότι όλοι κλαίγαμε τελικά και κανείς δεν είχε διάθεση για αστεία. Τη θάψαμε στον αυλόγυρο της εκκλησίας που βρισκόταν απέναντι από το σχολείο στο οποίο δίδασκε όλη της τη ζωή».