Γεια σας, τον τελευταίο καιρό νοιώθω ότι βρίσκομαι σε ένα μεγάλο ψυχικό αδιέξοδο. Είμαι φοιτήτρια αλλά η σχολή μου δεν με ικανοποιεί και δεν μου αρέσει. Φίλους έχω ελάχιστους με τους οποίους οι σχέσεις είναι πιο πολύ τυπικές. Με την κολλητή μου αναγκαστικά χώρισα καθώς μετακόμισε μόνιμα σε νησί και πλέον δεν έχουμε επαφές. Ούτε αγόρι έχω. Νοιώθω μέσα μου ένα απίστευτο κενό και μια μελαγχολία. Όλα γύρω μου φαντάζουν δυσοίωνα. Δεν μπορώ να φανταστώ το μέλλον μου και λόγω της αρνητικής ατμόσφαιρας που επικρατεί λόγω κρίσης, και λόγω των δικών μου προβληματισμών. Νοιώθω μόνη, λες και η ζωή μου έχει φτάσει σε ένα τέρμα και δεν μπορώ να δω παρακάτω.
Μαρία

Μαρία, καλησπέρα. Από όσα αναφέρεις, φαίνεται ότι η καθημερινότητά σου δεν σε ικανοποιεί τον τελευταίο καιρό και το γεγονός αυτό επηρεάζει τη διάθεσή σου. Καταρχάς, είναι καλό να αναλογιστείς πώς μπορείς η ίδια να βοηθήσεις τον εαυτό σου. Για παράδειγμα, μπορεί να μη σε ικανοποιεί 100% η σχολή σου, αλλά ίσως σε ενδιαφέρουν κάποια μαθήματα στα οποία μπορείς να εστιάσεις. Από την άλλη πλευρά, αν δεν σε καλύπτει καθόλου το αντικείμενο που σπουδάζεις, θα μπορούσες να δώσεις ξανά εξετάσεις για τη σχολή που αποτελεί τον στόχο σου. Πρέπει λοιπόν, να συμβάλλεις ενεργητικά στη βελτίωση της ζωής σου, καθώς δεν είναι βοηθητικό να παραμένεις στάσιμη σε μια κατάσταση που δεν σε ικανοποιεί. Παράλληλα, θα μπορούσες να προσθέσεις κάποιες ευχάριστες δραστηριότητες στο καθημερινό σου πρόγραμμα (για παράδειγμα, να ξεκινήσεις μαθήματα χορού ή να πας σινεμά) για να βελτιωθεί και η διάθεσή σου και ταυτόχρονα να σου δοθεί η ευκαιρία να κοινωνικοποιηθείς και να εμπλουτίσεις τις γνωριμίες σου. Αν με αυτούς τους χειρισμούς δεν υπάρξει κάποια άνοδος στη διάθεσή σου, τότε θα χρειαστεί να επισκεφτείς κάποιον ψυχολόγο για να αξιολογήσει αν πίσω από τη μελαγχολία που περιγράφεις υποβόσκουν καταθλιπτικά στοιχεία.