6 κακές συμπεριφορές παιδιών, που οφείλονται σε δικά μας λάθη

Και είναι αλήθεια πως η ευγένεια, η σωστή συμπεριφορά, το comme il faut των κοινωνικών αλλά και διαπροσωπικών μας σχέσεων, είναι αρχές και κώδικες που μας ακολουθούν εφ όρου ζωής και τα μαθαίνουμε, ή πιο σωστά, μας τα μαθαίνουν, από πολύ πολύ νωρίς. Κι επειδή η συμβουλή και η παραδειγματική συμπεριφορά λειτουργούν σαν εργαλεία διαπαιδαγώγησης για το παιδί, είναι πολύ σημαντική η προσοχή σε κάποιες σημαντικές λεπτομέρειες για να διαμορφώσετε ένα παιδί που πραγματικά θα σας βγάζει…. ασπροπρόσωπους σε κάθε δύσκολη περίσταση με τους τρόπους και τη συμπεριφορά του.

Ας δούμε όμως ποιες είναι οι πιο συνηθισμένες «κακές» συμπεριφορές παιδιών μας, που οφείλονται σε λάθη αλλά κυρίως στην ανοχή την δική μας.

1.  Η συνήθεια να διακόπτει τους άλλους

Το να του λέτε απλά «Μην με διακόπτεις!» δεν ωφελεί.  Διδάξτε το παιδί σας να περιμένει τη σειρά του στη συζήτηση, είτε είναι με τους φίλους του, είτε είναι με συγγενείς και φίλους. Για παράδειγμα, πριν καλέσετε κάποιον φίλο σας, πείτε στο παιδί σας «Πάω να μιλήσω στο τηλέφωνο τώρα και δεν πρέπει να διακόψω. Θα τελειώσω να μιλάω όταν το ο δείκτης του ρολογιού φτάσει σ’εκείνο τον αριθμό! «

2. Πειράζει τα προϊόντα στα ράφια και επιμένει να τα αγοράσετε

Είναι ιδιαίτερα σημαντικό για το παιδί σας να μάθει να κρατάει τις επιθυμίες του και να συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορούμε να αγοράζουμε όλα όσα μας αρέσουν αλλά αυτά που πραγματικά έχουμε ανάγκη. Διαφορετικά, θα νομίζει ότι μπαίνετε σε οποιοδήποτε κατάστημα και αγοράζετε οτιδήποτε σας αρέσει χωρίς σύστημα.. Δεν είναι σε θέση να καταλάβει ότι έχετε έναν κατάλογο αγαθών για να αγοράσετε. Για να το βοηθήσετε να μπει στο κλίμα προετοιμάστε τον πριν πάτε για ψώνια.  Δημιουργήστε μια λίστα αγαθών μαζί  του (τραβήξτε φωτογραφίες εάν το παιδί σας δεν μπορεί να διαβάσει ακόμα) και αφήστε το παιδί σας να είναι υπεύθυνο για αυτό το χαρτί βοηθώντας σας έμπρακτα στα ψώνια.

3. Δεν μιλάει ευγενικά

Όσο νωρίτερα ξεκινήσετε να το μυήσετε στην ευγένεια και στους καλούς τρόπους τόσο το καλύτερο για όλους. Ωστόσο, κάποια παιδάκια το υιοθετούν ευκολότερα, αλλά χρειάζονται περισσότερο χρόνο. Δείξτε στο παιδί σας τη μαγεία των ευγενών λέξεων: «Ευχαριστώ» «παρακαλώ» «καλημέρα», «καληνύχτα».  Δώστε το καλό παράδειγμα: Μην κάνετε τίποτα που σας ζητήσουν αν δεν σας πουν «παρακαλώ». Να μιλάτε με ευγένεια χωρίς να περιμένετε ότι το παιδί σας θα το ακολουθήσει αμέσως. Κάποια στιγμή όμως, όταν δει ότι το περιβάλλον του εκφράζεται έτσι, θα ακολουθήσει.

4. Δεν ξέρει τί πρέπει να λέει και τί όχι

Ένα παιδί δυσκολεύεται να καταλάβει ότι υπάρχουν «πληροφορίες» που δεν πρέπει να τις μοιράζόμαστε με άλλους. Δεν γνωρίζουν τη ντροπή ή την αμηχανία και δεν έχουν εμπειρία από την αντίδραση των λανθασμένων λέξεων που λέγονται σε λάθος στιγμή. Εμείς οι γονείς, από την άλλη πλευρά, υποφέρουμε κάποιες φορές από τις «εκρήξεις» ειλικρινείας και αυθορμητισμού του παιδιού μας. Γι’ αυτό προσπαθήστε να «εισαγάγετε» την έννοια του «οικογειακού μυστικού», που σημαίνει ότι μαθαίνουμε στο παιδί ότι υπάρχουν μερικά πράγματα που δεν τα λέμε στους άλλους, αλλά τα συζητάμε μεταξύ μας στο σπίτι.

5. Είναι προσκολλημένο πάνω σας

Καμιά φορά εμείς οι γονείς από την αγάπη και την αγωνία μας να είναι καλά το παιδί μας γινόμαστε υπερπροστατευτικοί, είμαστε συνέχεια δίπλα στο παιδί δίνοντάς του μονίμως οδηγίες και συμβουλές χωρίς να του αφήνουμε καμία πρωτοβουλία.  Αποφύγετε μια τέτοια τακτική γιατί κάτι τέτοιο ενισχύει την εξάρτηση και ευνουχίζει συναισθηματικά το παιδί γεμίζοντάς το φόβους, ανασφάλεια και ανικανότητα να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα μόνο του.  Μην σας κάνει εντύπωση λοιπόν, αν κάποια φορά στην παιδική χαρά το αφήσετε να κινηθεί ελεύθερα… εκείνο επιλέξει να μην διακινδυνεύσει τη «ζωή» του για μια στιγμιαία ευχαρίστηση.

6.  Ενοχλεί τους άλλους

Είναι σημαντικό να ξέρουμε να βάζουμε όρια ακριβώς εκεί που πρέπει. Είναι σίγουρα γλυκό και αξιοπρόσεκτο το να μπορεί ένα παιδί με άνεση να έχει μια συζήτηση με ένα άτομο που γνωρίζει για πρώτη φορά και εύκολα μπορεί να ερμηνευτεί- από την θετική του πλευρά- ότι έχει έντονα ανεπτυγμένο από την οικογένειά του το αίσθημα της εμπιστοσύνης. Από την άλλη όμως μπορεί και να σημαίνει ότι το παιδί θεωρεί ότι αποτελεί το μοναδικό κέντρο ενδιαφέροντος του κόσμου, εάν οι γονείς συμπεριφέρονται ακριβώς έτσι απέναντί του.  Με το να του κάνουν όλα τα χατήρια,  να  ξοδεύουν όλο το χρόνο και την ενέργειά τους στο παιδί, σχεδόν αφαιρώντας από τη ζωή τους κάθε άλλο ενδιαφέρον, το  μόνο που θα καταφέρουν είναι να διαμορφώσουν ένα εγωιστικό και αυταρχικό παιδί που θα απαιτεί να μονοπωλεί το ενδιαφέρον και όλων των άλλων, και πολλές φορές μάλιστα με άσχημο και ενοχλητικό τρόπο!