Αναστασία Γιάμαλη: «Νιώθω επαγγελματική πληρότητα και προσωπική ευτυχία»

Διαθέτει χιούμορ, κοριτσίστικη διάθεση και είναι πολύ καλή παρέα. Θα μπορούσε να είναι η φίλη που περνάς καλά μαζί της πάντα, στα εύκολα αλλά και στα δύσκολα. Είναι εκεί για να σε στηρίξει και να σου πει τις σκληρές αλήθειες που πρέπει να ακούσεις. Έξυπνη, με ξεκάθαρη σκέψη και ακόμα πιο ξεκάθαρη άποψη. Δουλεύει πολύ – τόσο που πολλές φορές δεν ξέρεις αν αυτό που κάνει είναι δουλειά ή διασκέδαση. Δουλεύει καλά, ομαδικά, με αγάπη, ευαισθησία και χωρίς εκπτώσεις σε όσα πιστεύει. Έτσι έκανε και στην πρώτη της χρονιά στο MEGA και στην εκπομπή της «Εξελίξεις Τώρα». Πλέον, όμως, βρισκόμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού. Λίγο προτού φύγει λοιπόν για διακοπές, τη γνωρίσαμε καλύτερα, διαφορετικά και με πολύ θερινή διάθεση. Kάναμε μαζί τον απολογισμό της τηλεοπτικής χρονιάς αλλά και τα πλάνα της καλοκαιρινής της ανανέωσης και ευεξίας. Μας υποσχέθηκε μάλιστα ότι θα πίνει περισσότερο νερό. Για να δούμε!

Κατ’ αρχάς, θέλω να μου πεις πώς νιώθεις που αποχαιρέτησες από την εκπομπή σου «Εξελίξεις Τώρα» στο MEGA το τηλεοπτικό κοινό λέγοντας «ραντεβού τον Σεπτέμβριο»;

Το συναίσθημα που χαρακτήριζε εκείνα τα λεπτά ήταν η συγκίνηση. Συγκίνηση γιατί μια απαιτητική χρονιά τελείωνε. Συγκίνηση για ό,τι καταφέραμε. Συγκίνηση γιατί το κοινό μάς αγκάλιασε και νομίζω πως βάλαμε ένα λιθαράκι στην ενημέρωση του Σαββατοκύριακου. Η φράση «ραντεβού τον Σεπτέμβριο» προκαλεί χαρά και άγχος. Χαρά επειδή το ραντεβού ανανεώνεται, άγχος επειδή ένα νέο στοίχημα πρέπει να κερδηθεί.

Κλείνοντας τα μάτια και κάνοντας έναν απολογισμό της χρονιάς αυτής, τι σου μένει;

Ήταν μια πολύ δύσκολη και πιεστική χρονιά καθώς, παρότι έκανα για χρόνια τηλεόραση, αυτού του επιπέδου τηλεόραση δεν μου είχε δοθεί η ευκαιρία να κάνω. Το γεγονός ότι το MEGA προσφέρει τόσο πολλά εργαλεία σημαίνει ότι ψηλώνει πάρα πολύ ο πήχης. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με την ελευθερία που μας παρείχαν ο σταθμός και η Διεύθυνση Ενημέρωσης, μου δημιουργούν μια αίσθηση πληρότητας. Κρατώ λοιπόν αυτή την αίσθηση πληρότητας, αλλά και του ανήκειν σε μια ομάδα, την ομάδα του «Εξελίξεις Τώρα» που ατσαλώθηκε αυτήν τη χρονιά.

Πώς ένιωσες όταν σου έκαναν την πρόταση για την εκπομπή;

Το περσινό καλοκαίρι ήταν καλοκαίρι αλλαγών για μένα επειδή ήταν η πρώτη φορά που δέχθηκα αρκετές προτάσεις από αρκετά κανάλια. Θεωρώ όμως ότι όταν σε παίρνει το Μεγάλο Κανάλι, είναι μονόδρομος. Είχα ενθουσιαστεί και τρομοκρατηθεί παράλληλα – γιατί πάντα υπάρχει το άγχος του αν θα τα καταφέρω ή του πόσα μπορώ να κάνω. Όλη η επαγγελματική μου πορεία έχει διττό χαρακτήρα: χαίρομαι και ικανοποιούμαι που μπορώ να δημιουργήσω και, από την άλλη, αγχώνομαι μήπως και δεν πετύχει το όποιο εγχείρημα.

Πώς αποσυμπιέζεσαι μετά από μια τέτοια εκπομπή πρωταθλητισμού; Γιατί είναι μια εκπομπή με δύσκολη επικαιρότητα.

Είναι μια εκπομπή με την οποία ασχολούμαστε όλη την εβδομάδα. Μερικές φορές, ο κόσμος που μας παρακολουθεί δεν καταλαβαίνει ότι ένα λεπτό αέρα έχει πολλές ώρες δουλειάς από πίσω. Είναι δύσκολη η αποσυμπίεση, ιδίως για μένα που κάνω και καθημερινό ραδιόφωνο, έχω και την προετοιμασία της τηλεοπτικής εκπομπής και γράφω κιόλας, οπότε, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, εμπλέκομαι και, το βασικότερο, συνδέομαι όλη μέρα. Προσπαθώ όμως το βράδυ να κάνω το τελευταίο σκρολάρισμα και μετά να ακούσω λίγη μουσική για να μπορέσω να κοιμηθώ και να χαλαρώσω. Επίσης, γυμνάζομαι όσο μπορώ, κυρίως για να κινηθεί το κορμί μου, καθώς είμαι πολλές ώρες σε ένα γραφείο και συνδεδεμένη με κινητό, υπολογιστή και άλλες τρεις οθόνες, και, βέβαια, επιδιώκω να βλέπω τους ανθρώπους μου. Το θεωρώ τεράστιο δώρο, ευλογία. Τη μεγάλη αποσυμπίεση την κάνω όμως στις διακοπές.

Σε τι βαθμό αγαπάς και σε τι βαθμό «μαστιγώνεις» την Αναστασία;

Είμαι πολύ αυστηρή μαζί μου. Αυτό είναι κι ένα κομμάτι που παλεύω να βελτιώσω, να είμαι λίγο πιο ελαστική, αλλά δεν το έχω καταφέρει ακόμη. Δηλαδή, θα παρακολουθήσω μετά την εκπομπή, θα δω τι λάθη έγιναν. Πάντα γίνονται λάθη, δεν αποφεύγεται αυτό. Όσο μεγαλώνω, προσπαθώ να αποδέχομαι το ότι θα συμβούν λάθη, ότι κάθε δουλειά, ακριβώς επειδή είναι ανθρώπινη, θα έχει και λάθη.

Υπάρχουν σχόλια που σε έχουν στενοχωρήσει;

Από τη στιγμή που έχω κάνει την παραδοχή ότι εργάζομαι μπροστά και όχι πίσω από τα φώτα, είναι δεδομένο ότι θα υπάρχει και κριτική. Γνωρίζω και κατανοώ ότι δεν γίνεται ούτε σε όλους τους ανθρώπους να αρέσω ούτε όλοι οι άνθρωποι θα ασκούν θετικά και φροντιστικά εποικοδομητική κριτική. Προφανώς με έχουν στενοχωρήσει πάρα πολλά σχόλια. Όμως, όσο ωριμάζω και επαγγελματικά και ηλικιακά, καταλαβαίνω ότι κάποιες φορές τα αρνητικά σχόλια είναι περισσότερο δηλωτικά της κατάστασης εκείνου που τα κάνει και λιγότερο μιας δικής μου ανεπάρκειας ή αδυναμίας. Το ότι είμαι γυναίκα δημοσιογράφος εντείνει και ανοίγει τη βεντάλια του κακοπροαίρετου σχολιασμού.

Είσαι και μια δημοσιογράφος με ένα πολύ δικό της ύφος. Πολλοί έχουν πει ότι είναι πιο καταγγελτικό και διδακτικό. Πώς το ακούς αυτό;

Πιστεύω ότι αυτή η κριτική προκύπτει ακριβώς λόγω φύλου και ηλικίας. Κανείς άντρας συνάδελφος, συνομήλικος ή μεγαλύτερός μου, δεν έχει επιτιμηθεί για τον τόνο του. Μόνο οι γυναίκες κρίνονται για αυτόν, όταν είναι αυστηρός. Αναμένεται από τις γυναίκες δημοσιογράφους να είναι περισσότερο «μητρικές» ή «γατούλες». Πρέπει να σπάσουν αυτά τα στεγανά που θέλουν τις δημοσιογράφους να μπαίνουν στις συγκεκριμένες νόρμες. Προσωπικά, είμαι ανυποχώρητη σε αυτό. Χαίρομαι που δεν έχει χρειαστεί να κάνω βήματα πίσω από αυτό που είμαι για να δείξω κάτι άλλο. Μάλιστα, κάποια στιγμή, ένας συνάδελφος από την ψυχαγωγία μού είχε πει: «Γιατί είσαι τόσο αυστηρή; Δεν μιλάς για πόλεμο». Μα, μιλώ ακριβώς για πόλεμο, για πυρηνικά… Στις προσωπικές μου συναναστροφές, δεν είμαι τόσο αυστηρή. Στην επαγγελματική μου ζωή, όμως, η επικαιρότητα και η πίεση χρόνου είναι τέτοιες που απαιτούνται πειθαρχία, αυστηρότητα και, φυσικά, βαθύ νοιάξιμο για την κοινωνία για να δοθεί και η κοινωνική πτυχή του θέματος.

Έχεις δηλώσει φεμινίστρια και δικαιωματίστρια. Αυτό είναι κάτι που ήρθε με τα χρόνια ή οφείλεται στον τρόπο με τον οποίο ανατράφηκες;

Δεν θα μπορούσα να μην είμαι φεμινίστρια στο περιβάλλον όπου μεγάλωσα. Η οικογένειά μου μεγαλώνει χειραφετημένες γυναίκες, και χαίρομαι πολύ για αυτό. Με τα χρόνια, ωστόσο, κι εγώ βρήκα τη δική μου περπατησιά μέσα σε αυτό το οποίο λέγεται «δικαιώματα» και «φεμινισμός» και κατέληξα ότι βασικές αρχές για τη δουλειά μου πρέπει να είναι η αλληλεγγύη και η ανθρωπιά. Αυτό νιώθω πως είναι το καθήκον μου στην προσέγγιση των θεμάτων.

Πιστεύεις ότι έχει αλλάξει κάτι σε σχέση με τις γυναίκες το 2025;

Θα ήταν άδικο να πω ότι δεν έχουν γίνει βήματα μπροστά. Έχουν γίνει πολλά βήματα μπροστά, αλλά χρειάζονται πολύ περισσότερα. Κι εξηγούμαι: όταν στη Βουλή γυναίκα πολιτικός δέχεται σχόλιο σχετικά με το αν έχει παιδιά ή όχι, όταν στο χώρο εργασίας μια γυναίκα αντιμετωπίζεται διαφορετικά μισθολογικά σε σύγκριση με έναν άντρα συνάδελφό της αντίστοιχων προσόντων, όταν στο δρόμο δεν νιώθουμε ασφάλεια, έχουμε πολλά να κάνουμε ακόμη. Είναι λάθος να μιλάμε μόνο για τα ζητήματα έμφυλης βίας ως τα μοναδικά που χρήζουν επίλυσης. Υπάρχει ο σεξισμός και ο μισογυνισμός της διπλανής πόρτας και σε όσο πιο ευάλωτη θέση είσαι τόσο πιο πολύ θύμα του πέφτεις.

Εσύ έχεις πέσει θύμα μισογυνισμού, σεξισμού ή παρενόχλησης;

Λίγο-πολύ, όλες έχουμε υπάρξει θύματα αυτών που ανέφερες, είτε το κατανοήσαμε την ώρα που συνέβαιναν είτε στη συνέχεια, μεγαλώνοντας, κάνοντας έτσι τη δική μας αναδρομή στο παρελθόν. Ναι, σαφώς κι έχω πέσει θύμα όλων αυτών. Καλώς ή κακώς, είχα τα αναλυτικά εργαλεία να τα αναγνωρίσω τη στιγμή που συνέβαιναν και να βάλω ένα όριο. Αν μου τύχαιναν στο εδώ και το τώρα, θα έβαζα ακόμα περισσότερα. Νομίζω όμως ότι ένα λάθος το οποίο κάνουμε πολύ συχνά ορισμένες γυναίκες που έχουμε το προνόμιο να διαθέτουμε δημόσιο βήμα, αναγνωρισιμότητα και σχετική οικονομική άνεση είναι να υποτιμάμε την αξία αυτού του προνομίου μας θεωρώντας ότι κάποια που δεν είναι στη δική μας θέση «το επέτρεψε» ή κάπως «ευθύνεται» για ό,τι της συνέβη. Οι πιο προνομιούχες από μας πρέπει να γινόμαστε ασπίδα και για τις λιγότερο προνομιούχες. Είναι σημαντικό να ερχόμαστε ως σύμμαχοι και να κρατάμε το χέρι στις επόμενες, στις νεότερες, στις περισσότερο ευάλωτες.

Είσαι αρκετά ενεργή και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με βιντεάκια που αφορούν κοινωνικά θέματα αλλά και τις γυναίκες.

Ως γυναίκα της γενιάς μου, ασχολούμαι με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλληλεπιδρώ με τον κόσμο σε αυτά και παίρνω ερεθίσματα και θέματα. Πολλοί άνθρωποι –και τους ευχαριστώ για αυτό– μου ανοίγουν την καρδιά τους και αναδεικνύουμε το κάθε ζήτημα κάθε φορά. Σχετικά με τα βιντεάκια, έγιναν ως μέρος μιας πανευρωπαϊκής καμπάνιας απέναντι στα στερεότυπα που αφορούν το φύλο. Είναι γνωστό ότι με ενδιαφέρουν αυτά τα θέματα και, αν μπορώ να κάνω κάτι για να καταπολεμηθούν τα εν λόγω στερεότυπα, θα το κάνω. Πιστεύω πως εκεί έξω υπάρχει ένας κόσμος –της γενιάς μου και νεότερος– που, ούτως ή άλλως, πληροφορείται και λειτουργεί περισσότερο εντός των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και λιγότερο από τη σφαίρα της ενημέρωσης, είτε πρόκειται για τηλεόραση είτε για ραδιόφωνο ή για ιστοσελίδες. Οπότε, αν μπορώ να συμβάλω στην όποια βελτίωση, θα το κάνω από κάθε πλατφόρμα.

Πώς είσαι εκτός τηλεόρασης;

Θέλω να πιστεύω ότι είμαι η ψυχή του πάρτι. Είμαι η Νατάσα εκτός τηλεόρασης. Είμαι η κόρη των γονιών μου που τρέχει πάνω τους για αγκαλιές, η σύντροφος και η κολλητή φίλη που μπαίνει στο κοινό chat και ανταλλάσσει πληροφορίες, προβλήματα, έγνοιες και μπόλικα memes. Μου αρέσει και με βοηθά πολύ η παρέα με τους ανθρώπους μου – να καθίσουμε γύρω από ένα τραπέζι, να μοιραστούμε νόστιμα πράγματα και να συζητήσουμε. Θα ήθελα επίσης να έχω περισσότερο χρόνο για να χορεύω.

Η Νατάσα –ή η Αναστασία– τι κάνει για την αυτοεξέλιξή της;

Ψυχοθεραπεία, και είναι το μεγαλύτερο δώρο που έχω κάνει σε μένα.

Ποιο ήταν το έναυσμα για να ξεκινήσεις;

Πιεζόμουν αρκετά. Η ψυχοθεραπεία με βοήθησε να αντιληφθώ ότι δεν μπαίνω στο στόχαστρο επειδή φταίω, αλλά επειδή η ιδεολογική μου τοποθέτηση είναι συγκεκριμένη και το φύλο μου επίσης. Με έκανε να καταλάβω ότι η κριτική φέρει συνήθως το βάρος, το πρόβλημα και την ένταση του ανθρώπου που την ασκεί. Εγώ είμαι συχνά η αφορμή.

Πώς φροντίζεις τον εαυτό σου;

Κατ’ αρχάς, έχω το «μεγάλο μπάνιο», έτσι το έχω ονομάσει. Είναι αυτό το μπάνιο όπου θα αφιερώσω χρόνο σε μένα και θα ακολουθήσω μια ρουτίνα για να χαλαρώσω. Επιπλέον, προσπαθώ να γυμνάζομαι και, καθώς δεν μου αρέσει η μεγάλης έντασης προπόνηση, έχω ανακαλύψει το barre, μια μείξη πιλάτες, γιόγκα και μπαλέτου που κάνω με τη Δήμητρα Ζαχοπούλου, η οποία και με έβαλε σε αυτήν τη διαδικασία. Με καλύπτει αυτό το είδος άσκησης γιατί δεν ανεβαίνουν πολύ οι παλμοί. Ελπίζω από Σεπτέμβριο να εντείνω τη συχνότητα με την οποία πηγαίνω. Επίσης, το καλοκαίρι διαβάζω –συχνά με εμμονικούς όρους– για να κερδίσω το χαμένο χρόνο.

Τι διαβάζεις συνήθως;

Μου αρέσουν τα ενδιαφέροντα και επίκαιρα βιβλία, όπως του φιλοσόφου Ντιντιέ Εριμπόν, του Εντουάρ Λουί ή της Μπερναρντίν Εβαρίστο, αλλά προσπαθώ να διαβάζω και δοκίμια για ζητήματα που με αφορούν. Αυτό το κάνω περισσότερο το καλοκαίρι επειδή απαιτείται άλλη συγκέντρωση για τέτοιου τύπου αναγνώσματα.

Μιλήσαμε για την πνευματική σου τροφή. Η διατροφή σου όμως πώς είναι;

Θέλω πολύ να σου πω ότι δεν τρώω junk food, αλλά η φύση της δουλειάς σχεδόν το επιβάλλει. Όμως φροντίζω να συμπεριλαμβάνω στη διατροφή μου αρκετά φρούτα, ενώ τώρα καταναλώνω και περισσότερες σαλάτες. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου, ευτυχώς, η βασική μαγείρισσα ήταν η γιαγιά μου, η οποία, χωρίς να το έχει διδαχθεί, ακολουθούσε ένα διατροφολόγιο που ήταν η επιτομή της μεσογειακής δίαιτας: όσπρια, λαχανικά, λαδερά, φυτικές ίνες, κυρίως ψάρι και λιγότερο κρέας. Η γιαγιά Καλλιόπη, λοιπόν, χωρίς να το γνωρίζει, έβαλε τις βάσεις για να μου είναι όλα αυτά οικείες γεύσεις και να μην τα τρώω με δυσκολία. Δυστυχώς, η ένταση της δουλειάς είναι τέτοια που μερικές φορές δεν επιτρέπει την πολυτέλεια του καλομαγειρεμένου και υγιεινού φαγητού. Επενδύω όμως διατροφικά σε φρούτα και λαχανικά και, όποτε βρίσκω χρόνο, κάνω το meal prep μου.

Εσύ μαγειρεύεις;

Λατρεύω τη μαγειρική και μου αρέσει πολύ να ετοιμάζω τάπερ για μένα και τους ανθρώπους μου. Φτιάχνω λαδερά, όσπρια και πολύ ωραίες σαλάτες. Δεν είναι πάντα απλό να μαγειρέψω, αλλά, όταν θα το κάνω, φροντίζω για όλη την ομάδα στο κανάλι. Είμαι η μάνα του λόχου! (γέλια) Δεν μπορώ να το αποφύγω, μου βγαίνει φυσικά.

Είσαι ευτυχισμένη;

Είμαι ικανοποιημένη από τη ζωή μου. Νιώθω ευτυχία όχι με όρους αμερικανικής κομεντί, αλλά με ανθρώπινους, γήινους, ευτυχία που έχει τα πάνω και τα κάτω της. Η μικρή Νατάσα δεν θα μπορούσε ούτε να φανταστεί ότι θα έκανε τη δουλειά της όπως την αντιλαμβάνεται και ότι αυτή η δουλειά θα έβρισκε το συγκεκριμένο αντίκρισμα. Αυτό είναι πληρότητα επαγγελματική. Σε προσωπικό επίπεδο, είμαι πολύ χαρούμενη γιατί περιστοιχίζομαι από ανθρώπους που έχω επιλέξει και που με έχουν επιλέξει όλοι και όλες τους. Είτε αφορούν την οικογένειά μου είτε τους φίλους ή τους συντρόφους μου, οι σχέσεις μου είναι ριζωμένες σε πολύ στέρεες βάσεις, είναι το λιμάνι μου.

Θα σε ρωτήσω κάτι στερεοτυπικό. Γάμος;

Επειδή χρησιμοποίησες τη λέξη «στερεοτυπικό», δεν θα πω όχι σε αυτή την ερώτηση, παρόλο που δεν θα γινόταν σε έναν άντρα. Όταν ήμουν μικρή και ήμουν κι εγώ ένα προϊόν της κοινωνίας, στα ’90s και τα ’00s, ονειρευόμουν γάμους με νυφικά και παρανυφάκια. Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι η ευτυχία δεν κρύβεται στα τούλια. Κρύβεται στο να μοιράζεσαι τις σιωπές, στο νοιάξιμο του ποιος θα φτιάξει πρώτος καφέ για τον άλλο, στην αγκαλιά όταν είσαι στα κάτω σου. Δεν με ενδιαφέρει να βάλω ένα εντυπωσιακό φόρεμα. Ευτυχώς, κάνω μια δουλειά που μου δίνει την ευκαιρία να φοράω τα ωραιότερα ρούχα. Δεν με απασχολεί το θέμα «γάμος». Δεν είμαι σίγουρη αν με απασχολεί και το θέμα «παιδιά», δεν ξέρω ακόμη αν μπορώ να δώσω την προσοχή και την αγάπη που αισθάνομαι ότι απαιτεί το μεγάλωμα ενός παιδιού. Και θεωρώ ότι δεν χρειάζεται να γίνουν όλοι γονείς. Αν και αυστηρή μαζί τους, προσπαθώ να είμαι αγκαλιά για τους ανθρώπους μου στρογγυλεύοντας, με τα χρόνια, τις γωνίες μου όταν τους λέω τη γνώμη μου.

Καλοκαίρι, διακοπές;

Θέλω πολλές διακοπές, όσο γίνεται και όσο επιτρέπεται. Ξέρω ότι αυτό το λέω από προνομιακή θέση καθώς πάρα πολύς κόσμος δυσκολεύεται να βγάλει το μήνα του, πόσο μάλλον να πάει διακοπές. Έχω την τύχη να έχω εξοχικό στη Μάνη, όπου παραθερίζω –είναι ο τόπος μου και κάθε πέτρα σημαίνει κάτι για μένα–, και να επιλέγω ένα μικρό νησί χωρίς ιδιαίτερο κόσμο για την ηρεμία μου με τα βιβλία μου, το περπάτημα στη φύση, τον ήχο των κυμάτων και όσο το δυνατόν καλύτερο φαγητό, χωρίς καθόλου junk.

Αποτοξίνωση από την ενημέρωση θα έχουν οι διακοπές σου;

Το προσπαθώ, δεν μου είναι εύκολο. Αυτό είναι το καλό και το κακό με τη δουλειά μας: δεν σταματά ποτέ και είναι χρήσιμο να μη χάνεις ούτε ένα κομμάτι του παζλ που λέγεται επικαιρότητα γιατί χάνεις μέρος της γενικής εικόνας της είδησης. Επομένως, θα παρακολουθώ τις εξελίξεις, αλλά λιγότερο.

Βουνό ή θάλασσα

Θάλασσα 100-0! Με ηρεμεί ο ήχος της.

Πώς βιώνεις το άγγιγμα του θαλασσινού νερού στο σώμα σου με την πρώτη βουτιά;

Είναι πάντα τόσο μεγάλη η προσμονή μου για τις διακοπές που αισθάνομαι πως το αποκορύφωμά τους είναι όταν μπαίνω στη θάλασσα. Θέλω να αποφύγω παραλληλισμούς αναγέννησης, αλλά είναι κάπως αναπόφευκτοι.

Ποια είναι η σχέση σου με τον ήλιο;

Μικρή ήμουν επικίνδυνα απρόσεκτη, αμελής και απερίσκεπτη επειδή λάτρευα τον ήλιο. Πλέον έχω κατανοήσει ότι η βιταμίνη D δεν εμποδίζεται από τη χρήση σοβαρού αντηλιακού με υψηλό SPF.

Έχεις βάλει στόχους για τα επόμενα χρόνια;

Είμαι άνθρωπος της στοχοθεσίας, προσπαθώ όμως αυτή να παραμένει ρεαλιστική. Θα ήθελα λοιπόν να συνεχίσω να κάνω τηλεόραση με όρους ανθρωπιάς και αξιοπρέπειας και να αγχώνομαι λιγότερο για το τελικό προϊόν. Θα ήθελα επίσης να υπάρξουν οι συνθήκες ώστε να μη χρειάζεται να είμαι τόσο «καταγγελτική», δηλαδή να βελτιωθούν κοινωνικά τα πράγματα για να μη λέω μόνο μαύρες ειδήσεις. Ακόμα, ελπίζω να έχω τους αγαπημένους μου ανθρώπους κοντά μου και υγιείς.