Έννοιες, άγχη, ενοχές. Πώς να ξεφορτώνεστε αυτά που σας βαραίνουν στη ζωή; Τι χρειάζεται να αφήσουμε στο παρελθόν για να νιώθουμε λιγότερο φορτωμένοι, λιγότερο ανήσυχοι, πιο ελεύθεροι στο παρόν; Παρακάτω μερικοί από τους πιο συχνούς «ενόχους».
Αντικείμενα
Το να αποχωριζόμαστε αντικείμενα σημαίνει να κάνουμε κυριολεκτικό ξεκαθάρισμα. Να ξεφορτωνόμαστε δηλαδή πράγματα στο υπόγειο που δεν έχουμε δει εδώ και χρόνια, όπως για παράδειγμα την κούνια μας, που κρατάμε «για την κόρη μας» -αν και εφόσον κάνουμε παιδί – ή βινύλια που δεν μπορούμε πια να ακούσουμε γιατί δεν έχουμε καν πικάπ! Η αφαίρεση όσων δεν ανήκουν πια στη ζωή μας είναι κάτι που θα αδειάσει όχι μόνο την αποθήκη μας, αλλά θα κάνει χώρο και για νέες αναμνήσεις μέσα μας.
Μπορούμε βέβαια να τα χαρίσουμε σε έναν καλό φίλο που μπορεί να τα θέλει ή να τα δωρίσουμε σε κάποιον που τα έχει ανάγκη.
Σχέσεις που η θέση τους ανήκει στο παρελθόν
Το ίδιο ισχύει και για σχέσεις. Τα τελευταία χρόνια ίσως έχετε καταλάβει ότι δεν έχετε πια πολλά κοινά με παλιούς φίλους από το σχολείο ή το πανεπιστήμιο, πέρα από τις αναμνήσεις. Έχετε τραβήξει σε διαφορετικές κατευθύνσεις, με διαφορετικά ενδιαφέροντα και στόχους, αλλά κρατιέστε ακόμα μαζί γιατί φοβάστε να ταράξετε τα νερά. Καιρό να πάρετε την απόφαση να αποδεσμευτείτε από σχέσεις που σας κρατάνε στο παρελθόν, χωρίς να σας προσφέρουν κάτι στο παρόν.
Αυτά που κάναμε στο παρελθόν και τα έχουμε μετανιώσει
Πάρτε την απόφαση ότι θέλετε να αφήσετε πίσω όλα εκείνα για τα οποία έχετε μετανιώσει, αφού πρώτα αναγνωρίσετε ότι κάνατε το καλύτερο που μπορούσατε τότε. Συνήθως συνεχίζετε να σκέφτεστε ότι κάνατε λάθος επιλογές, γιατί νιώθετε ότι «αξίζετε» να τιμωρείτε τον εαυτό σας. Και αυτό γιατί αισθάνεστε ότι αν είχατε χειριστεί διαφορετικά αυτό που κάνατε, όλα θα είχαν αλλάξει.
Όμως, στην πραγματικότητα, είναι εύκολο να υπερεκτιμήσετε τη σημασία μιας απόφασης εκ των υστέρων. Αντίθετα, είναι σοφό να δεχτούμε ότι τη δεδομένη στιγμή κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε με τα δεδομένα που είχαμε. Ώρα, λοιπόν, να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας, να πάρουμε το μάθημά μας, και, αν χρειάζεται, να τολμήσουμε ακόμη και ένα κλείσιμο ή επανόρθωση για την τότε συμπεριφορά μας.
Ίσως να είναι καλό να ζητήσουμε συγγνώμη, ακόμη και μετά από χρόνια. Μπορεί να μη νιώσουμε καλύτερα αμέσως, αλλά με το να αλλάξουμε την ιστορία που λέμε στον εαυτό μας, με τον καιρό το παρελθόν θα ξεθωριάσει και η ιστορία θα ξαναγραφτεί.
Κακές συνήθειες
Αυτό είναι ίσως ένα από τα πιο δύσκολα κομμάτια. Όλοι έχουμε τουλάχιστον μία κακή συνήθεια. Να χανόμαστε ατελείωτα στα social, να μην ακούμε τους άλλους, να διακόπτουμε συνέχεια ή να παίρνουμε παρορμητικές αποφάσεις. Ψάξτε για μοτίβα, όχι μεμονωμένα περιστατικά.
Οι συνήθειες είναι συνδεδεμένες με τον εγκέφαλό μας, οπότε τις κάνουμε μηχανικά. Το «κλειδί» για να τις «σπάσουμε» δεν είναι απλά να την κόψουμε, αλλά να τη αντικαταστήσουμε, να έχουμε δηλαδή μια νέα συμπεριφορά έτοιμη, ώστε να δημιουργήσουμε ένα νέο νευρολογικό μονοπάτι στον εγκέφαλό μας.
Αυτό απαιτεί σχέδιο -εύρεση αντικατάστασης και δέσμευση εκ των προτέρων- αλλά και αφοσίωση και χρόνο.
Να περιμένεις ανάμεικτα συναισθήματα
Όταν κάνουμε κάτι από τα παραπάνω, σίγουρα τα συναισθήματα θα είναι ανάμεικτα. Μπορεί να νιώσουμε συγκίνηση και άγχος αποχωρισμού, ενοχές, θλίψη ή ακόμη και ανακούφιση και απελευθέρωση.
Το να αφήσουμε την κούνια δεν αφορά μόνο στην κούνια, αλλά ίσως και στο πώς βλέπουμε τη σχέση με τον χρόνο ή την πιθανότητα να κάνουμε ένα παιδί. Το να απομακρυνθούμε από μια φιλία μπορεί να μοιάζει όχι μόνο με εγκατάλειψη αλλά και με προδοσία. Δεν χρειάζεται να σκεφτόμαστε έτσι. Ναι μεν θα νιώσουμε την απώλεια, αλλά σίγουρα θα ανακουφιστούμε.
Είναι καλύτερο να κάνουμε ένα καλό «ξεσκαρτάρισμα» ή να προχωρήσουμε σιγά-σιγά; Θέλουμε να απομακρυνθούμε από μια σχέση σταδιακά και να την αφήσουμε να σβήσει φυσικά; Μπορούμε να βάλουμε στον εαυτό μας την πρόκληση να διακόψουμε μια συνήθεια μόνοι μας ή χρειαζόμαστε υποστήριξη από έξω; Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε τι πρέπει να μείνει πίσω, αλλά και με ποιον τρόπο, ώστε να μπορέσουμε να προχωρήσουμε στα επόμενα βήματα.
Το να αφήνουμε κάτι πίσω σημαίνει να αναβαθμίζουμε τη ζωή μας, να αναγνωρίζουμε τι έχει αλλάξει, τι δεν χρειαζόμαστε πια, και τελικά να φέρνουμε το παρόν μας πιο κοντά σε αυτό που πραγματικά είμαστε τώρα!
