Η ανθρωπιστική κληρονομιά της Πριγκίπισσας Νταϊάνα συνεχίζεται απρόσκοπτα. Τώρα τρεις υπογεγραμμένες επιστολές της βγαίνουν σε δημοπρασία με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS, με σκοπό τη στήριξη της φιλανθρωπικής οργάνωσης National AIDS Trust.
Οι επιστολές αυτές που είναι και ιστορικά τεκμήρια, υπενθυμίζουν με συγκλονιστικό τρόπο το κουράγιο και τη συμπόνια που επέδειξε η «Πριγκίπισσα του Λαού» σε μία εποχή όπου ο φόβος και το στίγμα περιέβαλλαν τους ασθενείς.
Η Νταϊάνα, όταν ο HIV και το AIDS ήταν ακόμα τυλιγμένοι στο πέπλο του φόβου και της παραπληροφόρησης, έκανε μία απλή, αλλά επαναστατική πράξη που έμεινε στην ιστορία. Έσφιξε το χέρι ενός ασθενούς χωρίς να φορά γάντια.
Αυτή η ίδια ατρόμητη αφοσίωση ζωντανεύει ξανά, καθώς σπάνιες χειρόγραφες επιστολές της βγαίνουν στο σφυρί για να ενισχύσουν την οργάνωση National AIDS Trust, της οποίας υπήρξε επίσημη προστάτιδα.
Η κληρονομιά της Νταϊάνα, Πριγκίπισσας της Ουαλίας, στον τομέα του ανθρωπισμού παραμένει ζωντανή και ισχυρή, ιδιαίτερα στον αγώνα κατά του HIV/AIDS.
Η δημοπρασία των τριών επιστολών της Νταϊάνα για την ενίσχυση της φιλανθρωπικής οργάνωσης National AIDS Trust (NAT) είναι συνέχεια της σύνδεσης τους.
Η Νταϊάνα υπήρξε προστάτιδα του ΝΑΤ από το 1991 έως το 1997 και η συμμαχία της θεωρείται ένα από τα πιο καθοριστικά κεφάλαια στην ιστορία της ανθρωπιστικής της δράσης.
Πρωτοστατώντας στο πόλεμο κατά του στίγματος η Νταϊάνα επέλεξε απέναντι στο φόβο και την άγνοια να υπερασπιστεί τη συμπόνια με ένα δημόσιο θάρρος που συνέβαλε καταλυτικά στον μετασχηματισμό της κοινής γνώμης και στην αποκατάσταση της αξιοπρέπειας των ανθρώπων που επηρεάζονταν από την ασθένεια.
Το κορυφαίο στιγμιότυπο αυτής της δράσης καταγράφηκε τον Απρίλιο του 1987, όταν η Πριγκίπισσα εγκαινίασε τον πρώτο ειδικό θάλαμο για ασθενείς με HIV/AIDS στο Νοσοκομείο Μίντλσεξ του Λονδίνου.
Σε μια κίνηση που έκανε τον γύρο του κόσμου και έγινε έμβλημα, η Νταϊάνα έσφιξε το χέρι ενός ασθενούς χωρίς να φορά γάντια, αμφισβητώντας ευθέως τον διαδεδομένο μύθο ότι ο ιός μπορούσε να μεταδοθεί μέσω της απλής αφής.
Η πράξη αυτή, που εκείνη την εποχή ήταν σχεδόν επαναστατική, άλλαξε τη στάση εκατομμυρίων ανθρώπων.
Οι επιστολές που δημοπρατήθηκαν και φέρουν την υπογραφή της, αναδεικνύουν το βάθος της δέσμευσής της. Σε μία από αυτές, γράφει χαρακτηριστικά: «… Σε κάθε ημέρα του χρόνου, έχουμε συνεχές καθήκον να προστατεύουμε τους ευάλωτους στο AIDS και να προωθούμε τη συμπόνια για όσους αγγίζει».
Σε άλλη επιστολή, εκφράζει τη λύπη της για την απουσία θεραπείας ή εμβολίου κατά του ιού, υπογραμμίζοντας τις κύριες «άμυνες» που πρέπει να επιστρατευτούν. «Κατά αυτής της θανατηφόρου απειλής, οι κύριες άμυνές μας πρέπει επομένως να παραμείνουν η ευαισθητοποίηση, η εγρήγορση και η συμπόνια» έγραψε η Νταϊάνα που μέχρι τον θάνατό της, είχε επιλέξει να επικεντρώσει τις προσπάθειές της σε μόλις έξι φιλανθρωπικές οργανώσεις, με το National AIDS Trust να είναι μία από αυτές.
Η δράση της ξεπέρασε τα τελετουργικά καθήκοντα. Η Νταϊάνα παρευρισκόταν σε συνέδρια, επισκεπτόταν ξενώνες και υποστήριζε ενεργά εκδηλώσεις συγκέντρωσης χρημάτων, όπως το Concert for Hope (Συναυλία για την Ελπίδα), στο οποίο συμμετείχαν μεγάλα ονόματα της μουσικής, όπως ο Τζορτζ Μάικλ και οι Take That.
Η δημοπρασία των επιστολών της διασφαλίζει ότι η γενναιόδωρη και πρωτοποριακή της προσπάθεια θα συνεχίσει να χρηματοδοτεί τον αγώνα για τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια όσων ζουν με τον HIV.
Ιστορική χειραψία
Τον Απρίλιο του 1987, στο απόγειο της επιδημίας του AIDS, άνοιξε η πρώτη μονάδα νοσηλείας HIV/AIDS στο Ηνωμένο Βασίλειο και πιο συγκεκριμένα, στο νοσοκομείο Middlesex του Λονδίνου.
Ήταν ένας χώρος που θα φρόντιζε αποκλειστικά ασθενείς που είχαν μολυνθεί από τον ιό. Οι φωτογραφίες της που τραβήχτηκαν στην εκδήλωση των εγκαινίων, την δείχνουν να κάνει χειραψία με έναν οροθετικό άνδρα χωρίς γάντια. Γιατί;
Εκείνη την εποχή, πολλοί πίστευαν λανθασμένα ότι θα μπορούσες να κολλήσεις τον HIV μέσω της αφής Οι ενέργειές της ήταν επαναστατικές για να πείσει το κοινό ότι δεν υπήρχε τίποτα να φοβηθεί. Εκείνες τις μέρες η Νταϊάνα είχε δηλώσει:
«Ο HIV δεν κάνει τους ανθρώπους επικίνδυνους στην κοινωνική επαφή. Μπορείς να τους σφίξεις τα χέρια και να τους δώσεις μια αγκαλιά. Το έχουν ανάγκη!»
«Είσαι βαρύς;»
Αφού έσπασε το στίγμα του HIV/AIDS με την ιστορική χειραψία του 1987, η Πριγκίπισσα Νταϊάνα μετέτρεψε τη δράση της σε παγκόσμια αποστολή κατά τη δεκαετία του 1990, ταξιδεύοντας από τις μονάδες του Νοσοκομείου Χάρλεμ στη Νέα Υόρκη μέχρι τους ξενώνες εγκαταλελειμμένων παιδιών της Βραζιλίας, μεταφέροντας ένα διαρκές μήνυμα συμπόνιας, αποδοχής και έμπρακτης αλληλεγγύης.
Αποφασισμένη να φέρει όποια αλλαγή μπορούσε μέσω της πλατφόρμας και επιρροής της η Νταϊάνα χρησιμοποίησε με επιμονή τη φήμη της για να φέρει στο φως την ανάγκη για ανθρωπιά και αποδοχή.
Μία από αυτές τις κομβικές επισκέψεις ήταν το 1989, κατά τη διάρκεια του τριήμερου ταξιδιού της στη Νέα Υόρκη, όπου επισκέφθηκε τη μονάδα AIDS του Νοσοκομείου του Χάρλεμ.
Η επίσκεψη της Νταϊάνα στη μονάδα με παιδιά με AIDS στις 3 Φεβρουαρίου 1989, κατά τη διάρκεια της πρώτης της σόλο περιοδείας στη Μητρόπολη των ΗΠΑ θεωρείται μία από τις πιο ισχυρές στιγμές της ανθρωπιστικής της δράσης.
Η Μάρθα Γκρέιτ, η τότε διευθύντρια νοσηλευτών της μονάδας, είχε δηλώσει στην Page Six ότι δεν θα ξεχάσει ποτέ τους ασθενείς της, αλλά ένας συγκεκριμένος επτάχρονος ξεχωρίζει ακόμα. Το παιδί αυτό, γνωστό ως «ταραχοποιός», τράβηξε αμέσως την προσοχή της Πριγκίπισσας, μόλις εκείνη εισήλθε στον θάλαμο.
Η Νταϊάνα, η οποία ήταν τότε 27 ετών, κατευθύνθηκε αμέσως προς το αγόρι και, με μία αυθόρμητη κίνηση που αιφνιδίασε τους πάντες, το σήκωσε για να το αγκαλιάσει, ρωτώντας το: «Είσαι βαρύς;»
«Ήταν πραγματικά κάπως δύστροπος και όταν η Πριγκίπισσα Νταϊάνα τον πήρε αγκαλιά, σκέφτηκα: ‘Ω, Θεέ μου, ελπίζω να μην κάνει καμιά τρέλα!’. Κρατούσαμε όλοι την ανάσα μας, αλλά εκείνος έβαλε το κεφάλι στον ώμο της. Κρατήθηκε πάνω της» είπε.
Η κίνηση της Νταϊάνα ήταν επαναστατική για την εποχή. «Οι άνθρωποι φοβόντουσαν τόσο πολύ να μπουν στην αίθουσα των παιδιών», θυμάται η Μάρθα Γκρέιτ. Η αγκαλιά της Πριγκίπισσας, η οποία έρχονταν σε συνέχεια της ιστορικής χειραψίας της του 1987 χωρίς γάντια, επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά την πεποίθησή της ότι ο ιός δεν μεταδίδεται μέσω της απλής επαφής και, κυρίως, έφερε την ανθρωπιά εκεί όπου κυριαρχούσε ο φόβος.
Εκείνη την ημέρα, η μόνη προτεραιότητα της Νταϊάνα ήταν να συναντήσει τα παιδιά, παρά τις καταιγίδες στην προσωπική της ζωή.
Η Γκρέιτ έκλεισε τη συγκλονιστική της αφήγηση με μια πικρή διαπίστωση για την αδυσώπητη πραγματικότητα εκείνης της εποχής. «Οι περισσότεροι από τους ασθενείς που ήταν εκείνη την ώρα στον όροφο, δεν είναι πλέον μαζί μας», λέγοντας ότι η πρόγνωση για εκείνα τα παιδιά ήταν εξαιρετικά άσχημη τη στιγμή που νοσηλεύονταν.
Πολύτιμη αγκαλιά
Το 1991 η δράση της Νταϊάνα επεκτάθηκε και σε άλλες ηπείρους. Το 1991, η Νταϊάνα επισκέφθηκε ασθενείς σε ξενώνες AIDS στο Τορόντο του Καναδά, αλλά και στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας.
Το ταξίδι της στη Βραζιλία περιλάμβανε και μία συγκλονιστική στάση σε ξενώνα στο Σάο Πάολο για εγκαταλελειμμένα παιδιά, πολλά από τα οποία ήταν οροθετικά ή έπασχαν από AIDS, όπου προσέφερε άφθονες αγκαλιές στους μικρούς κατοίκους.
Σε μία ομιλία της στο Συνέδριο Παιδιά και AIDS το 1991, η Νταϊάνα απηύθυνε ένα συγκινητικό κάλεσμα προς το ευρύ κοινό να εκφράσει την αλληλεγγύη του, προσφέροντας χειραψίες και αγκαλιές σε όσους ζούσαν με τον ιό.
«Ο Ουρανός ξέρει πόσο τη χρειάζονται», είπε τότε η Πριγκίπισσα, προσθέτοντας μία εξίσου ισχυρή δήλωση για την ανάγκη της αποδοχής: «Επιπλέον, μπορείτε να μοιραστείτε τα σπίτια τους, τους χώρους εργασίας τους, τις παιδικές τους χαρές και τα παιχνίδια τους».
Η Νταϊάνα έδειξε βαθιά κατανόηση για τις κοινωνικές διαστάσεις της ασθένειας, τονίζοντας το γεγονός ότι για πολλούς πληθυσμούς που επηρεάζονταν, «το AIDS είναι η τελευταία σταγόνα σε ένα ήδη βαρύ φορτίο διακρίσεων και ατυχίας».
Με αυτόν τον τρόπο, η Νταϊάνα δεν έδινε απλώς χρήματα ή δημοσιότητα, αλλά προέβαλε με το κύρος της το μήνυμα ότι ο αγώνας κατά του AIDS ήταν πρωτίστως ένας αγώνας κατά της κοινωνικής διάκρισης.
