Αν πραγματικά θέλουμε να δούμε τη ζωή μας να αλλάζει προς το καλύτερο, να τη δούμε να παίρνει άλλη τροπή, θα πρέπει να κάνουμε μια διαφορετική ανάγνωση της πραγματικότητας και να αλλάξουμε την προσέγγισή μας: να δούμε δηλαδή τη ζωή μας σαν μια test & learn εμπειρία και να μη διστάζουμε να βλέπουμε τις καταστάσεις μέσα από διαφορετικά πρίσματα κάθε φορά, ανάλογα με τις προτεραιότητες και τους στόχους μας. Πιο συγκεκριμένα:
Αγαπώ το καινούργιο και το μη αναμενόμενο. Ανοίγω πόρτες σε καινούργιες εμπειρίες και λέω «ναι» στο διαφορετικό αντί να βαδίζω στην πεπατημένη, σε σταθεροποιημένες και ελεγχόμενες καταστάσεις. Εχω στο μυαλό μου πως δεν υπάρχουν σωστές ή λάθος αποφάσεις, μόνο διαφορετικές αποφάσεις. Βρίσκω την ομορφιά σε διαφορετικά άτομα, σε διαφορετικούς τόπους και με διαφορετικούς τρόπους.
Θυμάμαι ότι δεν υπάρχει σωστό και λάθος μονοπάτι. Κάθε φορά που θέλω να δρομολογήσω μια απόφαση, ρωτώ τον εαυτό μου ποιος δρόμος είναι περισσότερο ευθυγραμμισμένος με τις ανάγκες μου την εκάστοτε περίοδο. Και επειδή οι ανάγκες μου μεταβάλλονται διαρκώς, οφείλω να τις επανεξετάζω συχνά.
Δεν επιτρέπω κακοποιητικές συμπεριφορές. Επιλέγω να περιβάλλομαι από ανθρώπους που φωτίζουν τη ζωή μου, έχουν αγαθές προθέσεις (they mean well), δεν είναι κακότροποι, με εμπνέουν και επιβραβεύουν το μυαλό μου. Πλαισιώνομαι από ένα υποστηρικτικό δίκτυο ανθρώπων με τους οποίους έχω κοινό κώδικα, κοινή αισθητική και απολαμβάνω μια όμορφη σχέση μαζί τους.
Σέβομαι τον υπέρτατο νόμο, αυτόν της αγάπης, που κάνει τα πάντα να λειαίνονται, γι’ αυτό αδειάζω συχνά το ρεζερβουάρ μου και την αγάπη που έχω μέσα μου τη δίνω απλόχερα. Είμαι γενναιόδωρος με τα ευχαριστώ μου, όχι προς τέρψη εντυπωσιασμού, αλλά γιατί πρώτος εγώ αγαλλιάζω όταν εκφράζω την ευγνωμοσύνη μου.
Δεν υποβιβάζω τις ικανότητές μου. Εχω αυτοπεποίθηση, αλλά όχι σε υπέρμετρο βαθμό. Δεν είμαι overconfident αφού ξέρω ότι κανένα άκρο δεν φέρνει την ευτυχία. Διέπομαι από συγκρατημένη αισιοδοξία, πιστεύω στην ισορροπία της εξίσωσης προσωπική – οικογενειακή – επαγγελματική ζωή και δεν τη διαταράσσω παρά μόνο όταν είναι απολύτως απαραίτητο.
Δίνω άλλη υπόσταση στον όρο «συντροφικότητα». Δεν ερωτεύομαι αυτούς που με βολεύουν αλλά αυτούς που με ξεβολεύουν και με μετακινούν προς μια νέα κατεύθυνση. Αυτούς που δίνουν στη ζωή μου μια ροζ απόχρωση και μια αίσθηση παραμυθιού.
Ψάχνω μέσα μου και βρίσκω τα κλειδιά που ανοίγουν τις πόρτες της ψυχής μου, αφού εγώ και μόνο εγώ έχω τις απαντήσεις γι’ αυτά που με ταλανίζουν.
Διαλέγω να παίρνω τα πιο χρήσιμα διδάγματα από κάθε εμπειρία και εκπαιδεύομαι να μη μεμψιμοιρώ για αυτά που μου παίρνει η ζωή, αλλά να αισθάνομαι ευλογημένος που τα έζησα. Ετσι, σιγά-σιγά θα αναδυθεί μέσα μου ένα νέο, πιο δυνατό άτομο.
Προσέχω το κοριτσάκι που βρίσκεται μέσα μου και αγκαλιάζω όλα του τα κομμάτια και ιδιαίτερα τα πιο τρωτά. Του μαθαίνω να μη χάνει τη στιγμή επειδή σκέφτεται το τέλος της διαδρομής, αλλά και να απλοποιεί αντί να υπεραναλύει, αφού το overthinking και το overanalyzing είναι εξαντλητικά.
Εκμεταλλεύομαι ευκαιρίες. Η φιλοσοφία της ζωής μου συνοψίζεται σε δυο λέξεις: Take chances. Δεν περιμένω να εξασφαλίσω τις συνθήκες επιτυχίας για να τολμήσω κάτι καινούργιο, ούτε αφήνω τα «και αν» να με κατακλύζουν. Εξάλλου, αν δεν πέσω στη φωτιά, δεν θα μάθω ποτέ πόσο πυράντοχος είμαι. Συνειδητοποιώ ότι μπορώ να διαχειριστώ οτιδήποτε φέρει η ζωή στον δρόμο μου. Για να νιώσω ακόμα πιο ενδυναμωμένος, κάνω στον εαυτό μου την ερώτηση: σε περίπτωση που αποτύχω, ποιο είναι το χειρότερο σενάριο; Αλλωστε όλοι μας έχουμε δικαίωμα στη δεύτερη ευκαιρία.
Η ζωή είναι αυτό που την κάνεις
Επειδή, δε, μπορεί να υπάρχουν μαγικά πράγματα που να μην τα ζήσουμε σε αυτή τη σύντομη επίγεια βόλτα που μας έχει παραχωρηθεί, φροντίζουμε να έχουμε ως μότο το «Η ζωή είναι αυτό που την κάνεις». Make the best of it: Παίζουμε όσο καλύτερα μπορούμε με τα φύλλα που μας πέφτουν στο τραπέζι και αν η ζωή μας φέρει λεμόνια, φτιάχνουμε λεμονάδα!
Ευχαριστούμε για τη συνεργασία την κυρία Ειρήνη Ορφανού, συμβουλευτική ψυχολόγο MSc, www.irenesblog.gr
