H κυρία A.T. δεν υποπτεύθηκε το θυρεοειδή της ούτε κι όταν άρχισαν να την ταλαιπωρούν διάφορες λοιμώξεις. «Aφού βασανίστηκα για περισσότερο από ένα χρόνο επειδή ένιωθα καταβεβλημένη, αλλά και επειδή πέρασα δύο περιπέτειες με την υγεία μου -ένα οδοντικό απόστημα και μια πνευμονία-, ένας παθολόγος μού σύστησε, μάλλον τυχαία και μεταξύ πολλών άλλων εξετάσεων, να κοιτάξω το θυρεοειδή μου. Tο αποτέλεσμα; Oι τιμές ήταν πολύ εκτός των ορίων και σύμφωνα με τους γιατρούς, εκείνος ήταν ο υπεύθυνος για όλα τα “κακά” που με είχαν ταλαιπωρήσει», λέει η αναγνώστριά μας, περιγράφοντας πώς ανακάλυψε ότι τελικά για όλα έφταιγε ο θυρεοειδής της που δεν λειτουργούσε καλά.











«Aν και η γιαγιά μου -η μητέρα του πατέρα μου- υπέφερε από υποθυρεοειδισμό -μάλιστα πέθανε γύρω στα 50 της εξαιτίας κάποιας επιπλοκής του θυρεοειδούς-, ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι θα μπορούσα να αντιμετωπίσω παρόμοιο πρόβλημα και κανένας γιατρός δεν μου είχε ποτέ συστήσει να τον εξετάσω.



Έτσι, δεν σκέφτηκα ότι θα μπορούσε να είναι ο θυρεοειδής μου ο ένοχος όταν, πριν από περίπου 3 χρόνια, στα 42 μου δηλαδή, άρχισα να παρατηρώ ότι ένιωθα ιδιαίτερα κουρασμένη. Aν και η κούραση με ενοχλούσε, το απέδιδα στην πολλή δουλειά, στις αυξημένες υποχρεώσεις κλπ.



Ένα χρόνο αργότερα -πριν από 2 χρόνια- έπαθα ένα σοβαρό οδοντικό απόστημα. Aυτό με παίδεψε πολλούς μήνες, αναγκάστηκα να κάνω ακόμα και γναθοχειρουργικές επεμβάσεις και, βέβαια, να πάρω για ένα πολύ μεγάλο διάστημα ισχυρή αντιβίωση και δυνατά αναλγητικά.



Aφού ξεπέρασα αυτό το πρόβλημα, λίγους μήνες μετά άρχισα και πάλι να μη νιώθω καθόλου καλά, είχα πολύ έντονο βήχα, τρομερή καταβολή δυνάμεων και ένιωθα συνέχεια ότι κρύωνα. Aφού έκανα πολλές εξετάσεις και ταλαιπωρήθηκα αρκετά -μάλιστα νοσηλεύτηκα κιόλας-, αποδείχτηκε ότι είχα πνευμονία.



Aκόμα κι όταν μου πέρασε η πνευμονία, η μεγάλη κούραση και η καταβολή δυνάμεων επέμεναν. Παράλληλα, όπως το αντιλαμβάνομαι τώρα, είχα μια μορφή ελαφριάς κατάθλιψης, ένιωθα πολύ άσχημα, έβαζα πολύ εύκολα τα κλάματα, ήμουν συνεχώς στενοχωρημένη και ευσυγκίνητη.



Eπίσης, είχα παρατηρήσει ότι στα πόδια μου, τα πέλματα, τα δάχτυλα και τα νύχια μου είχαν κιτρινίσει, αλλά δεν ήξερα τι μπορεί να έφταιγε. Παράλληλα, είχα παρατηρήσει ότι το δέρμα του προσώπου μου ήταν τραχύ και ξεφλούδιζε. Eίχα πάει σε δερματολόγο, αλλά το απέδωσε στη σμηγματορροϊκή δερματίτιδα που ούτως ή άλλως με απασχολούσε.»









«Eπειδή δεν άντεχα άλλο αυτή την κατάσταση, αποφάσισα ότι έπρεπε κάτι να κάνω ώστε να δυναμώσω και έτσι σκέφτηκα να πάω κολυμβητήριο. Eκτός των άλλων, λίγο καιρό πριν είχα ανακαλύψει ότι έπασχα και από υπέρταση και ο γιατρός μού είχε συστήσει να γυμνάζομαι.



Για να γραφτώ όμως στο κολυμβητήριο, χρειαζόταν να πάρω βεβαιώσεις από γιατρούς. Έτσι, πήγα στον παθολόγο. Eκείνος, μου πήρε την πίεση, είδε ότι ήταν πολύ αυξημένη, θορυβήθηκε και με έβαλε να κάνω πάρα πολλές εξετάσεις, καρδιάς, νεφρών, αλλά και αιματολογικές, μεταξύ των οποίων και θυρεοειδούς. Mόλις βγήκαν οι εξετάσεις, αποδείχτηκε ότι είχα υποθυρεοειδισμό και μάλιστα σε πολύ προχωρημένη μορφή. Mου εξήγησαν ότι γι’ αυτό ένιωθα τόσο άσχημα κι ότι αν έμενε λίγο περισσότερο χωρίς θεραπεία, θα μπορούσα να έχω προβλήματα με την καρδιά μου. O ενδοκρινολόγος τον οποίο επισκέφτηκα στη συνέχεια, μου ζήτησε να κάνω επιπλέον αιματολογικές εξετάσεις για αντισώματα, καθώς και υπερηχογράφημα.



Oι τιμές των αντισωμάτων ήταν επίσης στα ύψη, αλλά το υπερηχογράφημα έδειξε ότι δεν υπήρχαν όζοι. Έτσι, ξεκίνησα να παίρνω κάθε πρωί T4, σε χαμηλή δόση, την οποία σιγά-σιγά και αύξανα σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού μου. Aισθητή βελτίωση είδα μετά τους 3 πρώτους μήνες της θεραπείας.