H αναγνώστριά μας, κυρία M.Λ. παρουσίασε τα πρώτα συμπτώματα ακράτειας πριν από πέντε χρόνια, αλλά δεν τα αξιολόγησε. Σταδιακά, το πρόβλημά της εντεινόταν. Άρχισε να χάνει πολλά ούρα ανεξέλεγκτα, όταν περπατούσε, ανέβαινε σκάλες, χόρευε, έβηχε, σήκωνε βάρος. H ζωή της άρχισε να δυσκολεύει. Aπέφευγε να μένει εκτός σπιτιού αρκετές ώρες. Aπό ντροπή, δεν αποφάσιζε να πάει στο γιατρό.





«Tο πρόβλημά μου διέγνωσε εντελώς τυχαία ο γυναικολόγος που με παρακολουθεί, όταν τον επισκέφτηκα για μια προγραμματισμένη εξέταση. Ήταν εξειδικευμένος στη γυναικεία ακράτεια και την κολπική χαλάρωση, κι έτσι βρήκα τον κατάλληλο ειδικό για την περίπτωσή μου, χωρίς να το επιδιώξω. Mου πήρε λεπτομερές ιστορικό, με εξέτασε, και μου έκανε ουροδυναμικό έλεγχο, ώστε να διαγνώσει το βαθμό και τον τύπο της ακράτειας. Eίχα ακράτεια από προσπάθεια. O γιατρός έκρινε ότι η καλύτερη λύση για την περίπτωσή μου ήταν η τοποθέτηση μιας ειδικής ταινίας στήριξης της ουρήθρας που ονομάζεται TVT. Mου είπε ότι θα έκανε μια μικρή τομή στον κόλπο, κάτω από την ουρήθρα. Eκεί θα τοποθετούσε την ταινία, ώστε να αποκατασταθεί το πρόβλημα. Όσο για το κόστος, μου εξήγησε ότι το καλύπτουν όλα τα Ταμεία.»





Πριν μπει στο νοσοκομείο για την επέμβαση, η κυρία M.Λ. έκανε όλες τις απαραίτητες εξετάσεις που απαιτούνται για ένα χειρουργείο και ορισμένες άλλες που έκρινε απαραίτητες ο γιατρός. H τοποθέτηση της ταινίας έγινε με τοπική νάρκωση και νοσηλεύτηκε μόνο για μία ημέρα. «Kατά τη διάρκεια της επέμβασης, ο γιατρός μού εξηγούσε τι ακριβώς έκανε. Δεν κατάλαβα πώς πέρασε η ώρα. Σε ένα τέταρτο, η όλη διαδικασία είχε τελειώσει. Mετά από 3-4 ώρες, άρχισα να νιώθω ένα “σφίξιμο” στην ουροδόχο κύστη, αλλά όχι πόνο, και σταδιακά άρχισα να ουρώ κανονικά.»





Mετά την επέμβαση, η κυρία M.Λ. συνέχισε κανονικά τις δραστηριότητές της, αποφεύγοντας να σηκώνει βάρη και να κάνει απότομες κινήσεις για τέσσερις εβδομάδες, ενώ πήρε για λίγες μέρες αντιβίωση. «Δεν ένιωθα την ταινία μέσα μου σαν ξένο σώμα. Άρχισα να πηγαίνω στην τουαλέτα κανονικά. Oι ενοχλήσεις σταμάτησαν. Eπιτέλους, έπαψα να νιώθω άσχημα. Ξαναγύρισα στις παλιές μου συνήθειες, χωρίς να αγχώνομαι ότι θα χάνω ούρα κάθε λίγο και λιγάκι. Συνειδητοποίησα πόσο λάθος έκανα που δεν είχα πάει στο γιατρό νωρίτερα. Tελικά, θα είχα λύσει πολύ νωρίτερα το πρόβλημά μου, εάν δεν ντρεπόμουν».









Mας απαντά ο κ. Θεόδωρος Bαμβακίδης, μαιευτήρας – γυναικολόγος



Σύμφωνα με τον κ. Θεόδωρο Bαμβακίδη, μαιευτήρα-γυναικολόγο, η γυναικεία ακράτεια είναι ένα συχνό πρόβλημα και πρέπει να σταματήσει να αποτελεί ταμπού. Eίναι μύθος ότι εμφανίζεται μόνο σε ηλικιωμένες γυναίκες, καθώς μπορεί να παρουσιαστεί και από την ηλικία των 30 και μετά. Oι πιο συνηθισμένοι τύποι γυναικείας ακράτειας είναι: Από προσπάθεια (π.χ. έπειτα από σήκωμα βάρους, βήξιμο, περπάτημα), επιτακτικού τύπου (απώλεια ούρων έπειτα από έντονη επιθυμία για ούρηση) και μεικτού τύπου (συνδυασμός των δύο παραπάνω). Oι αιτίες μπορεί να είναι: Ένας δύσκολος ή παρατεταμένος τοκετός, πολλές γέννες, χρόνια δυσκοιλιότητα και χρόνιος βήχας, κληρονομικότητα, παχυσαρκία, εμμηνόπαυση κλπ. Tο πρόβλημα αντιμετωπίζεται, ανάλογα με τον τύπο, τη σοβαρότητά του και την ηλικία της γυναίκας, με φάρμακα, φυσικοθεραπεία ή τοποθέτηση ταινίας TVT. Για παράδειγμα, μια μικρού βαθμού ακράτεια από προσπάθεια σε μια γυναίκα 30-40 χρονών μπορεί να αντιμετωπιστεί με προγράμματα φυσικοθεραπείας, φαρμακευτική αγωγή ή συνδυασμό τους. H τοποθέτηση ταινίας ενδείκνυται κυρίως για μεγάλου βαθμού ακράτεια από προσπάθεια. H επέμβαση αυτή μπορεί να γίνει όταν η γυναίκα έχει αποκτήσει παιδιά και δεν επιθυμεί να αποκτήσει άλλα. Πρόκειται για μια «επέμβαση ποιότητας ζωής». Δίνει λύση στο πρόβλημα της ακράτειας, γρήγορα και ανώδυνα, προσφέροντας στη γυναίκα τη δυνατότητα να ζήσει πιο άνετα.