Πολλά άτομα που πάσχουν από το σύνδρομο χρόνια κόπωσης θεωρούνταν επί δεκαετίες ολόκληρες υποχόνδρια και κατά φαντασίαν ασθενείς. Τα τελευταία χρόνια, αυτό άλλαξε άρδην, αφού η ασθένεια πλέον αναγνωρίζεται διεθνώς ως ένα σοβαρό πρόβλημα. Για να μη θεωρήσει πάντως κάποιος ότι επειδή νιώθει κόπωση έχει και το σύνδρομο, να ξεκαθαρίσουμε ότι όποιος πάσχει από αυτό, κυριολεκτικά σέρνεται και δυσκολεύεται να μετακινηθεί από το κρεβάτι του ως το μπάνιο. Πέρα από το αίσθημα έντονης κόπωσης, έχει παράλληλα και μυαλγίες, όπως και πόνους στις αρθρώσεις, γαστρικές διαταραχές, κακό ύπνο, μειωμένη μνήμη και δυσκολία στη συγκέντρωση.

Τα νεότερα σχετικά με το σύνδρομο είναι ότι και δεύτερη έρευνα απέδειξε τη σχέση του με ιό. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Dundee διαπίστωσαν ότι σε όσους πάσχουν από το σύνδρομο, τα ουδετερόφιλα λευκά αιμοσφαίριά τους έχουν μικρότερο κύκλο ζωής. Επίσης, διαπίστωσαν ότι οι πάσχοντες έχουν στον οργανισμό τους πολύ περισσότερες ελεύθερες ρίζες (μόρια που ευθύνονται για τη γήρανση και τη βλάβη των ιστών). Καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι αφού αυτά τα 2 συμπτώματα είναι κλασικά σε όλες τις ιώσεις (εξόντωση ουδετερόφιλων και υψηλός αριθμός ελευθέρων ριζών), οι ασθενείς με σύνδρομο χρόνιας κόπωσης υποφέρουν στην πραγματικότητα από μια επίμονη ίωση, την οποία καταπολεμούν σιωπηρά – δίχως, δηλαδή, κραυγαλέα συμπτώματα όπως ο πυρετός.