Ερευνητές διαπίστωσαν ότι, στατιστικά, όσοι είχαν και έχουν ευτυχισμένους γάμους, υποφέρουν λιγότερο από αρθριτικά σε σύγκριση με τους ανύπαντρους ή με όσους είναι δυσαρεστημένοι από τον συμβίο ή τη συμβία τους. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι ένας βασικός λόγος που ο γάμος βοηθά και στα αρθριτικά είναι ότι οι ισχυροί συζυγικοί δεσμοί παρέχουν συναισθηματική σταθερότητα και αυτή με τη σειρά της επηρεάζει πολύ άμεσα τη λειτουργία όλων των βασικών οργάνων και των αδένων του σώματός μας, όπως και την αντίληψή μας σε ό,τι αφορά τον πόνο.

Η έρευνα δημοσιεύεται στην αμερικανική επιθεώρηση «Journal of Pain» και δείχνει ότι πολλές ασθένειες της τρίτης ηλικίας επιδεινώνονται με σχετικά βραδύτερους ρυθμούς στα ευτυχισμένα ζευγάρια. Προηγούμενες έρευνες είχαν δείξει γενικά ότι μια σειρά από παθήσεις επιδεινώνονται ραγδαία στους μοναχικούς έναντι των παντρεμένων και ότι γενικά ο πόνος είναι εντονότερους σε όσους ζουν μόνοι. Αυτή η έρευνα, όμως, έδειξε ότι ο κακός γάμος ουσιαστικά θέτει τον ασθενή στην ίδια μειονεκτική θέση με τον εργένη ή την ανύπαντρη και ότι το «κλειδί» για καλά γεράματα και λιγότερους πόνους δεν είναι απλώς ο γάμος, αλλά ο επιτυχημένος, ήρεμος γάμος με ισχυρούς θετικούς δεσμούς ανάμεσα στον άνδρα και τη γυναίκα.

Η επικεφαλής της έρευνας, δρ. Jennifer Barsky Reese, από το Πανεπιστήμιο «Johns Hopkins» της Βαλτιμόρης, σχολίασε σε αμερικανικές εφημερίδες ότι κατέληξε στα συμπεράσματά της συζητώντας με 255 ασθενείς με αρθρίτιδα και ρωτώντας τους αν ο γάμος τους ήταν ευτυχισμένος ή αν έρχονταν συχνά σε ρήξη με το/τη σύντροφό τους για οικονομικά ζητήματα και για έλλειψη συναισθηματικής συμπαράστασης. Οι 114 απάντησαν ότι είχαν «θετικό και καλό γάμο», ενώ οι 44 παραδέχτηκαν ότι είχαν σοβαρά οικογενειακά προβλήματα. Οι υπόλοιποι 97 δεν ήταν παντρεμένοι. Στη συνέχεια, οι ερευνητές ζήτησαν από όλους να βαθμολογήσουν τον πόνο τους στις αρθρώσεις με συγκεκριμένη κλίμακα πόνου και διαπίστωσαν ότι δήλωναν ηπιότερα συμπτώματα όσοι είχαν ευτυχισμένους γάμους – αυτό ίσχυε ακόμα και για όσους είχαν πιο προχωρημένη νόσο.

Η καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Λάνκαστερ, κ. Cary Cooper, σχολίασε σχετικά ότι «όσο περισσότερη ψυχολογική υποστήριξη έχουμε, τόσο λιγότερο στρες βιώνουμε και αυτό είναι σημαντικό, γιατί το στρες λειτουργεί ως ενισχυτής του πόνου»