Ελβετοί ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι ίδιες ασκήσεις ρυθμικής που κάνουν τα παιδιά, μπορούν να βοηθήσουν και τον παππού με τη γιαγιά στο ζήτημα της ευστάθειας – άρα και της αποτροπής καταγμάτων στην ευάλωτη ομάδα των γερόντων. Συγκεκριμένα, οι ειδικοί ζήτησαν από 134 ηλικιωμένους, ηλικίας 72 έως 77 ετών, με πρόβλημα ευστάθειας, να κάνουν μία ώρα την εβδομάδα ρυθμική. Στο τέλος της εκπαίδευσής τους -ένα χρόνο αργότερα-, διαπιστώθηκε ότι η ρυθμική μείωσε τον κίνδυνο καταγμάτων ακριβώς στο μισό. Όσοι, δηλαδή, δεν έκαναν παρόμοιες ασκήσεις, είχαν διπλάσιες πτώσεις.

Οι ερευνητές δεν γνωρίζουν το λόγο, αλλά είναι βέβαιοι ότι η ένταξη της μουσικής (π.χ. της μουσικής του Μότσαρτ) σε απλές ασκήσεις (ρυθμικό περπάτημα, μεταβολή, ισορροπία, κράτημα μπάλας και περπάτημα συγχρόνως) βελτιώνει την κινητική ικανότητα και την ευστάθεια, ίσως επειδή το τέμπο της μουσικής «θεραπεύει» τον αποσυντονισμό που υφίσταται σταδιακά ο ανθρώπινος εγκέφαλος στις μεγάλες ηλικίες. Συμπεραίνουν, λοιπόν, ότι η μουσική έμμεσα αυξάνει την ικανότητα σωστού συγχρονισμού των κινήσεων κατά τη βάδιση.