Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Northwestern ίσως βρήκαν τρόπο να βοηθούν αποτελεσματικά τα άτομα που έχουν υποστεί σοβαρές τραυματικές εμπειρίες. Συγκεκριμένα, διαπίστωσαν ότι τα μεγάλα
τραύματα θέτουν σε ένα είδος υπερδιέγερσης κάποια εγκεφαλικά κέντρα και αυτό έχει ως άμεση συνέπεια να υπερπαράγονται στον εγκέφαλο 2 πρωτεΐνες. Αυτές οι πρωτεΐνες, με τη σειρά τους, αλληλεπιδρούν
διαρκώς και η μία τρόπον τινά τροφοδοτεί την άλλη, καθιστώντας το άτομο ευάλωτο, ευαισθητοποιώντας το εξαιρετικά σε ερεθίσματα που κανονικά δεν προκαλούν ιδιαίτερες αντιδράσεις, αναβιώνοντας την
αρχική τραυματική εμπειρία είτε σε εφιάλτες είτε και στη διάρκεια της ημέρας με κάτι που απλώς θυμίζει το γεγονός σε εκείνον που το υπέστη.

Οι ερευνητές δοκίμασαν σε πειραματόζωα 2 ηρεμιστικά φάρμακα, τα οποία χορήγησαν με ένεση και, συγκεκριμένα, τα ενέχυσαν στον ιππόκαμπο του εγκεφάλου τους. Τα φάρμακα κατεύνασαν αμέσως την
φρενήρη υπερδιέγερση και την αλληλεπίδραση των 2 πρωτεϊνών. Το πρόβλημα είναι ότι, όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές, η δράση τους είναι αποτελεσματική μόνο αν χορηγηθούν τις πρώτες 5 ώρες (μετά το
τραυματικό γεγονός) και αυτό καθιστά τη θεραπεία θεωρητική. Όμως, οι ερευνητές αισιοδοξούν ότι θα την κάνουν και πρακτικά εφαρμόσιμη.
Πιστεύουν, δηλαδή, ότι θα βρουν τρόπο να κάνουν τα σκευάσματα αποδοτικά ακόμα κι όταν χορηγούνται πολλές ώρες ή και ημέρες αργότερα.

Μέχρι στιγμής πειράματα με τα φάρμακα αυτά έχουν γίνει μόνο σε ποντίκια. Τα υπέβαλαν σε ηλεκτροσόκ σε ένα συγκεκριμένο σημείο του κλουβιού τους και στη συνέχεια στα μισά από αυτά έδωσαν τα 2
φάρμακα. Όσα πήραν τα φάρμακα, δεν απέφευγαν συστηματικά το σημείο στο οποίο είχαν πάθει το ηλεκτροσόκ και γενικά η συμπεριφορά τους ήταν στο εξής φυσιολογική. Όσα όμως δεν πήραν τα φάρμακα, απέφευγαν με μανία τη συγκεκριμένη περιοχή του κλουβιού και γενικά εκδήλωναν συχνά κρίσεις πανικού και μεγάλη ανασφάλεια.