Νεότερη έρευνα δείχνει ότι όσοι πηγαίνουν τακτικά στην εκκλησία έχουν καλύτερη υγεία από εκείνους που δηλώνουν άθεοι ή «μη φανατικοί της εκκλησίας», δηλαδή ναι μεν πιστεύουν στο Θεό, αλλά δεν εκκλησιάζονται. Επίσης σε ποσοστό 28% δηλώνουν πολύ ικανοποιημένοι από τη ζωή τους, κάτι που απαντά μόνον το 20% όσων δεν πηγαίνουν στην εκκλησία. Ερευνητές εστιάστηκαν στα αίτια και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι πιθανόν αυτή η διαφορά (ειδικά σε ζητήματα ευτυχίας ή ικανοποίησης από τη ζωή) να οφείλεται στο δίκτυο φίλων που συνήθως σχηματίζουν όσοι εκκλησιάζονται συχνά. Επίσης, στην τάση των πιστών να είναι πιο καλοπροαίρετοι έναντι των άλλων ανθρώπων και πιο ανοιχτόκαρδοι –τουλάχιστον προς τους άλλους πιστούς.

Πιο συγκεκριμένα, όπως αναφέρουν οι ειδικοί από το Πανεπιστήμιο του Γουισκόνσιν που εμβάθυναν στο ζήτημα, όταν ανέλυσαν τα αποτελέσματα και εστιάστηκαν στο ζήτημα της φιλίας και του κοινωνικού ιστού, είδαν ότι όσοι εκκλησιάζονται, αλλά δεν έχουν φίλους και είναι μοναχικοί δεν δηλώνουν ευτυχέστεροι από τους μη εκκλησιαζομένους. Συμπεραίνουν, λοιπόν, ότι εκείνο που κάνει τη διαφορά στην αίσθηση της ικανοποίησης είναι πιθανότατα η ανάπτυξη φιλικών δεσμών, εκτός ή εντός της εκκλησίας και όχι αυτή καθαυτή η πίστη. Εντούτοις, ένα πρόβλημα της έρευνας ήταν πως απέκλεισε την ομάδα των «βαθύτατα πιστών».

Απέκλεισε δηλαδή, από την προς έρευνα ομάδα όσους θεωρήθηκαν «ακραία πιστοί» με ορισμένα κριτήρια, όπως εκείνους που προσεύχονταν σπίτι τους κάθε μέρα ή εξομολογούνταν μια φορά το μήνα ή νήστευαν τακτικά κ.λπ. Όπως και να έχει ο αποκλεισμός αυτών των ατόμων ίσως παραποίησε την αντικειμενικότητα της έρευνας και «έγειρε» τη ζυγαριά υπέρ των φιλικών σχέσεων με τους συνανθρώπους μας και όχι υπέρ της πίστης προς τον Θεό.

Ο αμερικανός καθηγητής ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο Duke Harold Koenig έκρινε την έρευνα ως μη αντικειμενική και είπε:

«Καλό είναι να μη διαχωρίζουμε τόσο χονδρικά την πίστη και να θεωρούμε ότι όποιος πιστεύει στο Θεό δεν πιστεύει στους ανθρώπους, γιατί πολλοί πιστεύουν και στα δύο. Η πίστη αυτή καθαυτή είναι εξαιρετικά σημαντικός παράγοντας ψυχικής ισορροπίας και, άρα, παράγοντας ικανοποίησης στη ζωή.»