Αμερικανοί ειδικοί εκτιμούν ότι πρέπει να μαθαίνουμε την καρδιοαναπνευστική ανάνηψη και το φιλί της ζωής από πολύ μικρή ηλικία, όταν ακόμα ο εγκέφαλός μας εκπαιδεύεται εύκολα. Θεωρούν ότι αυτή η γνώση (του να σώζεις τη ζωή ενός περαστικού ή ενός συγγενούς) είναι απαραίτητη σε όλους τους ανθρώπους και όμως οι περισσότεροι τα χάνουμε όταν βλέπουμε κάποιον να λιποθυμά και προτιμάμε να περιμένουμε το ασθενοφόρο – γεγονός που συχνά στοιχίζει μια ζωή.

Από την άλλη, αν παρέμβουμε χωρίς τις αναγκαίες γνώσεις, μπορεί να καταστούμε εμείς υπεύθυνοι για την απώλεια της ζωής του ατόμου που λιποθύμησε. Κατά συνέπεια, η καλύτερη λύση είναι να ξέρουμε να αναγνωρίζουμε όλοι τα συμπτώματα που απαιτούν καρδιοαναπνευστική ανάνηψη και να είμαστε σε θέση να την παρέχουμε. Επειδή, όμως, μόλις τελειώνουμε το σχολείο, παύουμε να εκπαιδευόμαστε και όσοι συνεχίζουν τις σπουδές τους δεν θεωρούν απαραίτητο να μάθουν και την ανάνηψη, η πιο πρακτική λύση είναι τόσο σημαντικές γνώσεις να τις αποκτάμε στη διάρκεια της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, δηλαδή μέχρι τα 15.

Συγκεκριμένα, η Αμερικανική Καρδιολογική Εταιρεία ζητά από την Πολιτεία να εντάξει την τεχνική της καρδιοαναπνευστικής ανάνηψης στη διδακτέα ύλη των μαθητών ηλικίας 14-15 ετών. Επίσης, να εκπαιδεύσει τα παιδιά όχι μόνο στις κινήσεις που πρέπει να κάνουν, αλλά και στη χρήση απινιδωτή, μια που σε πολλούς σταθμούς ή κεντρικά σημεία (π.χ. πλατείες, γήπεδα, λιμάνια κ.α.) υπάρχουν πλέον απινιδωτές δημόσιας χρήσης, ακριβώς για να παρέχονται οι πρώτες βοήθειες σε όσους τις χρειάζονται.

Η καρδιακή ανακοπή είναι η κυριότερη αιτία θανάτου σε όλο τον κόσμο. Στις ΗΠΑ εκτιμάται ότι σημειώνονται περίπου 300.000 ανακοπές το χρόνο εκτός νοσοκομείου – δηλαδή δεν έχουν προστεθεί όσες συμβαίνουν σε ασθενείς που ήδη νοσηλεύονται για κάποιες παθήσεις. Όσοι παθαίνουν ανακοπή εντός νοσοκομείου, εξάλλου, συνήθως σώζονται. Όμως, όσοι παθαίνουν ανακοπή στο δρόμο, κατά κανόνα πεθαίνουν αβοήθητοι, γιατί το ασθενοφόρο πάντα φτάνει πολύ αργά και συνήθως δεν υπάρχει γιατρός μεταξύ των παρισταμένων, που θα μπορούσε να σώσει τον τυχερό άτυχο, δηλαδή εκείνον που ήταν αρκετά άτυχος ώστε να πάθει ανακοπή στο δρόμο, αλλά ήταν αρκετά τυχερός ώστε να περνάει εκείνη την ώρα ένας γιατρός ή ένας ειδικά εκπαιδευμένος άνδρας, π.χ. στρατιωτικός ή πυροσβέστης.

Αν η πρόταση αυτή «περάσει», καλό θα ήταν να την εξετάζαμε και στην Ευρώπη, όπου επίσης υπάρχει έλλειψη γνώσεων όσον αφορά την καρδιοαναπνευστική ανάνηψη.

Με τη σύσταση της Αμερικανικής Καρδιολογικής Εταιρείας συμφωνεί και η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής, όπως και το Αμερικανικό Κολέγιο Αντιμετώπισης Επειγόντων Περιστατικών.