«Πέρασαν κι αυτές οι γιορτές..» Ακούω τριγύρω ανθρώπους να λένε τη φράση αυτή με μελαγχολία και νοσταλγία και άλλους, ξαλαφρωμένους, σχεδόν με ανακούφιση. Έχουν όλοι σίγουρα τους λόγους τους. Άλλωστε οι γιορτές αυτές, τώρα που δεν είμαστε πια παιδιά, έχουν απ’ όλα τα συναισθήματα, άλλοτε πολύ κι άλλοτε λίγο. Μεγάλο ρόλο παίζουν για τους περισσότερους σ΄ αυτό το πανηγύρι των γιορτών οι οικογένειες: οι «παλιές» και οι «καινούργιες», οι γονείς και τ’ αδέρφια μας, οι σύζυγοι και τα παιδιά μας, τα πεθερικά, ακόμη και πιο μακρινοί συγγενείς.

Ο κλοιός της οικογένειας σφίγγει πολύ μέσα στις γιορτές, αφήνοντας άλλους με μια ωραία αίσθηση ζεστών οικογενειακών στιγμών και άλλους, δυστυχώς με μια αίσθηση πικρίας, πνιξίματος, σύγχυσης.

Η οικογένεια, με τη μορφή κάποιων από τους εκπροσώπους της που αναφέραμε πιο πάνω, μπορεί σε «ειδικές περιστάσεις» όπως είναι για παράδειγμα οι γιορτές που μόλις πέρασαν, να γίνει βραχνάς, κι όταν συμβαίνει αυτό, είναι πάρα πολύ δυσάρεστο. Το κακό είναι, ότι τώρα που δεν είμαστε πια παιδιά (επιμένω!) δεν μπορούμε να ρίξουμε την ευθύνη σε κανέναν. Σίγουρα, υπάρχουν κάποιοι που μας θυμώνουν, μας ξεχνάνε, αδιαφορούν για μας, μας καταπιέζουν, μας πρήζουν, θέλουν να μας ελέγχουν, απαιτούν, γκρινιάζουν, δημιουργούν φασαρίες, δεν μας καταλαβαίνουν κι άλλα πολλά. Το καλό (ή κακό;) νέο όμως είναι ότι τώρα που δεν είμαστε πια παιδιά (άντε πάλι!), κανείς, εκτός από τον εαυτό μας, δεν μας αναγκάζει να τα υπομένουμε όλα αυτά.

Όσο καταναγκαστικές και να φαίνονται πολλές οικογενειακές σχέσεις, ως ενήλικες έχουμε την πολυτέλεια να μπορούμε τις «φέρουμε στα μέτρα μας». Όχι πως είναι κάτι εύκολο. Κι αυτό γιατί μέσα σε όλους μας κατοικοεδρεύει πάντα το παιδί που υπήρξαμε κάποτε και περιμένει πολλά απ’ αυτούς τους ανθρώπους που είναι η οικογένεια μας και μας πιέζει να τα έχουμε καλά μαζί τους. Μα, και σαν ενήλικοι θέλουμε να τα έχουμε καλά μαζί τους, συνήθως. Όμως το «καλά» θέλουμε να το νιώθουμε πραγματικά καλά.

Να λοιπόν, ένας καλός στόχος για τον καινούργιο χρόνο που μπήκε: οι επόμενες γιορτές να έχουν όση οικογένεια θέλουμε εμείς και με όποιο τρόπο μας αρέσει. Ή, έστω να είναι λίγο πιο κοντά σ’ αυτό που μας αρέσει. Είναι αρχή του χρόνου κι έχουμε ένα σωρό μικρές και μεγαλύτερες γιορτές μπροστά μας για να εξασκηθούμε.