Το 25% των παιδιών υπολογίζεται ότι οφείλει την παχυσαρκία του στην απομονωμένη και «κλειστή» ζωή που κάνει μέσα στα διαμερίσματα.

Οι ειδικοί, με νεότερη έρευνά τους, συνιστούν ως αντίδοτο την ανάπτυξη δραστηριοτήτων με άθληση -έστω και σε κλειστούς χώρους- σε επαρκή συχνότητα – δηλαδή πάνω από 2-3 φορές την εβδομάδα.



Ο λόγος είναι (όπως ήδη ξέρουν όσοι είναι γονείς) ότι τα σημερινά παιδιά δεν παίζουν πλέον σε δρόμους και πλατείες, ενώ το επιβαρυμένο πρόγραμμά τους στο σχολείο, στις ξένες γλώσσες και στα φροντιστήρια περιορίζει ακόμα περισσότερο τις δυνατότητες για άθληση ή έστω για περπάτημα. Σημαντικό ρόλο στο «κλείσιμο» των παιδιών μέσα στα σπίτια παίζουν όχι μόνο οι προτιμήσεις των παιδιών για παιχνίδια στον υπολογιστή, αλλά και οι φόβοι των γονιών για την έξαρση της εγκληματικότητας – περιορίζουν, δηλαδή, τα παιδιά στο σπίτι από φόβο και με τον τρόπο τους έμμεσα επιβάλλουν ουσιαστικά παιχνίδια στο PC ή, πάντως, κοινωνικές επαφές και παιχνίδια χωρίς πολλές μετακινήσεις και δίχως τη στοιχειώδη κινητικότητα.

Έρευνες σε άλλες χώρες έδειξαν ότι οι σημερινοί έφηβοι περνούν σήμερα πενταπλάσιο χρόνο σε κλειστούς παρά σε εξωτερικούς χώρους. Παράλληλα, το σχολικό πρόγραμμα στις ηλικίες αυτές (στην Ελλάδα) περιορίζει το μάθημα της γυμναστικής στις 2 ώρες την εβδομάδα. Δυστυχώς, τα παιδιά έχουν εθιστεί ήδη στην καθιστική ζωή και αποφεύγουν, όπως αναφέρει ο γυμναστικός σύλλογος, ακόμα κι αυτή την ελάχιστη άθληση.

Οι έφηβοι επιστρατεύουν διάφορες δικαιολογίες, όπως «πονάει η κοιλιά μου» ή «χτύπησα το πόδι μου», με αποτέλεσμα σχεδόν το 20% των μαθητών κάθε τάξης να βρίσκει, όπως εκτιμάται, μια δικαιολογία για να μην κάνει ούτε αυτές τις 2 ώρες γυμναστικής την εβδομάδα – προτιμούν, δηλαδή, να πάρουν μια ωριαία απουσία παρά να τρέξουν ή να αθληθούν.

Οι ειδικοί, πάντως, στην τελευταία επί του θέματος έρευνά τους, τονίζουν ότι «τα παιδιά πρέπει να περνούν αρκετές ώρες σε εξωτερικούς χώρους και μάλιστα στο πράσινο, γιατί αυτό τα βοηθά να καταπολεμήσουν το στρες τους, αλλά και να αυξήσουν τη συγκέντρωσή τους, βελτιώνοντας έμμεσα και τους βαθμούς τους.

»Η εκδρομή ή έστω το περπάτημα στο άλσος της γειτονιάς με τη συντροφιά τους δεν αποτελεί “χάσιμο χρόνου”, αλλά πραγματική επένδυση στη χαλάρωση των παιδιών και στην τόνωση των εγκεφαλικών λειτουργιών τους, που θα τα βοηθήσουν και στη μελέτη. Έχει διαπιστωθεί, δηλαδή, ότι η άθληση ή έστω ο περίπατος στο πράσινο αυξάνουν τη δυνατότητα συγκέντρωσης και απομνημόνευσης».