Νεότερη έρευνα δείχνει ότι για τον εθισμό στο φαγητό (αν τελικά υπάρχει, μια που κάποιοι επιστήμονες το αμφισβητούν) ευθύνεται ο εγκέφαλός μας και όχι τα γλυκίσματα. Συγκεκριμένα, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Yale έκαναν με εθελόντριες ένα συγκεκριμένο πείραμα: Τις άφησαν για λίγη ώρα να «βασανίζονται» και μετά έδωσαν σε αυτές ως ανταμοιβή ένα μιλσέικ σοκολάτας.

Παρατηρώντας τη δραστηριότητα του εγκεφάλου τους, πρόσεξαν ότι προτού πάρουν το γλύκισμα ήταν παρόμοια με των τοξικομανών όταν αδημονούν για τη δόση τους, αλλά και όταν τελικά απολάμβαναν το γλυκό, η εγκεφαλική τους δραστηριότητα πάλι προσομοίαζε σε αυτήν των τοξικομανών όταν επιτέλους παίρνουν τη ναρκωτική ουσία στην οποία έχουν εθιστεί.

Τα τρόφιμα με πολλά λιπαρά και πολλή ζάχαρη μάλιστα προκαλούν την πιο ισχυρή αντίδραση του εγκεφάλου, λένε οι ερευνητές, ίσως επειδή κάποτε ο άνθρωπος στηριζόταν ειδικά στα λιπαρά για την επιβίωσή του. Όμως, αποδίδουν τον εθισμό όχι στο τρόφιμο αυτό καθαυτό, αλλά στον τρόπο που λειτουργεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος. Επειδή, δηλαδή, έχει «εκ κατασκευής» το μηχανισμό να αδημονεί για όσα θεωρεί σημαντικά για την επιβίωση και να τα απολαμβάνει ιδιαίτερα όταν τελικά παίρνει το μήνυμα ότι τα καταναλώνει ο οργανισμός μας, δημιουργεί ένα είδος «εθισμού» σε αυτό που αταβιστικά κρίνει χρήσιμο.

Αυτός ο εθισμός, δηλαδή, θα μπορούσε να ίσχυε για οποιοδήποτε τρόφιμο ο ανθρώπινος οργανισμός είναι προγραμματισμένος να εκλαμβάνει ως απαραίτητο για την επιβίωση. Με άλλα λόγια, αθώα τα γλυκά και ένοχος ο εγκέφαλός μας, που εξακολουθεί να λειτουργεί αταβιστικά.