Όσοι κατοικούν σε περιοχές όπου έχουν συχνή και καθημερινή επαφή με τους γείτονές τους έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να επιβιώσουν μετά από ένα εγκεφαλικό, σύμφωνα με έρευνα από το Πανεπιστήμιο της Minnesotta που δημοσιεύθηκε στην online έκδοση του επιστημονικού περιοδικού Stroke.

Η έρευνα διεξήχθη σε 5.789 ηλικιωμένους άνδρες και γυναίκες και διαπιστώθηκε ότι εκείνοι που είχαν το πιο σφιχτοδεμένο δίκτυο επαφών με τους γείτονές τους π.χ., μιλούσαν καθημερινά μαζί τους, ήξεραν το μικρό τους όνομα, έκαναν μαζί εργασίες στον κήπο, ήξεραν το τηλέφωνό τους, γνώριζαν ποιον θα μπορούσαν να καλέσουν σε περίπτωση που χρειάζονταν βοήθεια και γενικότερα είχαν «το νου τους» ο ένας για τον άλλον, είχαν καλύτερα ποσοστά επιβίωσης μετά από ένα εγκεφαλικό, έως και κατά 53%.

Οι ειδικοί παρατήρησαν ότι παρότι τα ποσοστά των εγκεφαλικών δεν διέφεραν από γειτονιά σε γειτονιά, εντούτοις τα ποσοστά επιβίωσης μετά από ένα εγκεφαλικό ήταν σαφώς υψηλότερα στις γειτονιές όπου υπήρχε ένα καλά δομημένο δίκτυο καθημερινών επαφών και ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ των κατοίκων.

Σύμφωνα με τον ερευνητή Scott C. Brown, παρότι οι λόγοι που παρατηρείται αυτή η διαφορά δεν είναι ακόμη απόλυτα σαφείς, εντούτοις αυτή μάλλον οφείλεται στο ότι σ’ αυτές τις γειτονιές οι άνθρωποι σπεύδουν να βοηθήσουν ένα γείτονα που έχει ανάγκη και να καλέσουν γρήγορα το ασθενοφόρο. Επίσης, είναι πιθανό ακόμη και να αντιλαμβάνονται έγκαιρα ότι κάτι δεν πάει καλά με το γείτονά τους (π.χ. διαταράσσεται ο ειρμός του λόγου του ή η κινητικότητά του) και να αντιδρούν άμεσα για να τον βοηθήσουν.