Στο Κυριάκι για αγριογούρουνο
Μόλις 150 χλμ. από την Αθήνα βρίσκεται ένα χωριό «πνιγμένο» στα έλατα, τον καθαρό αέρα και την άγρια φύση. Το Κυριάκι είναι χτισμένο στις πλαγιές του Ελικώνα και προσφέρεται για ατέλειωτη περιήγηση στα γραφικά του δρομάκια. Η κεντρική πλατεία με την εκκλησία του Ιωάννη του Προδρόμου και τον γέρικο πλάτανο και η πλατεία με το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου συνθέτουν το τέλειο χωριάτικο σκηνικό. Λίγο πιο πάνω βρίσκεται το Παλιόκαστρο, ο λόφος στον οποίο ήταν χτισμένη η αρχαία φωκική πόλη Φλυγόνιον. Από εκεί μπορεί κανείς να δει το χωριό από ψηλά και να θαυμάσει τον Κορινθιακό κόλπο και τον Παρνασσό. Δοκιμάζουμε τα τοπικά προϊόντα, όπως το κρέας, τα γαλακτοκομικά, οι χυλοπίτες, ο τραχανάς, το κρασί και το λάδι. Η σπεσιαλιτέ όμως της περιοχής είναι το αγριογούρουνο, αφού εδώ παραδοσιακά δραστηριοποιούνται οι κυνηγοί.
INFO Οι ταβέρνες «Αρχοντικό» (τηλ.: 22670-51.900), «Σταμάτης» (τηλ.: 22670-51.325), «Συναξάρια» (τηλ.: 22670-51.121), «Καπηλειό» (τηλ.: 22670-51.283) και «Έλατος» (τηλ.: 22670-51.211) ετοιμάζουν εξαιρετικό αγριογούρουνο. Πριν φύγουμε από το Κυριάκι, κάνουμε μια στάση στα τυροκομεία του χωριού για να πάρουμε ντόπια τυριά.



Στην Κύµη για µπακλαβά
Τοποθετημένη στο ανατολικό άκρο της Εύβοιας, η Κύμη είναι ένα αληθινό μπαλκόνι στο Αιγαίο. Την αγαπάμε όχι μόνο για την επιβλητική αρχιτεκτονική της και τα πέτρινα κτίσματα από την εποχή της Βιομηχανικής Επανάστασης, αλλά και για την άγρια καταπράσινη φύση που την περιβάλλει. Μια απλή περιδιάβαση, «έτσι, χωρίς πρόγραμμα», αποκαλύπτει στον επισκέπτη ένα σημαντικό επαρχιακό κέντρο με το δικό του ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό στυλ που κρατάει, σε πείσμα των καιρών, αρκετά στοιχεία από το πλούσιο ιστορικό παρελθόν του. Δεν είναι λίγα τα παλιά σπίτια, κάποια από αυτά προσεκτικά αναπαλαιωμένα, που εντυπωσιάζουν με λεπτομέρειες όπως οι περίτεχνες σιδεριές των μπαλκονιών, τα φουρούσια (κάτω μέρη των μπαλκονιών), οι κτητορικές επιγραφές. Ο ναός της Παναγίας Λιαουτσάνισσας στο νοτιοανατολικό άκρο της κωμόπολης παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς το τέμπλο και ο άμβωνας είναι έργα του μαρμαρογλύπτη από την Τήνο Ιωάννη Χαλεπά, πατέρα του ιδιοφυούς Γιαννούλη Χαλεπά. Στον μητροπολιτικό ναό του Αγίου Αθανασίου μπορεί κανείς να θαυμάσει έναν περίτεχνο χρυσοκέντητο λειτουργικό επιτάφιο του 14ου αιώνα. Απαραίτητος σταθμός της περιήγησης ο κουμιώτικος μπακλαβάς. Ξεχωρίζει για την περιεκτικότητά του σε ξηρούς καρπούς, το αγνό μέλι με το οποίο τον περιχύνουν και τα 100 χειροποίητα φύλλα που απλώνονται στο ταψί.
INFO Ο καλύτερος είναι ο σπιτικός, αλλά δοκιμάζουμε και το ζαχαροπλαστείο του Γιώργου Τσιμπίδα (τηλ.: 22220-24.400) στην Παραλία Κύμης.



Στο Πλανητέρο για πέστροφες
Σχεδόν 25 χλμ. από τα Καλάβρυτα, σε έναν δρόμο που περνάει μέσα από δάσος και οδηγεί στην Kλειτορία, βρίσκεται το χωριό Πλανητέρο. Το τοπίο με τις καρυδιές, τα πλατάνια και τα ορμητικά νερά του Aροάνιου ποταμού μοιάζει με σκηνικό παραμυθιού. Μερικά από τα παλιά πλατάνια έχουν διάμετρο κορμού που φτάνει τα 4 μ.
INFO Από το 1970 ο Κωνσταντίνος Ρογόγιαννης εκτρέφει πέστροφες, ενώ αργότερα έβαλε και σολομούς. Στο εστιατόριο «Χελμός» (τηλ.: 26920-31.768) μπορεί κανείς να παρακολουθήσει όλα τα στάδια εκτροφής των ψαριών και στο τέλος να τα απολαύσει στο πιάτο. Πολύ κοντά βρίσκεται και το ιχθυοτροφείο «Πλανητέρο» (τηλ.: 26920-32.055) της Γεωργίας Καραμάνου, με νερό που έρχεται από τη Λίμνη της Κλειτορίας. Στην κουζίνα του, η κ. Καραμάνου ετοιμάζει πέστροφες ψητές ή καπνιστές.



Στο Σουφλί για «µπάµπω»
Στην καρδιά του νομού Έβρου, 65 χλμ. από την Αλεξανδρούπολη, απλώνεται το Σουφλί. Με όνομα που στα τουρκικά θυμίζει «σούφι» (σημαίνει «ιερωμένος»), είναι μία μαγική πόλη. Η καλλιέργεια του μεταξιού, η αστική αρχιτεκτονική και τα μνημεία της Βυζαντινής Περιόδου κάνουν αυτόν τον τόπο ξεχωριστό. Η σηροτροφία (εκτροφή μεταξοσκωλήκων) εξασφάλισε σε αυτή την πόλη οικονομική ευμάρεια και μάλιστα την εξαίρεσε από τη φορολογία επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ένας τόσο πλούσιος, τουλάχιστον κατά το παρελθόν, τόπος έχει φυσικά τα δικά του χριστουγεννιάτικα έθιμα, με κορυφαίο αυτό της σουφλιώτικης «μπάμπως». Είναι ένα φαγητό με αρνίσια έντερα και συκώτι, μοσχαρίσιο και χοιρινό κρέας, παστό χοιρινό, πράσα και ρύζι που σιγοβράζουν στη φωτιά σε όλη τη διάρκεια της νύχτας των Χριστουγέννων. Η οικογένεια το τρώει το πρωί, όταν γυρίζει από την εκκλησία. Βέβαια, τώρα πια «μπάμπω» τρώμε και στις ταβέρνες.
INFO Για να πάρουμε μια γεύση από όλες τις σουφλιώτικες σπεσιαλιτέ, πηγαίνουμε στην περιοχή Γιαννούλη και γευματίζουμε στο «Λαγοτροφείο» (τηλ.: 25540-22.001). Στην περιοχή της Δαδιάς δοκιμάζουμε την ταβέρνα του «Σίμου» (τηλ.: 25540-32.214), που ετοιμάζει τα πιο αυθεντικά σουφλιώτικα πιάτα.



Στην Καστοριά για σαρµάδες
Οι 74 βυζαντινές της εκκλησίες, η πλατεία Ντολτσό με τα αρχοντικά της, τα γουναράδικα και η ρομαντική παραλίμνια διαδρομή κάνουν την Καστοριά ιδανικό προορισμό για διακοπές και ξεκούραση. Η λίμνη της έχει χαρακτηριστεί Μνημείο Φυσικού Κάλλους από το Υπουργείο Πολιτισμού. Είναι η δεύτερη πιο παραγωγική σε αλιεύματα λίμνη της Ελλάδας, με είδη ψαριών όπως ο κυπρίνος, η πέρκα, ο γουλιανός και η τούρνα. Μπορούμε να τη γυρίσουμε με καραβάκι ή να κάνουμε διάφορα σπορ, όπως κωπηλασία, ιστιοπλοΐα και ψάρεμα. Επισκεπτόμαστε το Σπήλαιο του Δράκου (τηλ.: 24670-26.777), σε κοντινή απόσταση από τις όχθες της λίμνης, όπου σύμφωνα με την παράδοση ήταν ένα χρυσωρυχείο που το φύλαγε ένας δράκος. Και, φυσικά, δοκιμάζουμε την τοπική σπεσιαλιτέ, τα σαρμαδάκια, δηλαδή ντολμαδάκια με λαχανόφυλλα και χοιρινό κιμά.
INFO Στο εστιατόριο «Κροντήρι» (τηλ.: 24670-28.887), με θέα τη λίμνη, δοκιμάζουμε σαρμάδες, μοσχάρι με μανιτάρια και άλλες τοπικές σπεσιαλιτέ. Στο εστιατόριο «Casablanca» (τηλ.: 24670-29.600), στη βόρεια πλευρά της λίμνης, η τοπική κουζίνα έχει οριεντάλ χαρακτήρα. Στο «Ντολτσό» (τηλ.: 24670 23.377), στο ισόγειο ενός αρχοντικού του 1860 που μέχρι πριν από λίγα χρόνια ήταν γουναράδικο, παραγγέλνουμε κεφτεδάκια με σάλτσα μακάλο, σαρμάδες και αγριογούρουνο.



Στη Μάνη για σύγκλινο
Μία πόλη που εμφανίζεται με το ίδιο όνομα από τον 5ο π.Χ. αιώνα δεν μπορεί παρά να είναι ένας τόπος με ιστορία. Και κάτι παραπάνω. Ο Παυσανίας, στο έργο «Λακωνικά», εξηγεί ότι Γύθειο σημαίνει «γη των θεών». Σύμφωνα με τον ίδιο, ο Πάρις πέρασε εδώ την πρώτη του νύχτα με την Ωραία Ελένη. Στα σκαλάκια που ανεβαίνουν τις πλαγιές όπου είναι χτισμένη η πόλη, οι θρύλοι είναι ζωντανοί. Το ίδιο συναρπαστική είναι και η γαστρονομία του τόπου, με πιο χαρακτηριστικό πιάτο το σύγκλινο. Πρόκειται για παστό χοιρινό που προέκυψε από την ανάγκη των κατοίκων να διατηρούν το κρέας για μεγάλο χρονικό διάστημα, πριν ακόμα εφευρεθεί το ψυγείο. Πρώτα πασπαλίζουν το κρέας με φασκόμηλο, στη συνέχεια το κρεμούν πάνω από το τζάκι (όπου καίνε διάφορα μυρωδικά) για μία ημέρα, ώστε να σιγοκαπνιστεί, μετά το πλένουν με πράσινο σαπούνι, το κόβουν σε μπουκιές, το πασπαλίζουν ξανά με μυρωδικά και το τσιγαρίζουν στο λίπος του. Οι μπουκιές διατηρούνται στο λίπος για πολύ καιρό. Για να τις φάμε αρκεί να τις ζεστάνουμε στο τηγάνι με λίγο από το λίπος τους. Τρώγεται είτε μόνο του είτε ως συστατικό σε άλλα πιάτα, όπως η ομελέτα ή τα χόρτα.
INFO Ανηφορίζουμε στην Πετρίνα και μπαίνουμε στον «Μπαρμπά Θωμά» (τηλ.: 27330-92.237), την ταβέρνα στην πλατεία του χωριού. Όποιο μεζεδάκι και να δοκιμάσουμε είναι υπέροχο, αλλά το σύγκλινο που παρασκευάζεται εδώ είναι πολύ αρωματικό. Είκοσι λεπτά από το Γύθειο βρίσκουμε την ατμοσφαιρική Αρεόπολη και γευματίζουμε στον «Μπάρμπα Πέτρο» (τηλ.: 27330-51.205). Δοκιμάζουμε οπωσδήποτε πανσέτα στον φούρνο, κολοκυθοκορφάδες κοκκινιστές και διάφορες σπεσιαλιτέ με σύγκλινο.