Οι άνθρωποι που χάνονται σε ονειροπολήματα μπορεί τελικά να έχουν πιο κοφτερό μυαλό από τους υπόλοιπους. Σε έρευνα ψυχολόγων από το Πανεπιστήμιο Wisconsin-Madison φάνηκε ότι εκείνοι οι οποίοι έδειχναν ονειροπαρμένοι είχαν στην πραγματικότητα μεγαλύτερη «χωρητικότητα» στη μνήμη εργασίας τους (βραχύχρονη μνήμη). Η μνήμη εργασίας αποτελεί ένα προσωρινό «συρτάρι» αποθήκευσης δεδομένων, από το οποίο τα δεδομένα είτε θα χαθούν σε σύντομο χρονικό διάστημα είτε θα συγκρατηθούν μόνιμα στη μακροπρόθεσμη μνήμη.

Στο πρώτο στάδιο της έρευνας οι συμμετέχοντες έπρεπε είτε να πατούν ένα πλήκτρο κάθε φορά που έβλεπαν ένα συγκεκριμένο γράμμα σε μια οθόνη είτε να χτυπούν τα δάχτυλά τους στον ρυθμό της αναπνοής τους. Κατά διαστήματα οι ερευνητές τους ρωτούσαν τι σκέφτονταν και αν είχαν χαθεί στις σκέψεις τους προκειμένου να διαπιστώσουν σε τι βαθμό ονειροπολούσαν. Στη συνέχεια, οι ερευνητές εξέτασαν τη «χωρητικότητα» της μνήμης εργασίας των συμμετεχόντων, ζητώντας τους να ανακαλέσουν μια σειρά γραμμάτων που παρεμβάλλονταν σε μια σειρά εύκολων μαθηματικών ερωτήσεων.

Σύμφωνα με τον ψυχολόγο Daniel Levinson από το Πανεπιστήμιο Wisconsin-Madison, οι συμμετέχοντες με τη μεγαλύτερη χωρητικότητα στη μνήμη εργασίας τους ανέφεραν ότι κατά τη διάρκεια των απλών δραστηριοτήτων του τεστ ονειροπολούσαν περισσότερο, αλλά αυτό δεν επηρέαζε την απόδοσή τους.

Η έρευνα δημοσιεύτηκε online στο επιστημονικό περιοδικό «Psychological Science».