Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Μηνιγγίτιδας (24 Απριλίου) και την Παγκόσμια Εβδομάδα Εμβολιασμού (21-27 Απριλίου), αξίζει να αναφερθεί ότι σύμφωνα με τα δεδομένα του Εθνικού Κέντρου Αναφοράς Μηνιγγίτιδας, κατά το χρονικό διάστημα Ιανουάριος-Δεκέμβριος 2010 δηλώθηκαν συνολικά 531 κρούσματα μηνιγγίτιδας. Τα περισσότερα κρούσματα μηνιγγιτιδοκοκκικής νόσου εμφανίστηκαν σε βρέφη και παιδιά έως 4 ετών. Ακολουθεί η ηλικιακή ομάδα 15-19 ετών, σε αντίθεση με προηγούμενα έτη όπου οι ηλικιακές ομάδες που ακολουθούσαν ήταν οι 5-9 ετών και 10-14 ετών.

Από την ανάλυση των κρουσμάτων στις μικρές ηλικίες (έως 9 ετών) προκύπτει ότι τα περισσότερα καταγράφηκαν στα παιδιά ηλικίας μικρότερης των 2 ετών. Τα περισσότερα κρούσματα μηνιγγιτιδοκοκκικής νόσου σημειώθηκαν κατά τους χειμερινούς μήνες και στην αρχή της άνοιξης. Αντίθετα, τα κρούσματα ιογενούς μηνιγγίτιδας σημειώθηκαν ως επί το πλείστον από τον Ιούνιο έως τον Σεπτέμβριο.

Η θνητότητα από μηνιγγίτιδα, την οποία προκάλεσε ο μηνιγγιτιδόκοκκος, έφθασε στο 6,9% το 2010, έναντι 5,9% το 2009. Γενικότερα, η συνολική θνητότητα από μηνιγγίτιδα (οιασδήποτε αιτιολογίας) αυξήθηκε το 2010 (2,5% έναντι 1,7% το 2009), παρόλο που ο αριθμός των κρουσμάτων ήταν μικρότερος.

Τι είναι

Η μηνιγγιτιδοκοκκική νόσος προκαλείται από το βακτήριο Neisseria Meningitidis (ή μηνιγγιτιδόκοκκος), εξελίσσεται ταχύτατα και μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο μέσα σε διάστημα 24-48 ωρών από την εκδήλωση των πρώτων συμπτωμάτων. Κάθε χρόνο καταγράφονται 500.000 περιστατικά σε παγκόσμιο επίπεδο. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), το 5-10% των ατόμων που προσβάλλονται από τη νόσο θα χάσει τη μάχη με το θάνατο, ακόμη κι αν λάβει εγκαίρως την κατάλληλη θεραπεία. Η πρόληψη μέσω του εμβολιασμού αποτελεί σημαντική ασπίδα προστασίας έναντι της μηνιγγιτιδοκοκκικής νόσου. Μεταδίδεται μέσω των αναπνευστικών εκκρίσεων (βήχας, φτάρνισμα) και του σάλιου (φιλί). Μεγαλύτερο κίνδυνο να προσβληθούν από τη νόσο διατρέχουν τα μικρά παιδιά και οι έφηβοι.

Τις παραπάνω επισημάνσεις έκαναν η πρόεδρος του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ), υπεύθυνη του Εθνικού Κέντρου Αναφοράς Μηνιγγίτιδας και καθηγήτρια Δημόσιας και Διοικητικής Υγιεινής της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας κ. Τζένη Κουρέα-Κρεμαστινού και η αντιπρόεδρος του ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ, καθηγήτρια Παιδιατρικής του Πανεπιστήμιου Αθηνών και λοιμωξιόλογος κ. Μαρία Θεοδωρίδου.

Σημαντικά βήματα πρόληψης

Οι ειδικοί επιστήμονες έχουν κάνει τα τελευταία χρόνια σημαντικά βήματα για την πρόληψη της μηνιγγιτιδοκοκκικής νόσου. Όπως είπε η κ. Θεοδωρίδου, το βασικότερο μέτρο πρόληψης έναντι της μηνιγγιτιδοκοκκικής νόσου είναι ο εμβολιασμός. Το 1980 δημιουργήθηκαν τα πρώτα μηνιγγιτιδοκοκκικά εμβόλια, τα οποία εφαρμόστηκαν στις ευπαθείς ομάδες πληθυσμού (σε ασπληνικούς, σε πάσχοντες από χρόνια νοσήματα και χρόνιες ανεπάρκειες, σε όσους ταξιδεύουν σε μέρη όπου υπάρχει υψηλός επιπολασμός της νόσου). Ωστόσο, τα πρώτα εμβόλια προστάτευαν τον οργανισμό μόνο για 5-10 χρόνια και το σημαντικότερο είναι ότι δεν μπορούσαν να εφαρμοστούν σε παιδιά κάτω των 2 ετών, όπου καταγράφεται μεγάλος αριθμός κρουσμάτων. «Στη συνέχεια», ανέφερε η κ. Θεοδωρίδου, «έγιναν προσπάθειες να παρασκευαστούν εμβόλια τα οποία θα μπορούν να εφαρμοστούν σε μικρότερες ηλικίες. Οι προσπάθειες αυτές ήταν επιτυχείς».

Τον τελευταίο χρόνο είναι διαθέσιμο στην ελληνική αγορά το πρώτο τετραδύναμο συζευγμένο εμβόλιο για τον μηνιγγιτιδόκοκκο. Το εμβόλιο ενδείκνυται για την ενεργή ανοσοποίηση εφήβων (ηλικίας άνω των 11 ετών) και καλύπτει τις τέσσερις βασικότερες οροομάδες του Neisseria Μeningitides (Α, C, W135 και Υ).

Στις ΗΠΑ και σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες το εμβόλιο έχει πάρει άδεια για να χορηγείται σε παιδιά ηλικίας από 2 ετών και άνω. «Ανάλογη έγκριση αναμένεται να δοθεί σύντομα και για την Ελλάδα», σημείωσε η κ. Θεοδωρίδου, τονίζοντας ότι πρόκειται για ένα ασφαλές εμβόλιο, το οποίο μπορεί να χορηγηθεί μαζί με άλλα εμβόλια και προσφέρει μακρόχρονη προστασία.

Στα μέτρα πρόληψης της μηνιγγιτιδοκοκκικής νόσου, εκτός από τον εμβολιασμό, περιλαμβάνονται επίσης:

Η τήρηση κανόνων ατομικής υγιεινής (καλό πλύσιμο των χεριών και κάλυψη του στόματος όταν βήχουμε ή φτερνιζόμαστε).

Η αποφυγή συγχρωτισμού σε κλειστούς χώρους.

Η χορήγηση χημειοπροφύλαξης όταν κάποιος από το περιβάλλον μας έχει νοσήσει.

Τα κυριότερα συμπτώματα της νόσου

* Στις 4 πρώτες ώρες:

Πυρετός

Λήθαργος

Πόνος στα μάτια

Άρνηση λήψης τροφής

Μη φυσιολογικό χρώμα του δέρματος

* Και στη συνέχεια:

Εξάνθημα (δεν εξαφανίζεται με την πίεση)

Φωτοφοβία

Αυχενική δυσκαμψία

Μη αίσθηση του χώρου

Σηπτικό σοκ