Ναταλία Κουτρούλη, MSc, Ψυχολόγος υγείας, με εκπαίδευση στη γνωσιακή ψυχοθεραπεία και τη συμβουλευτική, Διδάσκουσα στην Ακαδημία Ψυχοθεραπείας και Συμβουλευτικής

Αναμφίβολα περάσαμε ένα δύσκολο χειμώνα. Η δουλειά, τα παιδιά, η τρομοκρατία της οικονομικής κρίσης, οι ραγδαίες αλλαγές και πόσα άλλα φορτία βάρυναν τους ώμους μας. Περισσότερο από κάθε άλλη φορά, οι φετινές διακοπές φάνταζαν αναγκαίες και πολυπόθητες. Και ήρθαν…και πέρασαν! Αποτέλεσμα; Αποκτήσαμε λίγο μαύρισμα, λίγα παραπάνω κιλά, πολλές ενοχές και γυρίσαμε είκοσι φορές πιο κουρασμένες- ένας βαθμός για κάθε μέρα διακοπών! Ο λόγος; Πήγαμε διακοπές, αλλά δεν κάναμε διακοπές…

Ας ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Πηγαίνω διακοπές σημαίνει ότι μεταφέρω την πολυάσχολη, αγχωτική και κουραστική μου καθημερινότητα σε ένα καλοκαιρινό θέρετρο. Ας τα πάρουμε από την αρχή. Η ιστορία ξεκινάει με μια βαλίτσα στην οποία πρέπει να χωρέσουμε όλα τα απαραίτητα για κάθε μέλος της οικογένειας, γιατί αν ξεχάσουμε κάτι πίσω στο σπίτι θα επακολουθήσει η γνωστή γκρίνια. Ακολούθως, πρέπει όλο το νοικοκυριό να χωρέσει με μαγικό τρόπο στο πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου, αν δεν θέλουμε να στείλουμε με courier τα πράγματα στο εξοχικό. Αφού φτάσουμε σώοι και ήρεμοι στο εξοχικό, ξεκινά ο Γολγοθάς του καθαρίσματος που διαρκεί δύο ιδρωμένα 24ωρα γενικής καθαριότητας χωρίς ηλεκτρική σκούπα (έχει κανείς σε εξοχικό;). Οι υπόλοιποι απολαμβάνουν ήδη το μπάνιο τους και εμείς ξαραχνιάζουμε. Αφού τακτοποιηθεί η οικογένεια μπαίνουμε σε ρυθμό διακοπών: ψωνίζουμε καθημερινά από το μινι μάρκετ, ετοιμάζουμε πρωινό, σνακ για τη θάλασσα, μεσημεριανό, δεύτερο σνακ για τη απογευματινό μπάνιο και βραδινό, πλένουμε και απλώνουμε διαρκώς μαγιό, πετσέτες και ρούχα στο χέρι (πλυντήριο ρούχων στο εξοχικό για 3 εβδομάδες το χρόνο;), απλώνουμε και σιδερώνουμε, μαζεύουμε κουβαδάκια, σκουπίζουμε την άμμο δύο φορές την ημέρα, κυνηγάμε τα παιδιά να βάλουν καπέλο, αντηλιακό, μπρατσάκια, να μην τρέχουν στα βράχια, να μην κολυμπούν στα βαθιά, να μην εξαφανίζονται με άγνωστους φίλους…και φυσικά, τα τηλέφωνα από το γραφείο να μην σταματούν, γιατί όλο και κάτι ξεχάσαμε να διεκπεραιώσουμε προτού φύγουμε. Και για μπόνους, πρέπει να υποστούμε την κριτική της μαμάς ή της πεθεράς που έρχεται μαζί στις οικογενειακές διακοπές.

Κάτι σας θυμίζει η παραπάνω περιγραφή; Για να δούμε λοιπόν, τι σημαίνει κάνω διακοπές: κλείνω τα κινητά, μοιράζω αρμοδιότητες και ευθύνες με τα μέλη της οικογένειάς μου, ξυπνάω χωρίς ξυπνητήρι, τρώω χωρίς ενοχές, απέχω από τις συνηθισμένες μου υποχρεώσεις στο σπίτι, περνάω χρόνο με τους φίλους μου, τον σύζυγό μου, τα παιδιά μου, χαλαρώνω- δεν είναι ανάγκη να γίνουν όλα τέλεια-, κάνω κάτι για τον εαυτό μου, διαβάζω τα βιβλία που μου αρέσουν, αφήνω τα άγχη μου στο σπίτι. Κι αν έχω την πολυτέλεια να υπάρχει στα πέριξ μαμά ή πεθερά της ζητώ να κρατήσει τα παιδιά για να κάνω λίγες μέρες τις απαραίτητες και αναζωογονητικές διακοπές με τον σύζυγο. Είναι αναγκαίο για την ψυχική μας υγεία και την αντοχή μας να ξεκουραζόμαστε πραγματικά και να απέχουμε από την συνηθισμένη μας καθημερινότητα. Χρειαζόμαστε διακοπές από όλους και από όλα. Αν δεν το τολμήσαμε ήδη, ποτέ δεν είναι αργά- οι καλύτερες διακοπές γίνονται τον Σεπτέμβριο!