Όταν γνωρίζουμε πόση ώρα περπάτημα πρέπει να κάνουμε για να κάψουμε το παγωτό, το κρουασάν σοκολάτας ή το χάμπουργκερ που μόλις φάγαμε, έχουμε περισσότερες πιθανότητες να καταναλώσουμε λιγότερες θερμίδες, σε σύγκριση με το αν γνωρίζουμε απλώς πόσες θερμίδες έχουν τα αντίστοιχα τρόφιμα.

Σ’ αυτό το ενδιαφέρον συμπέρασμα κατάληξαν πρόσφατα οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Texas Christian.
Σύμφωνα μάλιστα με τον επικεφαλής ερευνητή Ashlei James «το ζωηρό περπάτημα είναι κάτι το οποίο ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο παρουσιάσαμε στα μενού τα λεπτά ζωηρού περπατήματος που χρειάζονται για να κάψουμε τις θερμίδες των τροφίμων.»

Στο πλαίσιο της έρευνας 300 συμμετέχοντες 18-30 ετών χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες στις οποίες δόθηκαν τα ίδια μενού με μπέργκερ, σάντουιτς κοτόπουλου, σαλάτα, τηγανητές πατάτες, επιδόρπια, αναψυκτικό και νερό.
Η διαφορά ήταν ότι στα άτομα της πρώτης ομάδας το μενού δόθηκε χωρίς άλλες πληροφορίες, σε εκείνα της δεύτερης αναφέρονταν οι θερμίδες των γευμάτων, ενώ σε εκείνα της τρίτης δίνονταν πληροφορίες όσον αφορά το πόση ώρα άσκησης (όπως περπάτημα) θα έπρεπε να κάνουν για να «κάψουν» όσα θα έτρωγαν.

Το αποτέλεσμα της μελέτης ήταν ότι για τα άτομα της πρώτης και δεύτερης ομάδας δεν σημειώθηκε κάποια διαφορά όσον αφορά την κατανάλωση. Ωστόσο, για εκείνα που ενημερώθηκαν από το μενού για τα λεπτά άσκησης με τα οποία ισοδυναμούν οι διατροφικές τους επιλογές, η πρόσληψη θερμίδων μειώθηκε κατά 15%.

Το συμπέρασμα των ερευνητών είναι ότι ίσως τελικά η απλή αναφορά των θερμίδων που περιέχονται σε ένα τρόφιμο δεν αρκεί για να ελέγχουμε την ποσότητα που καταναλώνουμε. Όταν όμως γνωρίζουμε ότι π.χ. για να κάψουμε ένα κρουασάν με σοκολάτα πρέπει να βγούμε με το σκύλο βόλτα για δυο ώρες, ή ότι για να κάψουμε ένα μάφιν με βατόμουρο πρέπει να κάνουμε δουλειές στο σπίτι επί δύο ώρες, ενώ ένα παγωτό ξυλάκι «απαιτεί» μια ώρα περπάτημα, τελικά τρώμε λιγότερο!