Έρευνα από τον καθηγητή Andrew Hill και τους Δρ. Sarah Harrison και Δρ. Maddie Rowlinson του Πανεπιστημίου του
Οι ειδικοί, αφού διάβασαν στα παιδιά μία ιστορία με τρεις εικονογραφικές εκδοχές του κεντρικού ήρωα, Άλφι (με φυσιολογικό βάρος, σε καροτσάκι και παχουλός), τους ζήτησαν να αξιολογήσουν διάφορα χαρακτηριστικά και συμπεριφορές του ήρωα και του Τόμας (ένας άλλος χαρακτήρας του βιβλίου με φυσιολογικό βάρος) και να επιλέξουν μεταξύ των δύο για το ποιος εκπροσωπούσε καλύτερα κάθε χαρακτηριστικό και συμπεριφορά.
Από τις απαντήσεις των παιδιών προέκυψε ότι στη σύγκριση μεταξύ παχουλού Άλφι και Τόμας, νικητής ήταν ο δεύτερος, καθώς θεωρούσαν ότι ο πρώτος είχε λιγότερες πιθανότητες να κερδίσει έναν αγώνα, να τα πάει καλά στις σχολικές εργασίες, να είναι ικανοποιημένος με την εμφάνισή του, να τον καλέσουν σε πάρτι και περισσότερες πιθανότητες να είναι άτακτος. Αντίθετα, στην περίπτωση του Άλφι σε αναπηρική καρέκλα θεώρησαν ότι ήταν λιγότερο πιθανό να τα πάει καλά στο σχολείο ή να τον καλέσουν σε γιορτές. Επίσης, τα παιδιά προτίμησαν για φίλο τους τον Άλφι με φυσιολογικό βάρος ή τον Τόμας και όχι τους άλλους δύο χαρακτήρες.
«Η έρευνα επιβεβαιώνει το πώς αντιλαμβάνονται τα μικρά παιδιά τον κοινωνικό ρόλο του σωματικού βάρους, συνδέοντας από τη σχολική κιόλας ηλικία την παχυσαρκία με αρνητικά στοιχεία», λέει ο καθηγητής Hill.
Η ιστορία του παχουλού Άλφι
Τα παιδιά φαίνεται να απορρίπτουν τους παχουλούς χαρακτήρες των ιστοριών, σύμφωνα με βρετανική μελέτη.