Η αλόη είναι ένα πολύ ανθεκτικό φυτό που δεν απαιτεί ιδιαίτερες φροντίδες και φυτεύεται αρκετά συχνά ακόμη και στη γλάστρα, αν και έχει λίγο μικρότερη ανάπτυξη απ’ ό,τι στη γη.Οι γλάστρες θα πρέπει να έχουν διάμετρο τουλάχιστον ίση με το μισό του μήκους των φύλλων, διότι είναι πολύ σημαντικό για την ανάπτυξή τους να μην φυτεύονται πυκνά και σε πολύ στενό μέρος. Η αλόη αγαπά πολύ τον ήλιο και το εύκρατο κλίμα, ενώ δεν αντέχει καθόλου τις χαμηλές θερμοκρασίες και την υπερβολική υγρασία.
Το χειμώνα και γενικά σε χαμηλές θερμοκρασίες τη μεταφέρουμε σε εσωτερικό χώρο και σε φωτεινό σημείο, ώστε να την προστατεύσουμε από τον ψυχρό αέρα. Η προετοιμασία του εδάφους για τη φύτευση είναι πολύ απλή, το μόνο που πρέπει να έχετε στο νου σας είναι να αποστραγγίζεται το έδαφος ακολουθώντας την κλίση του, ώστε να αποφεύγεται η συγκέντρωση νερού κατά την διάρκεια της περιόδου μεγαλύτερων βροχοπτώσεων, γιατί διαφορετικά υπάρχει κίνδυνος να σαπίσουν οι ρίζες από τα πολλά νερά.
Αν το φυτό βρίσκεται σε γλάστρα είναι καλό να βάλετε μια στρώση από χαλίκια, έτσι ώστε να αποστραγγίζεται τέλεια το νερό ποτίσματος. Κατά τη διάρκεια του παραγωγικού κύκλου του φυτού το έδαφος πρέπει να λιπαίνεται με λιπάσματα μικρής περιεκτικότητας σε άζωτο, που μπορεί να είναι ξηρή κοπριά ζώων, ή κομπόστ, σε μια ποσότητα δύο ή τριών κιλών ανά φυτό.
Το λίπασμα πρέπει να τοποθετείται κάθε μήνα, εκτός από τους χειμερινούς μήνες και είναι πολύ σημαντικό να μην έρχεται σε άμεση επαφή με τη ρίζα. Η αλόη ανθοφορεί μία ή δύο φορές το χρόνο, την άνοιξη και το καλοκαίρι με πορτοκαλοκίτρινα άνθη σε μορφή καμπάνας.
Το καλύτερο είναι να ποτίζεται το φυτό με μικρές ποσότητες νερού, αλλά συχνά. Αν το πότισμα γίνεται με μεγάλες ποσότητες νερού και πιο σπάνια, το φυτό θα αναγκαστεί να ψάξει την υγρασία που χρειάζεται σε βαθύτερα στρώματα του εδάφους, αυτό θα έχει ως συνέπεια το φυτό να έχει πολύ αργή ανάπτυξη. Επιπλέον, σημαντικό είναι να αναφερθεί ότι η υπερβολική υγρασία δημιουργεί στα φύλλα του φυτού ένα στρώμα λευκής μούχλας και σαπίζει τις ρίζες του.
