ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙΤΑΙ ΑΠΟ 18 ΠΑΙΔΙΑ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΑ ΤΟ 2007. ΜΕΡΙΚΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ, ΑΛΛΟΙ ΜΕΤΡΙΟΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΝΤΑΙ ΑΛΛΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ. ΣΤΙΣ ΝΙΚΕΣ ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΗΤΤΕΣ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΟΥΝΤΑΙ. ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΜΕ ΜΕΓΑΛΟ ΚΕΦΙ ΣΤΙΣ ΠΡΟΠΟΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ. ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΠΑΙΖΟΥΝ 8 ΠΑΙΚΤΕΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΙΖΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΔΙΑΦΟΡΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ; ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΙΖΟΥΝ ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΩΣΤΕ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ; ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΕΠΙΣΗΜΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙA; Η ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΑΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ. ΓΙΑΝΝΗΣ
Αρχικά να διευκρινίσουμε πως ο αθλητισμός με τον πρωταθλητισμό διαφέρουν. Στον αθλητισμό σκοπός είναι τα παιδία να αθληθούν, να διασκεδάσουν και να μάθουν να συνεργάζονται. Σκοπός δεν είναι η νίκη, μόνο στον πρωταθλητισμό μέτρα η πρόκριση. Στα ομαδικά αθλήματα μετρά η συμμετοχή. Κάθε παίκτης θα αναλάβει τον ρόλο του, άλλος θα παίξει περισσότερο και άλλος λιγότερο, ανάλογα με την θέση του στην ομάδα και με τις δυνατότητές του. Όμως το σημαντικό είναι να συμμετέχουν όλοι, έστω και με διαφορετικό τρόπο ή χρόνο και να κατανοήσουν ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει ο ένας χωρίς τον άλλο. Ακόμα και ο καλύτερος παίκτης δεν μπορεί να καλύψει όλες τις θέσεις της ομάδας ταυτόχρονα. Φυσικά, ο ρόλος του προπονητή είναι να εξηγήσει αυτή τη λογική στα παιδιά και να τους εμφυσήσει το ομαδικό πνεύμα.
