Μπορεί να μην ελέγχουμε πάντα τα αποτελέσματα, αλλά σίγουρα μπορούμε να ελέγξουμε το πώς τα ερμηνεύουμε και πώς ενεργούμε απέναντί τους. Κι αυτό φαίνεται ξεκάθαρα όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με ένα… τρομακτικό «όχι».
Είτε πρόκειται για σχέσεις, αναζήτηση εργασίας, πωλήσεις, γονεϊκότητα, συχνά αντιμετωπίζουμε την λέξη αυτή σαν απόρριψη του εαυτού μας, των ιδεών μας, της αξίας μας — ακόμα και του μέλλοντός μας. Το βλέπουμε σαν τελικό αποτέλεσμα αντί για ένα ενδιάμεσο στάδιο.
Η ζωή όμως σπάνια χαράζει ευθείες γραμμές προς την επιτυχία. Και όσο δεν σταματάμε στα «όχι», αυτά απλώς γίνονται μέρος της διαδρομής, όχι το τέλος της. Συχνά μάλιστα αξίζει περισσότερο να κυνηγάμε στόχους που βρίσκονται στο τέλος μιας μακράς αλυσίδας από «όχι» παρά να ακολουθούμε τα εύκολα «ναι».
Η πραγματική δύναμη του «όχι»
Οι περισσότεροι άνθρωποι ανταποκρίνονται αρνητικά, όχι επειδή απορρίπτουν εμάς ή την πρότασή μας, αλλά επειδή το «όχι» είναι πιο ασφαλές από το «ναι». Διατηρεί τα πράγματα όπως είναι, περιέχει λιγότερο ρίσκο, λιγότερη ευαλωτότητα και λιγότερες συνέπειες. Προστατεύει τον χρόνο, το εγώ, τη φήμη. Είναι η ασφαλής, προκαθορισμένη επιλογή που δεν απαιτεί βαθιά σκέψη ή ψυχική προσπάθεια. Η άρνηση είναι συχνά μια μορφή αδράνειας — είναι η φωνή της ανθρώπινης αποστροφής προς τον κίνδυνο…
Αντίθετα, το να πεις «ναι» απαιτεί σκέψη, αιτιολόγηση και συνεπάγεται δέσμευση.
Πώς μπορούμε τώρα να επαναπροσδιορίσουμε το «όχι» εσωτερικά;
Κάθε απόρριψη λειτουργεί σαν καθρέφτης. Μας καλεί να αναλογιστούμε: Πιστεύουμε ακόμα ότι ο στόχος μας αξίζει τον κόπο; Συνεχίζει να είναι αυτή η διαδρομή σημαντική για εμάς; Με άλλα λόγια, το «ναι» μας δίνει άμεση ικανοποίηση και το «όχι» μας βάζει σε μια διαδικασία που οδηγεί σε σαφήνεια και ανανεωμένο σκοπό. Μας δίνει επίσης ένα σήμα για το αν προσπαθούμε αρκετά.
Όταν δεν συναντάμε καθόλου απόρριψη, είναι πιθανό να παραμένουμε μέσα στη ζώνη άνεσής μας. Η έρευνα λέει ότι η ουσιαστική εξέλιξη συμβαίνει στα όρια της ικανότητάς μας, εκεί όπου η πρόκληση συναντά την προσπάθεια. Αν δεν αποτυγχάνουμε ποτέ, τότε μάλλον το πάθος μας δεν είναι αρκετά μεγάλο για να μας αναπτύξει.
Αρκεί ένα και μόνο «ναι»
Ένα και μόνο «ναι» μπορεί να εξισορροπήσει χιλιάδες «όχι». Μια συμφωνία, ένας εκδότης, ένας μέντορας, ένας άνθρωπος που πιστεύει σε εμάς — μπορεί να αλλάξει μόνιμα την πορεία της ζωής μας, ανεξάρτητα από το πόσες απορρίψεις προηγήθηκαν. Στην πραγματικότητα, όταν ο στόχος αξίζει, ο δρόμος προς το ένα και μοναδικό «ναι» είναι σχεδόν πάντα στρωμένος με επαναλαμβανόμενα, αποθαρρυντικά, κουραστικά «όχι».
Και εδώ ακριβώς πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία. Πρέπει να σταματήσουμε να τα αποφεύγουμε και να αρχίσουμε να τα μετράμε.
Πόσα «όχι» χρειάζονται για να φτάσεις σε ένα «ναι»; Πέντε; Πενήντα; Εκατό; Όσο δεν σταματάς, δεν έχει σημασία.
Αυτό που έχει σημασία είναι να φτάσεις μέχρι το τέλος της διαδρομής.
Οι περισσότεροι σταματούν πολύ πριν φτάσουν στο τέλος. Άλλοι πάλι δεν ξεκινούν ποτέ. Όσοι όμως μαθαίνουν να μετρούν τα «όχι» ως βήματα και όχι ως αποτυχίες, συνεχίζουν να προχωρούν — και τελικά φτάνουν τη γραμμή του τερματισμού.
Οπότε, είτε προσπαθείς να βρεις δουλειά, να ξεκινήσεις ένα project, να εξασφαλίσεις χρηματοδότηση είτε να βρεις την αγάπη, ξεκίνα να μετράς. Κατάγραψε τα “όχι” και δες πόσα μαζεύονται μέχρι να έρθει το “ναι”. Μην τα αντιμετωπίζεις σαν πόρτες που κλείνουν, αλλά σαν βήματα σ’ έναν μαραθώνιο που οι περισσότεροι εγκαταλείπουν.
Θυμήσου: Δεν χρειάζεσαι όλες τις πόρτες ανοιχτές. Χρειάζεσαι μόνο μία…
