Είναι τελικά τα κατοικίδια το μυστικό της ευημερίας; Ενώ έχουμε την τάση να τα συνδέουμε με την καλύτερη ποιότητα ζωής, η επιστήμη έχει δυσκολευτεί να προσδιορίσει τις επιδράσεις τους στην υγεία και την ευημερία των ανθρώπων.
Μόλις πριν από λίγα χρόνια, η πανδημία της covid-19 έφερε τις κατάλληλες συνθήκες ώστε οι ερευνητές να μελετήσουν το φαινόμενο της υιοθεσίας ενός κατοικιδίου ενώ οι άνθρωποι παρέμεναν περιορισμένοι στα σπίτια τους, δίχως κοινωνικές επαφές.
Οι ερευνητές του ELTE Eötvös Loránd University εξέτασαν τον τρόπο με τον οποίο βίωσαν οι συμμετέχοντες την απόκτηση και τη απώλεια κατοικίδιων ζώων κατά τη διάρκεια της πανδημίας αλλά και τις βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της απόκτησης ενός κατοικίδιου ζώου.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο Scientific Reports.
«Μέσω της συνεργασίας με μια ομάδα ψυχολόγων είχαμε πρόσβαση σε ένα μοναδικό σύνολο δεδομένων», εξηγούν οι ερευνητές. «Κατά τη διάρκεια του lockdown το 2020, σχεδόν τρεις χιλιάδες άνθρωποι σε όλη την Ουγγαρία συμμετείχαν τρεις φορές στη συλλογή δεδομένων, με διαφορά αρκετών μηνών. Παρατηρήσαμε ότι 65 άτομα απέκτησαν ένα κατοικίδιο ζώο και 75 έχασαν ένα κατά τη διάρκεια της μελέτης και αποφασίσαμε να διερευνήσουμε πώς άλλαξε η ευημερία τους με την πάροδο του χρόνου».
Τι αποκάλυψε η έρευνα για τα κατοικίδια
Όπως αναφέρουν οι ερευνητές, η συναισθηματική ευημερία που αποδίδουμε στην υιοθεσία κατοικίδιων ζώων δεν φάνηκε να υποστηρίζεται επαρκώς. Ενώ σημειώθηκε μια βραχυπρόθεσμη ενίσχυση της ευθυμίας μετά την απόκτηση ενός σκύλου, σε βάθος χρόνου, η ηρεμία, η ικανοποίηση από τη ζωή, η ευθυμία και η δραστηριότητα των συμμετεχόντων που τους υιοθέτησαν φάνηκαν να μειώνονται. Από την άλλη, η απώλεια ενός κατοικιδίου δεν φάνηκε να επηρεάζει την ευημερία τους.
«Σύμφωνα με τα ευρήματα, φαίνεται ότι, τουλάχιστον κατά τη διάρκεια αγχωτικών περιόδων, ο μέσος άνθρωπος, ο οποίος μπορεί να μην είναι ο κύριος φροντιστής αλλά απλώς να μοιράζεται το σπίτι με το κατοικίδιο, δεν επηρεάζεται σημαντικά από την απώλεια του κατοικίδιου, ούτε η ευημερία του αποτελεί ισχυρό προγνωστικό παράγοντα της απόφασης υιοθέτησης ενός κατοικίδιου» σημειώνουν οι ερευνητές.
«Με βάση τα δεδομένα, οι περισσότεροι άνθρωποι, που ζουν μαζί με ένα κατοικίδιο δεν φαίνεται να βιώνουν κάποια μακροπρόθεσμη επίδραση. Είναι πιθανό η δυναμική της πανδημίας να οδήγησε πολλούς σε παρορμητικές επιλογές ή ότι μόνο ορισμένες ομάδες – όπως οι αφοσιωμένοι φιλόζωοι ή οι ηλικιωμένοι ενήλικες που ζουν μόνοι τους – επωφελούνται πραγματικά από τα κατοικίδια ζώα σε αγχωτικές περιόδους» καταλήγουν οι ίδιοι.
