Ο performative man – σε ελεύθερη μετάφραση «επιδεικτικός άνδρας» – σύμφωνα με το Esquire, είναι μια τάση που έχει ξεπηδήσει από το TikTok και το Instagram και περιλαμβάνει άντρες της gen Z, που επιδεικνύουν ροφήματα matcha, φορουν τσάντες με αναφορές σε underground μπάντες ή την ποπ κουλτούρα και διαβάζουν φεμινιστική λογοτεχνία σε δημόσιους χώρους. Λέξη-κλειδί εδώ: σε δημόσιους χώρους.
Η κατασκευή μία εικόνας
Στην ουσία του – και αν βασιστούμε στα viral TikToks που κάνουν το γύρο του διαδικτύου – ο αρχέτυπος του performative male αναφέρεται σε μια εκδοχή της αρρενωπότητας που έχει περισσότερο να κάνει με την επίδειξη παρά με το βάθος – μια αρρενωπότητα που εκδηλώνεται για το κοινό, αντί να ενσωματώνεται από μέσα.
Ο performative άνδρας είναι κάποιος που κάνει αυτά τα πράγματα μόνο για να προσελκύσει τις σύγχρονες γυναίκες.
Σύμφωνα με το Esquire, οι άνδρες έχουν αρχίσει να παρουσιάζουν τον εαυτό τους ως λάτρεις του «καλλιτεχνικού και εναλλακτικού» στυλ και των αισθητικών επιλογών, προκειμένου να φαίνονται άνδρες ικανοί για συναισθηματικές και διανοητικές συζητήσεις και ώριμοι.
Κι αυτό επειδή είναι ένα χαρακτηριστικό που οι γυναίκες εκτιμούν σε έναν πιθανό σύντροφο.
Αυτή η συμπεριφορά μπορεί να πάρει πολλές μορφές: να υιοθετεί παραδοσιακά γυναικεία ενδιαφέροντα για να δείξει συναισθηματική ανοιχτότητα, να υιοθετεί μια επιμελημένη αισθητική που προβάλλει την αυτογνωσία ή να ταυτίζεται φωναχτά με προοδευτικές ιδέες για να φαίνεται κοινωνικά προοδευτικός.
Αν και καμία από αυτές τις ενέργειες δεν είναι εγγενώς ανειλικρινής, η βασική διαφορά έγκειται στην πρόθεση – όταν η αρρενωπότητα γίνεται ένα brand, επιμελημένο για να κερδίσει την αποδοχή του κοινού, αντί για μια εσωτερική ταυτότητα.
Πού είναι το πρόβλημα;
Με την πρώτη ματιά, είναι η αντίθεση της τοξικής αρρενωπότητας.
Αλλά κάτω από την γυαλιστερή του εμφάνιση κρύβεται η ίδια παλιά επιθυμία: έλεγχος, αναγνώριση, κύρος.
Απλώς έχει επανασυσκευαστεί με πιο χαριτωμένα μπρελόκ και καλύτερο φωτισμό.
Ο επιδεικτικός άντρας δεν είναι εδώ για να γίνει καλύτερος. Είναι εδώ για να θεωρείται καλύτερος.
Γεννημένοι στο διαδίκτυο
Αυτό το αρχέτυπο δεν δημιουργήθηκε στο κενό.
Ζούμε σε μια εποχή όπου η εικόνα του εαυτού μας είναι το συνάλλαγμα.
Όπου όλα μεταδίδονται σε Reels και ιστορίες στο Instagram και η πραγματική προσωπική εξέλιξη θάβεται κάτω από την αισθητική και την φιλοδοξία.
Σε μία κοινωνία που μαθαίνει στους άντρες ότι πρέπει να είναι σκληροί και αρρενωποί η επιδεκτικότητα οποιουδήποτε ρόλου είναι συχνό φαινόμενο.
Οι incels και η «επιδημία της αντρικής μοναξιάς», δείχνουν πως σε ένα βαθμό αυτό το σύστημα ταξινόμησης των έμφυλων ρόλων και στερεοτύπων έχει αποτύχει.
Οι άνδρες δεν ξέρουν αν πρέπει να είναι σκληροί, τρυφεροί ή διάσημοι στο Instagram.
Έτσι προσπαθούν να είναι και τα τρία – και καταλήγουν να μην είναι καλά σε κανένα από αυτά.
Ταυτόχρονα, σε πολλούς, λείπουν τα συναισθηματικά εφόδια ώστε να είναι ειλικρινώς αυτό που επιδεικνύουν ότι είναι και να αποδέχονται την ίδια τους την ευαλωτότητα.
Εν τέλει, η ίδια η γενιά που δημιούργησε τον επιδεικτικό άνδρα έχει επίσης κουραστεί από αυτόν.
Υπάρχει μια αυξανόμενη ζήτηση για αυθεντικότητα.
Ωστόσο, δεν είναι όλα μαύρο-άσπρο.
Ακόμα και αυτό το «performativity», δείχνει κάποια πρόοδο στην ανακατανομή των παραδοσιακών ρόλων, ακόμα και αν είναι σε πρώτο επίπεδο επιφανειακή.
Αν αλλάζει κα εξελίσσεται το φαίνεσθαι το ανδρισμού, ίσως αυτή η αλλαγή μπορεί να επηρεάσει και το είναι.
