Κάποιοι αισθάνονται ότι δεν ταιριάζουν σε μεγάλες ομάδες, δεν τους αρέσει να συμμετέχουν σε ομαδικές δραστηριότητες και κοινωνικές εκδηλώσεις και προτιμούν τη μοναχικότητά τους ή τη συντροφιά μόνος ενός καλού φίλου. Αυτή η επιλογή τους δεν τους κάνει «παράξενους», αλλά ξεχωριστούς!
Μπορεί ένας άνθρωπος, που έχει το χάρισμα της επικοινωνίας, που είναι κοινωνικός και τρυφερός, να μην επιθυμεί να βρίσκεται με πολλούς άλλους γύρω του. Δεν είναι απαραίτητο, ακόμη και όταν είμαστε κοινωνικοί, να δίνουμε διαρκώς το παρών σε μεγάλα πάρτυ και θορυβώδεις παρέες.
Ορισμένοι δεν μπορούν να εξηγήσουν αυτή την ιδιαιτερότητα και θεωρούν ότι το άτομο αυτό, που επιθυμεί να μένει μόνο του ή να έχει πιο λίγες και ήσυχες φιλίες, είναι ψυχρό ή ντροπαλό, όμως όλες αυτές οι εικασίες συνήθως δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Ποιοι είναι οι otrovert;
Ένας άνθρωπος που έχει αυτά τα χαρακτηριστικά μπορεί να είναι απλώς… otrovert. Τι σημαίνει αυτό; Είναι ένας τύπος ανθρώπου, που προτιμά να πάει για έναν καφέ ή για δείπνο με έναν στενό του φίλο, να κάνει μία τετ α τετ συνάντηση μαζί του και να μην «σκορπιστεί» σε πολλές και ανούσιες κουβέντες με πολύ κόσμο.
Δεν πάει να πει ότι είναι καταθλιπτικός, ευερέθιστος ή αγχώδης. Αντιθέτως, ίσως είναι ένας δημοφιλής, αγαπητός τύπος, με μεγάλο κύκλο, που τον προσκαλούν σε γιορτές και άλλα event. Το θέμα είναι ότι εκείνος συνήθως απορρίπτει αυτές τις προσκλήσεις, γιατί δεν νιώθει άνετα να παρευρίσκεται.
Οι otrovert δεν είναι ούτε απόλυτα εσωστρεφείς (introvert), ούτε απόλυτα εξωστρεφείς (extrovert), η κοινωνική τους συμπεριφορά βρίσκεται κάπου στη μέση, δηλαδή είναι εξωστρεφείς σε one to one συζητήσεις, στις οποίες αισθάνονται πιο άνετα και βρίσκουν περισσότερο νόημα.
Αυτό που τους κάνει να διαφέρουν από τους εξωστρεφείς κοινωνικούς είναι πως δεν νιώθουν εύκολα συνδεδεμένοι σε μεγάλες ομάδες ατόμων. Σε τέτοιου είδους περιστάσεις, ίσως βαριούνται ή κλείνονται στον εαυτό τους, ίσως ακόμη να νιώθουν και λίγη μοναξιά, περισσότερη από ό,τι όταν είναι μόνοι.
Αυτοί οι άνθρωποι προτιμούν να στέκονται στη γωνία στις συγκεντρώσεις και να αποφεύγουν ομαδικά αθλήματα ή συλλογικές εκδηλώσεις. Αυτό που τους χαρακτηρίζει είναι η απουσία κοινοτικού ενστίκτου, δηλαδή η τάση του «μη ανήκειν».
Ο όρος «otrovert» (από τα ισπανικά, «otro» = «άλλος») δείχνει, λοιπόν, ένα άτομο που μπορεί να μην είναι τόσο εκδηλωτικό, αλλά δεν του λείπει η κοινωνική δεξιότητα. Δεν εκφράζει την άποψή του με αυτοπεποίθηση σε μεγάλο κοινό, ούτε αντλεί ενέργεια από συνομιλίες με πολύ κόσμο ταυτόχρονα. Επιλέγει τις πιο βαθιές συνομιλίες και λίγη απομόνωση, με σκοπό την επαναφόρτιση.
Η κοινωνική πίεση
Η ανάγκη του να ανήκουμε κάπου γενικότερα είναι μια ανάγκη που τελικά φαίνεται πως δεν την έχουμε όλοι. Η κοινωνία, από την άλλη, θεωρεί την ένταξη σε ομάδες ως βασικό στοιχείο της επιτυχίας. Οπότε από μικρή ηλικία στο σχολείο, μέχρι αργότερα στις παρέες και τη δουλειά μας, όποιος δεν συμμετέχει σε κάποια ομάδα, πιθανόν ακόμη και να στοχοποιηθεί από συνομηλίκους ή συναδέλφους.
Η κουλτούρα μας δίνει αξία στην ομαδικότητα. Από μικρά παιδιά μαθαίνουμε να μοιραζόμαστε, να παίζουμε σωστά με άλλους και να ακολουθούμε το πλήθος. Η διαφορετική στάση συχνά θεωρείται παράξενη. Έτσι μας ασκείται διαρκώς μία πίεση.
Οι otrovert και η δύναμη της μοναξιάς
Οι otrovert διαθέτουν μεγάλη ανεξαρτησία, δημιουργική σκέψη και ικανότητα να βλέπουν τους ανθρώπους ως μοναδικά άτομα και όχι απλώς ως μέλη ενός συνόλου. Αυτό τους δίνει πλεονέκτημα σε έναν κόσμο, που διαρκώς διχάζεται, σε έναν κόσμο γεμάτο συγκρίσεις. Εκείνοι, στον κόσμο, αυτό μπορούν να ορίζουν την επιτυχία με βάση τα προσωπικά τους επιτεύγματα και όχι σε σχέση με τους άλλους.
Η αποδοχή της μοναδικότητάς τους και η συνειδητοποίηση ότι δεν υπάρχει τίποτα λάθος με την επιλογή τους να μένουν εκτός κοινωνικών εκδηλώσεων, εφόσον αυτό τους ευχαριστεί, τους φέρνει μια βαθιά συναισθηματική ανακούφιση.
