Οι καρδιές δύο ερωτευμένων συγχρονίζονται και αυτό δεν είναι απλώς μία ρομαντική δήλωση! Μάλιστα, όταν αγγίζονται, μπορεί να μειωθεί σημαντικά ο ενδεχόμενος πόνος. Επιστήμονες επιβεβαιώνουν ότι το κράτημα του χεριού του συντρόφου μας ή το τρυφερό άγγιγμα είναι δυνατόν να συγχρονίσει τους καρδιακούς παλμούς και τους ρυθμούς της αναπνοής μας και να ανακουφίσει από τον πόνο.
Η εν λόγω μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο στο Μπόλντερ είναι η πρώτη που εξετάζει τη σύνδεση πόνου και αγγίγματος των ερωτευμένων, στο πλαίσιο του «διαπροσωπικού συγχρονισμού».
Τι είναι ο «διαπροσωπικός συγχρονισμός»;
Ο διαπροσωπικός συγχρονισμός είναι το φαινόμενο κατά το οποίο οι άνθρωποι αρχίζουν να «καθρεφτίζουν» φυσιολογικά ο ένας τον άλλο. Είναι γνωστό, για παράδειγμα, ότι οι άνθρωποι συγχρονίζουν τα βήματά τους όταν περπατούν μαζί ή υιοθετούν παρόμοια στάση σώματος σε μια συζήτηση.
Επίσης, μελέτες έχουν δείξει ότι όταν παρακολουθούν μια συγκινητική ταινία ή τραγουδούν μαζί, οι καρδιακοί παλμοί και οι ρυθμοί της αναπνοής τους συγχρονίζονται. Στα ζευγάρια, μάλιστα, έχει παρατηρηθεί συγχρονισμός και στις εγκεφαλικές τους δραστηριότητες.
Οι επικεφαλής της έρευνας αναφέρουν ότι όσο πιο έντονη είναι η ενσυναίσθηση του συντρόφου και όσο πιο ισχυρό είναι το αναλγητικό αποτέλεσμα, τόσο μεγαλύτερος είναι και ο συγχρονισμός ανάμεσά τους, όταν αγγίζονται.
Μπορεί το άγγιγμα να μειώσει τον πόνο; Tι έδειξε η έρευνα
Στη μελέτη συμμετείχαν 22 ζευγάρια ηλικίας 23-32 ετών. Οι άντρες είχαν τον ρόλο του παρατηρητή και οι γυναίκες του «στόχου του πόνου». Οι ερευνητές κατέγραψαν τους καρδιακούς παλμούς και την αναπνοή τους σε τρία σενάρια:
- Καθόντουσαν μαζί, χωρίς να αγγίζονται
- Καθόντουσαν μαζί, κρατώντας χέρια
- Καθόντουσαν σε ξεχωριστά δωμάτια
Στη συνέχεια, επανέλαβαν τα ίδια σενάρια, ενώ οι γυναίκες υποβάλλονταν σε ήπιο θερμικό πόνο στο μπράτσο για 2 λεπτά. Σύμφωνα με τα ευρήματα, τα ζευγάρια συγχρονίζονταν ως ένα βαθμό απλώς με το να κάθονται μαζί. Επίσης, όταν η γυναίκα πονούσε, αλλά ο άντρας δεν μπορούσε να την αγγίξει, ο συγχρονισμός διακοπτόταν. Όταν της κρατούσε το χέρι, ο συγχρονισμός επανερχόταν και ο πόνος της μειωνόταν.
Οι επιστήμονες υποστηρίζουν, με βάση τα αποτελέσματα της έρευνας, πως ο πόνος διακόπτει τον διαπροσωπικό συγχρονισμό ανάμεσα στα ζευγάρια και το άγγιγμα τον επαναφέρει. Επιπλέον, όσο περισσότερη ενσυναίσθηση έδειχνε ο άντρας, τόσο περισσότερο μειωνόταν ο πόνος της γυναίκας. Όσο πιο συγχρονισμένοι ήταν, τόσο λιγότερο πόνο ένιωθε εκείνη.
Ίσως το άγγιγμα να λειτουργεί ως εργαλείο επικοινωνίας της ενσυναίσθησης, δημιουργώντας ένα αναλγητικό, δηλαδή παυσίπονο, αποτέλεσμα.
Το άγγιγμα είναι η παρηγοριά μας
Δεν είναι μόνο το άγγιγμα των εραστών. Από όταν είμαστε μωρά και νιώθουμε το άγγιγμα της μητέρας μας, μέχρι αργότερα όταν μεγαλώνουμε, η αφή ως αίσθηση συνεχίζει να παίζει καθοριστικό ρόλο στη ζωή μας. Ένα χέρι κρατημένο σε μία στιγμή θλίψης. Ένας ώμος να ακουμπήσουμε, μετά από μια δύσκολη μέρα. Ένα απαλό άγγιγμα στην πλάτη, που ενθαρρύνει.
Αυτές οι χειρονομίες δεν προσφέρουν απλώς παρηγοριά, αλλά σύμφωνα με έρευνα, που έχει δημοσιευτεί στο επιστημονικό περιοδικό Current Opinion in Psychology, ρυθμίζουν το νευρικό μας σύστημα, μειώνουν το στρες και δημιουργούν μία αίσθηση ασφάλειας, που τα λόγια συχνά δεν μπορούν να προσφέρουν.
