Ήρεμη, με γλυκό βλέμμα και το ωραίο χαμόγελό της, το σήμα κατατεθέν της, μας συνάντησε στη φωτογράφιση για το εορταστικό τεύχος του «Vita» στην ώρα της. Καθώς μας χαιρετούσε, αντιλήφθηκα τον αυθορμητισμό και τον αέρα ενός έφηβου κοριτσιού. «Προσπαθώ να κρατώ ζωντανό το παιδί μέσα μου», μου εξομολογήθηκε. Παρατηρώντας την, αισθάνθηκα ότι αυτό που μας ελκύει να την παρακολουθούμε στις επιτυχίες της δεν είναι μόνο το ταλέντο και η ομορφιά της. Είναι και μια εσωτερικά ανήσυχη προσωπικότητα που πράττει και δρα χωρίς θόρυβο, που ευαισθητοποιείται κοινωνικά, που εξελίσσεται προσωπικά και που μαθαίνει και στις δύο κόρες της να κάνουν το ίδιο.
Μίλησέ μας για την υπόθεση και το ρόλο σου στο «Μια νύχτα μόνο», τη σειρά του MEGA που έχει γνωρίσει την απόλυτη επιτυχία από τα πρώτα επεισόδια.
Η σειρά έχει ήδη ξεκινήσει και η υπόθεση έχει φανεί. Ο ρόλος μου είναι η Αρετή, βραβευμένη αρχιτέκτονας, χήρα και μητέρα ενός παιδιού που παλεύει για τη ζωή του. Θα ερωτευτεί τον εργοδότη της υπό αντίξοες συνθήκες, με αυτό τον έρωτα να ξεκινά άσχημα, με μια ντροπιαστική πρόταση. Στην πορεία θα δούμε με ποιον τρόπο μπορεί να ξεπεραστεί αυτό και πώς αυτοί οι δύο άνθρωποι θα χρειαστεί να νικήσουν τα τραύματά τους για να ζήσουν την αγάπη τους.
Μετά τον «Εραστή δυτικών προαστίων» και πριν από το «Σασμό», αφοσιώθηκες στο θέατρο και στη σκηνοθεσία. Πόσο σε εξέλιξε προσωπικά και επαγγελματικά αυτή η στροφή μέχρι να σε ξαναδούμε τηλεοπτικά;
Με το ίδιο πράγμα ασχολούμαι, αλλά από διαφορετική θέση. Όταν παίζω είμαι πιο πολύ παιδί, όταν σκηνοθετώ είμαι πιο πολύ γονιός – για να κάνω μια μεταφορά. Όταν παίζω, έχω την πολυτέλεια να μπορώ να βλέπω το όλον μέσα από τα μάτια μιας ηρωίδας και να ζω ενσώματα μέσα από αυτήν. Όταν σκηνοθετώ, βλέπω το όλον μέσα από τα μάτια όλων των ηρώων και ζω ασώματα μέσα από τους ηθοποιούς.
Με ένα τρομερά απαιτητικό πρόγραμμα με καθημερινά γυρίσματα, πώς βρίσκεις χρόνο για τον εαυτό σου και τι κάνεις σε αυτόν;
Είναι το πιο δύσκολο. Συνήθως στερούμαι ύπνο για να βρω προσωπικό χρόνο. Αφού βάλω τα παιδιά να κοιμηθούν, χρειάζομαι κάποια ώρα ενηλίκων, με ανασκόπηση ημέρας, νέες ιδέες, κουβέντα, λίγο διάβασμα, ενδοσκόπηση ή ό,τι προκύψει. Ελεύθερος χρόνος, νυχτερινός… Και η Κυριακή βέβαια. Η Κυριακή προσπαθώ να είναι αδιαπραγμάτευτη. Ελεύθερος χρόνος όλων στην οικογένεια, κοινός χρόνος, πλεγμένος όμορφα και με αγάπη.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ: ΚΟΣΜΑΣ ΚΟΥΜΙΑΝΟΣ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Κατερίνα Κύρκου, ΜΑΚΙΓΙΑΖ/ΧΤΕΝΙΣΜΑ: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΜΙΧΟΠΑΝΟΥ
ΒΟΗΘΟΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΥ: ΘΩMAΣ ΓKAZEΛHΣ
Αισθάνομαι ότι είσαι πάντα ήρεμη, ακόμα κι όταν αγχώνεσαι ή θυμώνεις. Πώς ελέγχεις τον εαυτό σου; Είναι θέμα χαρακτήρα ή προσωπικής δουλειάς με ψυχοθεραπεία;
Αυτό μου το λέει πολύς κόσμος. Δεν το καταλαβαίνω και πολύ για μένα, να σου πω την αλήθεια. Νιώθω αρκετές εσωτερικές διακυμάνσεις και έντονα συναισθήματα. Νομίζω όμως ότι ελάχιστα πράγματα μπορούν να με κάνουν να χάσω τον έλεγχο. Οι συνθήκες που ζούμε δεν είναι ακραίες, δεν βιώνουμε πόλεμο, στέρηση, αποκλεισμό. Όταν είμαστε υγιείς, δουλεύουμε και έχουμε οικογένεια και αγάπη, όλα τα προβλήματα που παρουσιάζονται καθημερινά δεν είναι ικανά να μας οδηγήσουν σε πανικό. Τα προβλήματα υπό τέτοιες συνθήκες είναι, θα έλεγα, τα παιχνίδια της ζωής. Υπάρχουν βέβαια γύρω μας στον κόσμο κοινωνική αδικία, έγκλημα και πόνος. Κι έχουμε ευθύνη απέναντι στους συνανθρώπους μας να προσπαθούμε για μια παγκόσμια κοινότητα που θα εξασφαλίζει τις μη ακραίες συνθήκες που ανέφερα για όλους. Αυτό όμως δεν μπορούμε να το πετύχουμε απόλυτα επειδή δεν ελέγχουμε τον κόσμο, είμαστε ένα ελάχιστο μέρος του. Οπότε, μόνο την τάση μπορούμε να έχουμε, την προσπάθεια, γιατί, διαφορετικά, θα μας πιάσει κοινωνικός πανικός. Τέτοιες σκέψεις με βοηθούν να κρατώ μια «ιεραρχία ψυχραιμίας», ας το πω έτσι. Και η λογική – τη χρησιμοποιώ πολύ ως εργαλείο.
Τι σημαίνει για σένα αυτοφροντίδα;
Συντροφιά εμπιστοσύνη, τρυφερότητα, χρόνος ησυχίας. Τα υπόλοιπα εννοούνται.
Δείτε το βίντεο
Έχεις πάντα μια πολύ καλλίγραμμη σιλουέτα. Αλήθεια, ποια είναι η διατροφή που ακολουθείς στην καθημερινότητά σου;
Έχω ελεύθερη διατροφή, μάλλον μεσογειακή. Καταναλώνω πλήρη γεύματα, τσιμπολογάω και λίγο και σίγουρα τρώω κάποια γλυκά. Αλλά δεν κάνω υπερβολές. Κι αν μια μέρα κάνω, την επομένη ενστικτωδώς επανέρχομαι στο φυσιολογικό. Μου αρέσει να κινούμαι, να είμαι σε εγρήγορση. Δεν θέλω να νιώθω βαριά. Δεν ζυγίζομαι, δεν μετρώ τις θερμίδες μου, δεν ξέρω πόσο τρώω – οι φίλοι μου λένε ότι τρώω αρκετά. Απλώς, το σώμα μου μου λέει πότε αισθάνεται ανάλαφρο και πότε όχι.
Ποια είναι η πιο ένοχη απόλαυσή σου;
Προτιμώ να ζω μια ζωή χωρίς ενοχές. Αν κάτι με κάνει να νιώθω ενοχή, το αλλάζω.
Η γυμναστική τι ρόλο παίζει στη ζωή σου;
Γυμνάζομαι αραιά. Η έλλειψη χρόνου έχει επηρεάσει και το χρόνο που αφιερώνω στην άσκηση. Μπορεί να γυμναστώ μισή με μία ώρα την εβδομάδα, αλλά μπορεί ενδιάμεσα να βρω και ευκαιρίες να περπατήσω, να χορέψω ένα τραγούδι ή να παίξω λίγη μπάλα με την κόρη μου. Επομένως, δεν αισθάνομαι «καθισμένη».
Ο χρόνος που περνά είναι για σένα σύμμαχος ή εχθρός; Σε αγχώνει που μεγαλώνεις;
Η βοήθεια της επιστήμης είναι κάτι που σκέφτεσαι στο μέλλον για να διατηρήσεις την ομορφιά σου; Δεν μπορούμε να αναστρέψουμε την πορεία του χρόνου ούτε να τον κρύψουμε. Ό,τι κι αν κάνουμε, θα φανεί – στα μάτια, στα χέρια, στην κορμοστασιά… Η φθορά του χρόνου δεν είναι ευχάριστη, όμως είμαστε αναγκασμένοι να συμφιλιωθούμε με όλες τις ηλικίες μας καθώς είναι το καλύτερο που μπορούμε να έχουμε εφόσον ζούμε. Δεν θα ήθελα να καλύψω τη σοφία και την εμπειρία μου λειαίνοντας κάθε ρυτίδα του προσώπου μου, αλλοιώνοντας την έκφρασή μου ή δημιουργώντας μια μάσκα. Υπάρχει ένας ρατσισμός με την ηλικία, ότι οι άλλοι θα μας δουν αδύναμους, αντιερωτικούς και άσχημους. Θεωρώ ότι πιο πιθανό είναι να κρατήσει κάποιος τη δύναμη και τον ερωτισμό του με το μυαλό και τη στάση του μεγαλώνοντας, με την καλλιέργεια του τρόπου του απέναντι στον κόσμο και τους ανθρώπους, παρά με κόλπα και ψέματα. Θα ήθελα να εξυγιάνω φυσικά το δέρμα μου όσο μπορώ, να το φροντίσω, να το βοηθήσω να διατηρήσει τις δυνάμεις του. Δεν είναι ότι δεν με ενδιαφέρει η εξωτερική όψη. Όλα σε ισορροπία.
Η εποχή μας είναι μεταιχμιακή για πολλά θέματα, ανάμεσα στα οποία και η ισότητα των φύλων, η έμφυλη βία, η κακοποίηση, η ανάγκη για εξουσία και μια ριζωμένη πατριαρχική αντίληψη στην καθημερινότητα, ακόμα κι αν φαίνεται να έχουν αλλάξει κάποια πράγματα. Έχοντας δύο κόρες, τι προσπαθείς να τις μάθεις, αλλά και τι ελπίζεις να αλλάξει στο άμεσο μέλλον;
Ενθαρρύνω τα κορίτσια μου να είναι αυτόνομα, δίκαια και ισχυρά μέσα από τις δεξιότητες και την προσφορά τους. Επιδιώκω να ενισχύω την αυτοεκτίμησή τους και να τις βοηθώ να αναπτύσσουν τις κλίσεις τους και να νιώθουν σημαντικοί άνθρωποι για αυτό που στ’ αλήθεια είναι. Τις προετοιμάζω να ζήσουν σε ένα δίκαιο κόσμο, όπου τα αγοράκια δεν θα προσπαθούν να νικήσουν τα κοριτσάκια, ούτε το αντίστροφο. Γι’ αυτό, έχουν παρέες και από τα δύο φύλα και μαθαίνουν να ζουν σε κύκλο ανθρώπων που τους δείχνουν πάντα σεβασμό. Πιστεύω ότι έτσι τα παιδιά μεγαλώνοντας αφενός θα δημιουργήσουν έναν καλό κόσμο και αφετέρου, όταν βρεθούν σε δυσμενή περιβάλλοντα, θα ξέρουν ότι κάτι δεν πάει καλά και θα έχουν τον τρόπο να αντιδράσουν σωστά.
Αν μπορούσες να μιλήσεις ή να γράψεις ένα γράμμα στη μικρότερη Μαριλίτα, τι θα της έλεγες;
Είναι πολύ συγκινητική αυτή η ερώτηση-πρόταση. Νομίζω πως θα το κάνω. Θα γράψω ένα γράμμα στη μικρότερη Μαριλίτα, αλλά θα είναι προσωπικό.
Πλησιάζουν οι γιορτές. Ανατρέχοντας στο χρόνο, ποια Χριστούγεννα ήταν τα καλύτερά σου και γιατί;
Δεν μπορώ να διαλέξω καθώς κάθε χρονιά της ζωής μου έχει τη δική της γοητεία. Όμως τα παιδικά Χριστούγεννα, με ένα δέντρο μέσα στο σπίτι και μια τεράστια φάτνη όπου μπορείς να ξαπλώσεις δίπλα της, πολλά γλυκά, συγγενείς, φίλους, τα παιδιά να παίζουμε χωρίς να μας δίνει κανείς και πολλή προσοχή και γιορτινές μουσικές, όλη αυτή η γνωστή ατμόσφαιρα είναι κάτι που σε καθορίζει. Είναι τα καλύτερα Χριστούγεννα; Ίσως. Ή ίσως εκείνα όπου ξεχνάς τα δέντρα και τα φωτάκια, διαβάζεις ένα ωραίο χριστουγεννιάτικο διήγημα του Παπαδιαμάντη και ταξιδεύεις παρέα με δυο-τρεις αγαπημένους σου σε μια άλλη διάσταση, σε μια άλλη εποχή, τρώγοντας χριστόψωμο με γλυκάνισο και λίγο κρασί;
Ποια είναι εκείνη η συμβουλή που σε κινητοποιεί στα δύσκολα και ποιος σου την έχει δώσει;
Είναι πολλές και λειτουργούν ανάλογα με την ανάγκη της στιγμής. Τώρα μου έρχεται το «μηδέν άγαν» («τίποτα σε υπερβολή») που μου έδωσε, εν αγνοία του, το Μαντείο των Δελφών –εκεί ήταν χαραγμένη η φράση– και που υπόκωφα λειτουργεί διαρκώς στη ζωή μου.
