Καλησπέρα, εδώ και 2 μήνες έχω παρατηρήσει ότι η κόρη μου, 17 ετών είναι πολύ στεναχωρημένη και μελαγχολική. Παλιά ήταν συνέχεια χαμογελαστή και ενέπνεε ζωή τώρα έχει μαραζώσει και κλαίει συνεχεία. Δεν ξέρω τι ακριβώς φταίει ούτε τι πρέπει να κάνω. Τελευταία έχουν πέσει όλα πάνω της, στο φροντιστήριο που πάει την πιέζουν πάρα πολύ και αυτή αγχώνεται και διαβάζει παρά πολύ ενώ παλιά δεν διάβαζε τόσο (δεν θέλει ούτε να βγαίνει μια φορά το Σάββατο με την παρέα της επειδή θέλει να διαβάσει και όχι να αποσυντονιστεί – όπως λέει – ) έχει πονοκεφάλους, ζαλάδες και το σημαντικότερο που εγώ πιστεύω ότι την επηρέασε είναι ο θάνατος του παππού της. Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω εγώ δείχνω δυνατή για να της δίνω δύναμη αλλά τώρα τελευταία είναι πολύ εξαντλημένη, μου λέει ότι είναι άχρηστη και ότι δεν αξίζει να πληρώνουμε φροντιστήρια γι’ αυτήν (εγώ πιστεύω -σχετικά με τα μαθήματα – ότι θέτει πολύ ψηλά τον πήχη με αποτέλεσμα να μην φτάνει το τέλειο που θέλει και αυτό να την παίρνει από κάτω) πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω και πως να την βοηθήσω. Μου φαίνεται πολύ παράξενη όλη αυτή η αλλαγή. Όλη η στεναχώρια είναι σαν να έχει πέσει σε βαθύ ύπνο και να μην έχει όρεξη για τίποτα.
ευχαριστώ .
Μαρία

Αγαπητή Μαρία,
Η κόρη σου βρίσκεται σε μία κρίσιμη φάση της ζωής της, τόσο σε ό,τι αφορά την ανάπτυξη της ταυτότητάς της ως έφηβη, όσο και ως προς τις αυξημένες σχολικές απαιτήσεις που αντιμετωπίζει. Τα παιδιά στην ηλικία αυτή εργάζονται σκληρά για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του σχολείου και του φροντιστηρίου και να προετοιμαστούν όσο το δυνατόν καλύτερα για να διεκδικήσουν το ακαδημαϊκό μέλλον τους. Περιγράφεις μια σαφή αλλαγή στην διάθεσή της και τη συμπεριφορά της που είναι όντως ανησυχητικά και χρειάζονται προσοχή και διερεύνηση, καθώς παραπέμπουν σε συμπτώματα κατάθλιψης. Το γεγονός, επίσης, ότι βίωσε πρόσφατα τον θάνατο του παππού της ίσως πράγματι να συνδέεται με τις αλλαγές που παρατηρείς. Η καταθλιπτική διάθεση πολλές φορές εμφανίζεται όταν συμβαίνουν σοβαρά γεγονότα ζωής (π.χ. θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου), ωστόσο σε πολλές περιπτώσεις, η χαμηλή διάθεση αποτελεί ένδειξη απορύθμισης της συναισθηματικής ζωής, η οποία μπορεί να οφείλεται σε λιγότερο σημαντικά γεγονότα που οδηγούν στην απώλεια της αυτοεκτίμησης. Αναφέρεις, άλλωστε, ότι η κόρη σου λέει ότι «είναι άχρηστη και ότι δεν αξίζει να πληρώνετε φροντιστήρια για αυτήν», ενώ είναι πιθανό, όπως κι εσύ διαπιστώνεις, να έχει εξαιρετικά υψηλές απαιτήσεις από τον εαυτό της υποτιμώντας συνεχώς την προσπάθειά της και την επίδοσή της. Οι σκέψεις αυτές ίσως να αποτελούν προϊόν της αρνητικής της διάθεσης και πραγματικά θα ήταν άδικο για εκείνη να στερηθεί τη δυνατότητα να βγει από το αδιέξοδο που της προκαλούν. Γι’ αυτό το λόγο, είναι απαραίτητο να απευθυνθείτε σε κάποια υπηρεσία προκειμένου να αξιολογηθούν καλύτερα οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει και να της προσφερθεί η αναγκαία βοήθεια. Η παρουσία σου δίπλα της είναι εξαιρετικά σημαντική από την άποψη της συναισθηματικής στήριξης. Ενθάρρυνε την να μιλάει, άκου τις δυσκολίες της και αποδέξου τα συναισθήματά της χωρίς να τα υποτιμάς ή να τα μειώνεις, εξήγησέ της ότι πρόκειται για μία ψυχική κατάσταση που μπορεί να αντιμετωπιστεί. Μην θεωρείς, όμως, τον εαυτό σου υπεύθυνο για τη βελτίωση της κατάστασής της, γιατί απλούστατα έτσι θέτεις ένα στόχο που είναι σχεδόν αδύνατον να επιτευχθεί με τις δικές σου προσπάθειες και μόνο, και πρότεινέ της να ζητήσετε τη βοήθεια κάποιου ειδικού ψυχικής υγείας.