Τα συναισθήματά μας συχνά μας στρέφουν στο φαγητό για να παρηγορηθούμε. Τι είναι, όμως, αυτό που μας κάνει να μη σταματάμε σε μια, δυο ή έστω τρεις κουταλιές παγωτό, αλλά να τρώμε όλο το μισόκιλο ή ακόμη και το κιλό; Τι μας ωθεί να τρώμε μια ολόκληρη τούρτα ή ένα κουτί με πάστες όταν η διάθεσή μας είναι πεσμένη;

Γερμανοί ερευνητές πιστεύουν ότι έχουν την απάντηση. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα από το Πανεπιστήμιο του Wurzburg τα συναισθήματά μας φαίνεται ότι έχουν την δύναμη να αλλάξουν την αντίληψη της γεύσης και – το πιο σημαντικό σε ό, τι αφορά τη σιλουέτα – μειώνουν την ικανότητά μας να αντιληφθούμε το λίπος που περιέχεται στις τροφές που καταναλώνουμε.

Σε σχετικό πείραμα οι συμμετέχοντες, αφού παρακολούθησαν βίντεο με χαρούμενες, στενάχωρες ή αδιάφορες σκηνές, χρειάστηκε να δοκιμάσουν μια σειρά ροφημάτων με διαφορετική περιεκτικότητα σε λιπαρά.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι άνθρωποι που είναι ιδιαίτερα φορτισμένοι συναισθηματικά – είτε λόγω μεγάλης χαράς ή εξαιτίας μεγάλης λύπης -δεν «ανιχνεύουν» εύκολα το λίπος των τροφών.

Οι γευστικοί τους κάλυκες, όμως, γίνονται κατά 15% πιο ευαίσθητοι όσον αφορά την αναγνώριση της πικρής, της γλυκιάς και της ξινής γεύσης.

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι τα ευρήματά τους κατά ένα μέρος εξηγούν, γιατί οι άνθρωποι που υποφέρουν από κατάθλιψη δεν μπορούν εύκολα να ανιχνεύσουν τα επίπεδα λιπαρών στις τροφές τους, αλλά και για ποιο λόγο οι οικονομικές στεναχώριες συνάδουν με μια αύξηση του βάρους.