Για γενιές καλλιτέχνες, ποιητές, μουσικοί, ζωγράφοι και συγγραφείς περιγράφουν τις προσωπικές εμπειρίες τους με επεισόδια μανίας και κατάθλιψης ρίχνοντας έτσι φως από την δική τους πλευρά στη μοναδική σύνδεση μεταξύ της δημιουργικότητας και την διπολική διαταραχή (γνωστή και ως μανιοκατάθλιψη).
Μέχρι σήμερα, όμως, η σύνδεση ανάμεσα στην έμπνευση – τη γέννηση ιδεών που αποτελούν τη βάση της δημιουργικής εργασίας – και την διπολική διαταραχή δεν είχε διερευνηθεί σε βάθος.
Το κενό αυτό στην έρευνα καλύπτει πρόσφατη έρευνα από το Πανεπιστήμιο Lancaster και το Πανεπιστήμιο Yale που διεξήχθη σε 835 φοιτητές. Οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να απαντήσουν σε δυο διαφορετικά ερωτηματολόγια. Το ένα αποτελεί ένα επιστημονικά αξιόπιστο και αναγνωρισμένο ερωτηματολόγιο 48 ερωτήσεων για την αξιολόγηση των τάσεων του ερωτηθέντος αναφορικά με μεταστροφές της διάθεσης, της συμπεριφοράς και της ενέργειας (HPS). Με απλά λόγια, αναφορικά με την εκτίμηση της μανιοκαταθλιπτικής του τάσης.
Το δεύτερο ερωτηματολόγιο διερευνούσε τις απόψεις των ερωτηθέντων αναφορικά με την έμπνευση και τις πηγές της (π.χ. έρχεται από τον εαυτό τους, τους άλλους, το περιβάλλον).
Η έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι φοιτητές με υψηλό σκορ στο τεστ εκτίμησης του κινδύνου εκδήλωσης μανιοκατάθλιψης είχαν και υψηλότερη βαθμολογία αναφορικά με την έμπνευσή τους και το βαθμό στον οποίο πίστευαν ότι πηγάζει από τους ίδιους.
Πρόκειται για ένα ενδιαφέρον συμπέρασμα παρότι βέβαια, καθίσταται σαφές ότι η έμπνευση συσχετίζεται με πλήθος παραγόντων και όχι μόνο με την διπολική διαταραχή. Το επόμενο βήμα της έρευνας είναι να διεξαχθεί το αντίστοιχο πείραμα σε ανθρώπους με διάγνωση διπολικής διαταραχής.
