ΕΧΩ ΑΚΟΥΣΕΙ ΟΤΙ ΟΤΑΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΕΡΟΒΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ, Ο ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΩΣ ΠΗΓΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΤΟ ΛΙΠΟΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΥΕΣ! ΔΗΛΑΔΗ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΟΣΗ ΩΡΑ Π.Χ. ΕΝΤΟΝΟΥ ΤΡΕΞΙΜΑΤΟΣ ΤΟ ΣΩΜΑ “ΚΑΙΕΙ” ΛΙΠΟΣ ΑΛΛΑ ΜΥΕΣ; ΠΟΣΗ ΩΡΑ ΤΡΕΞΙΜΑΤΟΣ ΣΕ ΔΙΑΔΡΟΜΟ ΣΥΝΙΣΤΑΤΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΑΤΟΜΟ ΜΕ ΕΝΤΟNΗ ΦΥΣΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΟΒΑΡΟΙ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΥΣΗ ΤΟΥ ΛΙΠΟΥΣ; ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ! ΜΑΡΙΑ
Όταν κάνουμε άσκηση το σώμα μας χρησιμοποιεί ένα συνδυασμό και των τριών πηγών ενέργειας (υδατάνθρακες, λίπος και πρωτεΐνη). Διαφορετικές ασκήσεις οδηγούν το ενεργειακό μας σύστημα να στραφεί στο πιο κατάλληλο καύσιμο, το οποίο εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ένταση και τη διάρκεια της προσπάθειας που καταβάλλει ένα άτομο κατά τη διάρκεια της άσκησης. Οι αεροβικές ασκήσεις, όπως το τρέξιμο που εκτελούνται συνήθως με πιο αργό ρυθμό και με λιγότερη προσπάθεια, περιλαμβάνουν κατά βάση κατανάλωση λίπους. Το λίπος είναι ένα ενεργειακό υπόστρωμα που καίγεται με αργό ρυθμό και απαιτεί οξυγόνο. Έτσι, κατά τις αεροβικές ασκήσεις μέχρι και το 70% της συνολικής ενέργειας που χρησιμοποιείται προέρχεται από το λίπος (το υπόλοιπο κυρίως από υδατάνθρακες). Προφανώς, κάποιοι άνθρωποι θα έχουν καλύτερα επίπεδα φυσικής κατάστασης και είναι σε θέση με προπόνηση υψηλής έντασης (π.χ. έντονο τρέξιμο) να παραμένουν σε αερόβια φάση καύσης διατηρώντας το λίπος ως βασική πηγή καυσίμου. Επομένως, αν εσύ Μαρία είσαι καλά προπονημένη μπορείς για αρκετή ώρα τρεξίματος να καις κυρίως λίπος. Ο ακριβής χρόνος «μετάβασης» σε αναερόβια καύση δεν είναι συγκεκριμένος αφού για να υπολογιστεί πρέπει να ξέρουμε το ακριβές επίπεδο της φυσικής σου κατάστασης. Κατά τη διάρκεια της άσκησης καίγονται και πρωτεΐνες, αλλά αυτό είναι συνήθως ένα μικρό ποσοστό. Η χρήση της πρωτεΐνης μπορεί να αυξηθεί σε ποσοστό ως και 20% κατά τη διάρκεια της άσκησης υψηλής έντασης. Ωστόσο, ας έχουμε κατά νου ότι η άσκηση σε τόσο υψηλά επίπεδα (π.χ. πολύ έντονο τρέξιμο) δεν διατηρείται για πολύ, άρα η πραγματική ποσότητα των πρωτεϊνών που χρησιμοποιούνται για την ενέργεια θα εξακολουθεί να είναι μικρή σε σύγκριση με τα λίπη και τους υδατάνθρακες. Τέλος, ο κίνδυνος τραυματισμών αποτελεί αντικείμενο άλλης ειδικότητας.
