Αν λοιπόν, είστε από αυτούς που δεν πάει πουθενά χωρίς το selfie stick του, τότε να το προσέξετε. Ισως έχετε προσβληθεί και εσείς από την νόσο της εποχής.
Ο όρος είναι γνωστός εδώ και τρία χρόνια, ωστόσο νέα έρευνα έρχεται να επιβεβαιώσει και επιστημονικά τον όρο.
«Πριν από λίγα χρόνια εμφανίστηκαν κάποιες ιστορίες στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, που υποστήριζαν πως η «σελφίτιδα» θα έπρεπε να χαρακτηριστεί ως ψυχική διαταραχή. Παρότι η συγκεκριμένη ιστορία αποδείχθηκε πως ήταν φάρσα, αυτό δεν σήμαινε πως η εν λόγω πάθηση δεν υπάρχει. Τώρα καταφέραμε να επιβεβαιώσουμε την ύπαρξή της και να αναπτύξουμε την πρώτη Selfitis Behaviour Scale (Κλίμακα Συμπεριφοράς Σελφίτιδας) στον κόσμο, προκειμένου να αξιολογήσουμε την κατάσταση», εξηγεί ο επικεφαλής της έρευνας δρ. Μαρκ Γκρίφιθς από το τμήμα ψυχολογίας του Nottingham Trent University.
Η έρευνα
Η έρευνα πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή άνω των 400 ανθρώπων από την Ινδία, η οποία έχει τους περισσότερους χρήστες Facebook ως χώρα –καθώς και τους περισσότερους θανάτους από selfies σε επικίνδυνες τοποθεσίες-, και στη βάση αυτής δημιουργήθηκε η Selfitis Behaviour Scale, με την οποία μπορεί να καθοριστεί σε πόσο σοβαρό βαθμό πάσχει κάποιος από την εν λόγω πάθηση.
Σελφίτιδα σε… τρία επίπεδα
Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύτηκαν στην επιθεώρηση «International Journal of Mental Health and Addiction» και κάνουν λόγο για τρία επίπεδα σοβαρότητας της νόσου.
Στις λιγότερο σοβαρές περιπτώσεις εντάσσονται όσοι τραβούν selfies τουλάχιστον τρεις φορές τη μέρα και δεν τις ανεβάζουν στα social media. Αν τις ανεβάσουν πράγματι στα κοινωνικά μέσα, τότε πάσχουν από οξεία σελφίτιδα.
Η σοβαρότερη όλων είναι η «χρόνια σελφίτιδα», καθώς εκεί οι πάσχοντες νιώθουν τόσο έντονη την ανάγκη του ανεβάσματος που το κάνουν περισσότερες από έξι φορές τη μέρα.
Ποιους «χτυπά» η σελφίτιδα
Ο Dr. Janarthanan Balakrishnan εκ των επιμελητών της έρευνας εξηγεί πως οι πάσχοντες αποζητούν διαρκώς την προσοχή του κόσμου και πάσχουν από χαμηλή αυτοπεποίθηση, θέλοντας να αντισταθμίσουν την ανασφάλειά τους με τη συνεχή προβολή τους. «Τώρα που η ύπαρξη της πάθησης φαίνεται να έχει επιβεβαιωθεί, ελπίζουμε πως θα διεξαχθούν περαιτέρω έρευνες προκειμένου να κατανοήσουμε περισσότερα γύρω από το πώς και το γιατί οι άνθρωποι αναπτύσσουν αυτή τη δυνητικά εθιστική συμπεριφορά, και τι μπορεί να γίνει για να βοηθήσουμε τους ανθρώπους που έχουν πληγεί περισσότερο από αυτήν», προσθέτει ο ίδιος.
